həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar
![]()
2006 -ci il olardı təqribən 10 yada 11-ci sinifdə oxuyardım. məktəbə getməyi xoşlamırdım. bakıda restoranlardan birində garson işləyirdim çünki atam 3 yaşımda dünyasını dəyişmişdi anam ilə mən ailəyə baxırdıq. məktəbdə sinifimiz iki hissəyə bölünmüş kimi idi. imkanlı ailənin uşaqları və rus sektorundan olan ailənin uşaqları birlikdə vaxt keçirərdilər. kasıb ailədən olanlar və digərləri isə ayrı birləşərdilər. mən də təbiki bu təbəqə aid idim. çox vaxt bu qrupa aid olanlar ya mənim kimi işləyənlər yada kafelərdə avaraçılıq edənlər idi. aramızda 1-2 nəfər çətində olsa təhsili seçmişdi. bunlardan biri də asif idi. anası dayə işləyərək evi idarə edirdi. atası həbsdə idi. asif bizə baxmayaraq çox yaxşı oxuyurdu bütün günü kitablardan ayrılmırdı. məktəbin axır illərində artıq əsas imtahana hazırlaşırmaq vaxtı gəlmişdi. müəllimlər imtahana hazırlıq üçün bir neçə kitabı almağımızı istəyirdi. imkanlı ailələrin uşaqları bu kitabları alır amma bizim aramızdan o kitabın nə olduğu sadəcə asifi və 1-2 nəfəri maraqlandırırdı.bir gün riyaziyyat müəllimiz o vaxtı tam yadımda deyil bir alimin təzə çıxan kitabını almağı məsləhət görmüşdü. təzə olduğu üçün bunu bizim ölkədə tapmaq olmurdu ancaq 1-2 kitabçılarda var idi baha qiymətə. ancaq sifarişlə gətirmək olurdu. imkanlı ailənin uşaqlardan 3-4 ü artıq bu kitabı almışdı amma asifin imkanı çatmırdı. bir gün mən idman dərsində özümü xəstəliyə vurdum. o kitabları alan uşaqlarda hamıya göstəemək üçün kitabı məktəbə gətirirdilər. mən idman dərsinə girmədim amma uşaqların sumkasının birindən kitabı oğurladım və dərsdən qaçdım. oğurluğa görə çox səs küy qalxmışdı məktəbdə amma bu 1 həftə çəkdi. mən getdim o kitabı kserks eletdirdim və kopyalanmış şəkildə çıxartdırdım. bir həftə sonra həmin gün kitabı oğurladığım çantaya geriq qoydum. dərsdən çıxanda isə kopyaladığım kserksləri asifə verdim. bunu hardan tapdığımı soruşanda, "mənim yaxın dostum var proqramistdi o internetden yükləyir kitabları o verdi mənə" dedim. asif çox sevinmişdi bir neçə dəfə də bir neçə kitabı oğurluyub geri qaytarıb asifə kitab düzəldirdimki oxusun universitete girsin. asif çox saf idi heç kəsnən əlaqəsi olmazdı. varlı təbəqədən aysu adlı qızı sevirdi amma təbiki bunu ona deyə bilməmişdi. bəlkə deməməsi daha yaxşı idi çünki "onlar" "bizi" qəbul etməzdi. qızın ad günü yaxınlaşırdı bizdə son sinifdə idik. yəni asifin son şansları idi qıza yazınlaşmağa. qıza hədiyyə almaq istədi amma imkanı yox idi artıq hər şeydən əlini üzmüşdü. yadıma gəlir aprelin ilk həftəsi idi maaşımı təzə almışdım. asifin anası işə gedəndə asif üçün açarı binanin padezinde bir neçə daşın altına qoyurdu. bunu bildiyimi asif bilmirdi. maaşımı aldım məktəbə getmədim o gün və demək olar maaşın hamısını daşın altına qoydum asifdən xəbərsiz. sabahsı gün asif məni qırağa çəkdi dedi böyük miqdarda pul tapmışam anamın da xəbəri yoxdu. bu necə ola bilər deyə məndən soruşurdu. o vaxtıda saf dini inanclara söyləntilərə inanırdıq. mən də asifə dedimkini bunu allah mələkləri vasistəsiylə sənə göndərib axı sən hədiyyə alacaqdın. o da buna inanmışdı nəysə getdi qıza hədiyyə sep aldı. sabahsı gün tənəffüsdə qıza verdi. qız çox sevinmişdi bizim içimizdə biraz ona yaxşı yanaşırdı o təbəqə asif oxuyan olduğu üçün onlara təhsildə kömək edə bildiyi üçün. bu hədiyyədən sonra asifnən qızın arası yaxın oldu. birlikdə dərsə gəlir, universitetə hazırlaşırdılar. mən isə bunları görüb sevinirdim amma evdə də maaşımı itirdiyimi demişdim və o ayı çox sıxıntılı keçirmişdim. universitet imtahanı gəldi asif çox yüksək balla moskvada bir texnologiya universitetinə təqaüdlə qəbul oldu. qız da eyni yerə sadəcə ailəsi büdcəsiylə qəbul oldu. mən isə təbiki məktəb diplomunu falan alıb işimə davam etdim. asif moskvaya gedəndən sonra artıq arada heç əlaqə qalmadı. 10 il keçdi. sinif yoldaşlarımızdan birinin toy mərasiminə dəvət aldım. mən də hazırlaşıb getdim. orda asifi görəcəyimi inanmırdım. toya gəldim sinif yoldaşlarına iki stol ayırmışdılar birində məktəb vaxtı kasıb təbəqədən olan dost yaxınlar ,digərində işə ruski sektor, imkanlı ailə uşaqları. biraz keçdi dedik güldük sonra digər masaya asifin yaxınlaşdığını gördüm. qolunda həyat yoldaşı aysu həmin qız və arxasıyca "ata.. ata.." deyə gülə gülə gələn qız övladı.bilmirəm bu yazını niyə bu başlığa yazdım. asif üçün çox sevinirdim. amma tək insana pis gələn tərəfi olan o olduki illər keçmişdi məktəbdə bizim qrupla dostluq edən varlıların davranışına görə onlara nifrət edən asif toy məclisində bizim masada deyil digər masada bir vaxtlar nifrət etdiyi insanlara masaya oturdu və sanki heçnə olmamış kimi illərin dostuymuş kini deyib gülürdülər. ən pis tərəfi köhnə kasıb təbəqədən olan qrupu yəni bizim orda olduğumuzu arxa masalarda oturduğumuzu bilirdi bizi gördü amma sadəcə uzaqdan əl sallamaqla kifayətləndi. heçnə.. onum üçün etdiklərimə peşman deyiləm təki istədiyi kimi ailəsiylə yaşasın.
)