yagasha

bir gün 4 dost otururlar qəşəy, yeyib içirlər. qərara alırlar ki, bundan sonra həmişə hər həftənin bazar günü oturub yeyib içsinlər, hətta bir yerə yığışa bilməsələr belə olduqları yerdə 4 rumka arağ vursunlar həm öz həm də bir birilərinin yerinə. nəysə bir müddət belə gedir. yığışırlar yeyib içirlər. bəzən uzağda olurlar, elə olanda hər biri öz olduğu yerdə sadəcə 4 rumka arağ vurur.
bu dostlardan biri, dostarından uzaqda bir yerdə olur, yenə həftəsonu, çıxarır arağı həmişə simvolik olaraq qarşısına qoyduğu 4 rumkadan birini bu dəfə qoymur. arvadı baxır, deyir ki: "ay kişi sən niyə 3 rumka qoymusan qabağıva? həmişə 4 rumka içirdin axı?", kişi deyir: "arvad, mən uje arağı tərgitdim, bugündən ancağ uşağların yerinə içəcəm" -*

teymur rəcəbov

+15 əjdaha

dünən oyundan sonra bu haqda bir başlıq açmaq istiyirdim amma dedim sabah açım ki, bəlkə reklam etmiş olaram oyunu girib baxarsız falan. ama görürəm bugündən başlamısız mən də 1-2 kəlmə deyəcəm bu haqda.

deməli, yarışa 12 nəfər başlamışdılar. yarışda teymurla aronyanın qarşılaşması ilk qarşılaşma deyil. bundan əvvəl də bir neçə gün qabaq qarşılaşmışdılar. oyun heç heçə bitmişdi. özdə belə bir şey oldu ki, teymur aronyanla qarşılaşacağı gün o oyundan əvvəl 3 oyun oynamışdı. və o 3 oyunun 2cisini vaxtından əvvəl bərabərə ilə bitirmişdi. mənə elə bir hiss gəldi ki, sanki aronyanla oyuna özünü hazırlayır, özünü yormur. aronyan da eyni teymurdan qabağ 3 oyun oynamışdı. amma 3cü oyunu o da teymur kimi vaxtından əvvəl bərabərə edib çəkilmişdi sanki hazırlaşırdılar bir biriləri ilə qarşılaşmağa. oyun başlayan kimi aronyan çox sürətli hücuma keçdi sanki, hərşeyi əvvəlcədən hesablayıbmış kimi. gedişləri çox tez gəlirdi. bilmirəm bu iki rəqib həqiqətən bir birinə qarşı mı oynayırdı yoxsa yox. amma onu bilirəm ki, sanki aronyanda bu prinsipiallığ özünü daha çox biruzə verirdi.

ötən əsrdəki soyuq savaş dönəmində rusiya və amerika arasında yaşanan şahmat rəqbətindəki kimi (fischer-spassky) indi də azərbaycan ermənistan soyuq savaşı gedir sanki. özdə necə olursa magnus, nakamura, so kimi rəqiblər uduzur. özüdə heç yarım finala da çıxa bilmirlər. ayrıca magnus kimi bir dahi özəlliklə "oyun sonu canavarı" adı verilən adam oyun sonunda dubova mat olur. mat e ala. master mat olur. normalda masterlər matı görürlər. və oyunu uduzacaqlarını ən az 10 gediş əvvəldən bilirlər və oyundan çəkilirlər. amma bu mat olur. nəbilim. məni qınamıyın belə şeylər çox görülmür şahmatda.

ayrıca teymur bugün dubovu 2-0 udub. vaxtından əvvəl finala çıxıb. mən teymura zəif demirəm. güclü oyunçudur. köhnə vunderkind-dir. 3 yaşından oynuyur bu adam bunu. o dubova zaten qalib gələ biləcək səviyyədədir. lakin, bu sanki, 2 prinsipial rəqibi finala çıxarmaq girişimlərinə oxşadı biraz. ona görə də "ala görəsən bunları qəsdən oynatmırlar?" da demirəm deyil yəni.

ayrıca teymur bu turnir yox bundan əvvəlki turnirdə aronyana qalib gəlmişdi.

amma, əzizlərim, sizcə də bu idman yarışlarında düşmən ölkə təmsilçilərilə oynayarkən döyüşərkən ya da yarışarkən, mənasız yerə prinsipiallıq etmirik mi? niyə belə deyirəm? ona görə ki, idmançılar bu işə ömrlərini verirlər. erməniyə uduzmaq olan kimi biz o dəyqə o idmançını gömürük həvəsdən salırıq. niyə? o bizim bayrağımızı qaldırmaq üçün çalışır da. ömrünü buna verir. nolsun bəlkə o anda nəsə birşey baş verir və o bunu edə bilmir. nolsun uduzur? oyundu da ala bu. əsas olan həyatda qalib gəlməkdi. indi sabah teymur allah eləməsin uduzsa, biz hamımız durub onu göməciyik? bu adam nepomnyaci kimi güclü rəqibi, dubov kimi magnusa qalib gələn birini məğlub edib gəlib çıxıb finala. bu o demək deyil ki, o uduzsa biz ona nəsə deməliyik. şahmatdan başı çıxmayan həyatda stratejinin düşünmənin nə olduğunu bilməyən insanlar durub "ala uduzmayaydı" kimi şeylər yazacağlar, ki yazmazlar inşallah çünki uduzmasını istəmirəm udsun istiyirəm. keçən instagramda paylaşılıb ki teymur aronyanla bərabərə etdi, yazıblar bəs nahaq yerə zad. ala sən bilirsən şahmat nədi udmaq nədi bərabərə nədi?

bir idmançımız var idi hansısa yarışda erməniyə uduzmuşdu. özdə məşhur idi. o qaqaş o dəfə uduzdu deyə day kim nə gəldi deməyi nə qədər düzdü? ümumiyətlə yarışa bu qədər önəm verməy nə qədər düzdü? prinsipiallığ ola bilər amma bu dərəcədə yeri olmadığını düşünürəm. bəlkə də biz belə etdikdə öz idmançılarımıza stres veririk, əlavə yükləyirik. məncə belə olmamalıdı. hamıvızı öpürəm, inşallah teymur qalib olar.

son bəyənilənlər:

oxuyucuların bəyəndikləri: