depressiv kreativlik

dünyadan küsəndə bu abu havanı təsvir etməyə cəhd göstərmək. kafka, bukovski, camus, goethe, marquez, saramago, dostoyevskiy, proust, balzac, hugo... qanda 30 promil olanda ümumiyyətlə düymələr öz özünə basılır, mürəkkəb hərflər cismində tökülür elə bil. dünyaca məhşur müəlliflərin hamısı zorakı depressiya injeksiyasından vurulur. nailiyyətlər heç kəsə maraqlı deyil, hətta qısqanılır. başqasının bədbəxtçiliyi qarşısında isə, şəxs mərhəmət hissi oyadaraq özünü üstün, isa məsih hesab edir. yazar, həyatında quru çörəyə möhtac qalır, öləndə fikirləri göylərə dırmaşdırılır. niyə? yazar manik kreativliyə agah deyil. intihar edən yazarların sayı heç də az deyil.

sistem və onun qəhbələri

güc , əldə tutulmasi müşgül bir silahdır. silah birini öldürə bilmə ya da heç olmasa qorxutma vasitəsidir. deməli güc - ölümün rasiyonal bəhanəsidir. güclü = ölümcül . silah sahibini də öldürə bilər. deməli gücə sahib olmaq intihara meyilli olmaqdır. silahı daşımaq yox onun özünü idarə etməsinə nail olmalı. yəni gücü əldə tutmaq yerinə insanların ona sahib ola biləcəyi illuziyasını qəbul etdirməli. beləcə sistem dediyimiz bəsit çarx yaranmış olur. illuziya heç bir zaman gerçəkləşmir amma onun varlığına itaət etmək lazım gəlir. çünki çarxın xaricinə çıxan , illuziyanın da xaricinə çıxaraq heç bir şeyin ortasına düşür. buyuq biz əslində , heç bir şey , və bunu heç bir zaman görmürük. çünki heç kim çarxın xaricində olanı bilmir . yoxluq gücün yəni silahın ehtiyac duyulmadığı yerdir. ehtiyacımız olduğuna görə yox, sadəcə başqa cürəsini qavraya bilmədiyimiz üçün ağzımıza uzadılanı əmirik. qarşılığında isə gücün illuziyasına sahib oluruq. gəlin 99% çoxluqla qəhbə olduğumuzu danmayaq

depressiya

artıq ölüm səssizliyi hökm sürür. səsimi çıxarmağa cürətim gəlmir. heç taqətim də yoxdur elə bil. qəribə bir bilinməzliyin içindəyəm. həll olunmaği gözləyən məsələlər beynimdə o yana bu yana hərlənir. çoxusu gələcəyə dair. bəzisi keçmişin izdirabları. hər tərəfim ağrıyır. bəlli bir tərəfi olmadığına görə bilirəm bu ağrı beynimin hansısa bölgəsində baş verir. yəni ağlımın , huşumun , vicdanımın , mənliyimin , inancımın , enerjimin yavaş yavaş şam işığı kimi qorxaq qorxaq titrədiyini hiss edirəm . xəstlənirəm amma bu proses yenə deyirəm bədənimdə yox ruhumda gedir. cəndərəyə düşmüşəm və səhərin ilk şüalarıyla olan qalanımı da itirəcəyimdən dəhşətə gəlirəm. uşaqlığımın tozlu səhifələri deyil artıq zehnimi məşğul edən. ölüm düşüncəsidir . əslində bu , bir intihar məktubu da ola bilər. intihar edənləri başa düşürdüm amma onlara heç vaxt haqq vermirdim. indi isə haqq verirəm amma başa düşmürəm. çünki heç özümü də anlaya bilmirəm. ürəyim məngənə içində sıxılır. fikir karuselinin sürəti artdıqca zehnim bulanır. düşüncələrim çınqıl kimi ətrafa saçılır. bayaq mənim olan artıq məndən uzaqlaşır. qazandıqlarımı göz qabağında bir bir itirib gedirəm. sahiblik odu ilə yandığım heç nəyim mənim deyil. heç nəyiin onsuz da sahibi deyiləm. heç kim deyil. ayırdına da vara bilmir heç kim. işə yaramaz bir orqanım yoxdur amma mən belə hiss etmirəm. mənə görə hamısı , hətta mənim mövcudiyyətim də lüzumsuzdur.yəhudilər kimi ağlamağa divar axtarıram amma daxili enerjimlə aramda hörülmüş o aşılmaz divar necə olacaq bəs.. bunu bilmirəm .. yenə heç kəs bilmir .. hər kəs susur .. o danışır .. mənim hallusinasiyam. onu görməmişəm hələ ki amma ki yuxuya gedən kimi eyni cümlələri təkrar edə edə beynimi gəmirir . içdən içə çürüyürəm , hətta bəlkə də çürümüşəm. bunların hamısı depresiv cümlələrdir .. izdirab çəkməkdən həzz alıram çünki , gizli sadistəm mən . bəli hər şeyim gizlidir , müəmmalıdır , heç kəsə qarşı şəffaf deyiləm , nə bilim bəlkə də səmimi deyiləm. bəlkə də səmimiyyətin heç nə olduğunu da bilmirəm .. bəs kim bilir .. yenə bir sual və yenə bir cəndərə .. ardı arxası kəsilmədən bir girdabın içində o yana bu yana süzülürəm . cümlələrim belə menasını itirməyə başlayıb . hər gün gördüyüm insanlar mənə öz dərdimi unutdurur . onların dərdləri ilə maraqlanıram. boş vaxt tapan kimi yatıram . çünki özümlə baş-başa qalmaq fikri belə məni kədərləndirir və bezdirir , qalan kimi depressiyaya girirəm. ta ki biri gəlib məni ordan xilas edənə kimi. çox vaxt heç kim gəlmir .. gəlməsin də .. mən elə belə də olmağa razıyam . əl vurulmasın mənə . depressiyamı , psixozmu artıq bunu belə bilmirəm .. gecə əvvəlkindən daha qaranlıq bir hal alıb, amma ki mən artıq ondan qorxmur , tam əksinə həzz alıram . daha da qaranlıq ,zifiri qaranlıq istəyirəm. bəlkə daxili səsimizə qulaq verə bilsək həyatımız daha fərqli olardı . gün ərzində məni hərəkətə gətirən bütün qüvvələrin üstümdən çəkilmələri və məni artıq narahat etməmələri üçün əlimdən gələni etməyə belə enerjim yoxdur. cümlədəki paradoksa bax. bu qədər cümləni bir araya necə gətirdim heç fərqində deyiləm. bu qədərlik bəsdir

