jazz nightların keçirlidiyi məkandan indicə çıxmışdı. qolundakı saat 01.25 göstərirdi evə getmək üçün artıq gecdir deyə düşündü. əslində hələ də evə gedib bu axşamkı olanların təsirindən qaçmaq üçün özünü bütün hissləri ilə basdırmış yatağına ata bilərdi. bu dəfə etmək istəmirdi, sanki önündəki bir neçə saatda onun nə gözləyəcəyini hiss edirdi. bu saatda marketlər açıq olduğu üçün şanslı hiss edirdi bakıda bu saatda küçədə qız nə gəzərdi bir daha bir neçə saniyəlik əvvəlki vaxtlar yadina düşdü ilk başlar bu tez tez olur, sonra zamanla adiləşir və daha az olmağa başlayır. unutduğunu sanırsan ama unudulmur.nəysə marketdən onsuz da önünmdəki bir neçə həftədə iş yükü stresi çox olacaq deyə 1 paçka siqaretini alıb çıxdı. nəysə ki, buraların havasına öyrəşmişdi əynindəki tək qalın şey qara dəri trençkotu idi. ayağındakı high heels botların səsi beynindəki fikirlərin sürəti ilə paralel idi. əlindəki siqaret yayındırıcı rolu oynamağa çalışırdı, amma alınmırdı. küçələri yeridikcə işıqforların, restoran barların işıqlarını gördükcə bir daha işığa qarşı necə həssas gözləri olduğu anlıq yadına düşdü. bəlkədə jazz barları loş işığı onu ona görə safe hiss etdirirdi. içilən martinilərin şərabların dadı həmişə eyni idi.onun bu rutini musiqi içki və atmosferin ahəngi onun təbiətinə təsir etmişdi əslində daha təmkinli idi. Hər bir binanın arxasında, bir bilinməzlik vardı gizlənə bilərdi. Bu anlar, ona həyatın çeşitli tərəflərini və mövcudluğunun əsl dəyərlərini daha aydın bir şəkildə göstərirdi,-yəni bilinməzliyi. Dönüb baxdığında, ardında qalan jazz barının loş işığı hələ də onu yumşaq bir zəminə qoyurdu. O an, gecənin sükutu və musiqinin qalxan səsi arasında bəzən ən böyük mənası tapmağının mümkün olduğunu düşündü. Həyatın daimi dəyişən güzəştləri onun ürəyində daha da aydınlaşdı və gecə, bir başa başlayışın təkrar mümkün olduğunu göstərdi..
)