böyük inkivizitor

mixail fyodoroviç dostoyevski nin bratya karamazovı əsərindəki- hekayələr üzərinə formalaşmış din anlayışının insan içindəki boşluğu ustalıqla doldurub kütlələri istədikləri yönə çevirən din xadimləri tərəfindən bir növ etiraflarnaməsinə çevrilmiş şahəsərdir. 2ci kitabdakı kiçik bir pasajdır bura amma ayrıca bir kitab da ola bilərdi.dostoyevski velikiy inkvizitorun diliylə müasir dini inancın- möcüzə,sirr və avtoritet triadı üzərinə inşa edildiyini ifadə edir. möcüzəyə artıq heç kəs inanmır, sirr elm sayəsində artıq kəşf olunmağı gözləyir amma ki dinin avtoriteti əvvəllər olduğu kimi insanları qorxutmur. məhz buna görə bir din xadimi amma açıq görüşlü olan qardaşı alekseyə qarşı ivan karamazov qorxusuzca edəcəyi etirafların planını cızarkən dövrünün öncül filosoflarından biri olmağa da layiqdir. dinin avtoritetindən tam mənasıyla 19cu əsrdə sıyrılan qərb hələ dinin əsarəti altındakı şərqə qarşı birmənalı olaraq qələbə çalır. dostoyevski isə 19cu əsrdən günümüzə salam göndərir.

loqore

danışmaqdan zövq alaraq gərəksiz və mənasızca uzun uzadı danışmaq . psixiyatriyada bu manik pozuntu,şizofreniya,delirium kimi bir sıra xəstəliklərin simptomu ola bilər. nitq oxuyursansa eyvallah amma guccidəki 25% endirimli 2350$ dəri kabluk haqqında 2.5 saat müzakirə aparmaq artıq loqoredir. onu qeyd etməliyəm ki , statistikaya əsasən kişilər gündə ortalama 5-10 min söz işlədirsə , qadınlarda bu rəqəm ortalama 25-50min arası dəyişməkdədir. kişilərə üzümü tutub deyirəm ; yoldaşınız /sevgilinizə ehtiyacı olan 50mini xərclədin yoxsa üzərinizdə tətbiq edəcəklərinə 100% qarantiya verirəm. riyazi olaraq 3 gün ərzində cəmi 50min üz güldürücü bir nəticə deyil. hər keçən gün o kəlimələr negativ olaraq balansınıza yazılır və bir trip nəticəsində tək səfərdə 1-2 saat ərzində 150min olaraq sizdən hayıfı çıxılır. qaloş olmaq istəyirsinizsə buyurun , amma başım rahat olsun deyirsinizsə onları öz habitatlarına , mağazalara aparın vəya heç olmasa buraxın rəfiqələri ilə getsinlər.

wunderkind

super zəkalı uşaq. 20-cə əsrin əvvəllərində almanların kəskin ictimai klasifikasiyası ilə ön sıralara gətirdiyi zümrə. bəlkə də hitler və yoldaşları da bu qruptan idi. indilərdə hardasa hər valideyndə istedad fetişi var . yarımçıq qalan işıqlı həyatın zümrüd vələdləri.. sinirbilim iddiasına görə , uşaqlardan zehin olaraq tək fərqimiz ört bas etmə qabiliyyətimizdir. yoxsa 8 yaşında uşağa tətbiqi riyaziyyatı öyrətmək üçün heç bir əngəl yoxdur. onlara gijdıllax gözüylə baxır və hər fürsətdə xəyallarını əllərindən alırıq . təzə ağac kimi budana budana 18 yaşında həqiqi mənada cəmiyyətin sıravi gijdıllağı olurlar. bugün 1 iyundur.. uşaqlara müdaxilə edilməyən bir cəmiyyət arzulayıram