azərbaycanda street art

(baxma: urbanartazerbaijan)
hər şey 2001-də başladı, müasir incəsənət festivalı çərçivələrində hökümətin icazəsi ilə dondurulmuş tikinti binasının divarlarının boyandığı zaman. incəsənət institutunun tələbələri ilə bir yerdə ilk qrafferlər makhor və mike azərbaycan küçə artının ilk izlərini qoyurlar.

2002-2003. əsl mənada əsas bünövrəni qoyanlar, bombinq, teqqinq kimi ilk anlayışları gətirənlər və əsl mənada şəhərə öz rəsmləri ilə hücum çəkənlər isə twist və yorw olur. onların mədəniyyətə qoyduqları töfhələri həqiqətən çox böyükdür. əlbətdə bizim günlərdə onların işlərinin ancaq az hissəsi sağ qalıb, amma məhz onlar qraffitini cəmiyyətin gözlərində bütün gözəllikləri ilə canlandırırlar. 2003-də yorw kanadaya köçür, twist bu işi atır.

2004-2005. şəhəri yeni incəsənət dalğası bürüyür. azeriff və stuffy kid aze-riff adını daşıyan ilk qraffiti komandanı təşkil edirlər. onlar televizya kanallarında, radio-stansiyalarda və qəzetlərdə böyük sayda müsahibələr verirlər, insanlara küçə artının mənası və ideyasının çatdırmağa çalışaraq.
2006. onlar da elə o boyda miqyasa sahib ilk urban-tədbirdə iştirak edirlər. söhbət azərbaycandakı britan şurasının təşkil elədiyi touch the sky layihəsindən gedir. bu təbdirin çərçivələrində sentyabrın 27-28-i xarici qraffiti-meydanının təmsilçiləri kid acne və bod hill yerli rayterlər üçün master-klass keçirirlər. 28 sentyabrda mc tali və dj ld britaniyanın ən məhşur klub musiqisini səsləndirirlər. 29 sentyabrda bağlanış tamaşası məhşur britaniya qrupu darftphunk, həmçinin hip-hop və soul janrlarında ifa edən artistlərin iştirakı ilə keçdi. touch the sky-dan sonra divarlarda işlərin sayı getdikcə azalır və qraffiti ölkədə artıq ikinci dəfədir ki, canlana bilmədən yuxuya gedir.
2007. bir-birindən asılı olmadan eyni anda 2 komanda yaranır. urso (urban soldiers. onun üzvləri ne100 və dawoo 3-5 mikro rayonun küçələrində fəaliyyət göstərirlər) və c.a.t (criminal art team. rolin və skiper öz üzərilərinə nərimanov rayonun divarlarını götürürlər). həmçinin seth və gatonun (ilk rayter qız) əlinə də balon düşür. onlar azerifflə birgə küçə incəsənəti dünyasında yollarını başlayırlar. onların incəsənətlərinin obyektləri müxtəlif tərk olunmuş binalar və dəmir yolları olur. beləcə qraffiti yavaş-yavaş addımlarla işıq üzü görmək üçün üçüncü cəhdini yoxlayır, amma hələ ki, çox nizamsı və xaraktersiz.

2008. dawoo ordu xidmətinə görə bir müddətlik yaradıcılığını saxlatdırır, ne100 isə nərimanova köçür, harada ki o rolin və skiperlə tanış olur və birləşir. bir yerdə onlar nə olursa-olsun ölkədə olan bütün rayterləri yığıb ümumi bir hərəkata birləşdirmək qərarına gəlirlər. bir meddət sonra onların ilk müştərək işi “find yourself” işıq üzü görürəm. təcrübə ilə birgə divarlara rəsmlərin köçürülməsi səviyyəsi də artır, hər parça öz dalıyca müəyyən məna daşıyır.
2009. inkişaf tarixinin sınma nöqtəsi. qraffiti daha cəsarətli və gözə çarpan olur. özünü iki dövlət festivalında göstərmək imkan yaranır : “biz aids-ə qarşıyıq” və “fiziki mədəniyyət və idman günü”. çəkiliş prosesinin ilk dəfə şahidi olan geniş kütlənin və qanun təmsilçilərinin marağını cəlb eləmək üçün stend üzərində bir neçə parça bəs elədi. təəssüf ki, maraq biz onu təsvir elədiyimiz kimi olmadı və divarlarda şəkil çəkmək daha da qəlizləşdi, hüquq-mühafizə orqanları ilə problemlər yaranmağa başladı. işlər bir-birinin ardınca ağ emulsiya altında itirdi. bizə və bizim işimizə axır ki diqqət yetirməyə başladılar və naməlum səbəblərə görə onlar bunu bəyənmirdilər. yayda ne100, skiper və rolini tikinti prosesində olan əyləncə mərkəzi metcartonq-ə işə götürürlər ki, onlar gələcəkdə mini-kart yarışları keçiriləcək stadionun divarlarını boyasınlar. bu işdən sonra sifarişlərin saysız-hesabsız olduğunu deyə bilmərik, amma 2-3 aydan bir öz məhlə və evlərinin divarlarında bu və ya digər mövzuda qraffiti görmək istəyən adamlar çıxır. elə o vaxtlar neftçilər rayonunun küçələrində getdikcə daha çox moose135 imzalı parçalar yaranmağa başlayır. aydın olur ki, biz tək deyilik və azərbaycan qrafferlərinın sıraları yeni bacarıqlı rəssamlarla çoxalır.
2010. əldə balon bərk tutulub, gözlər hər tərəfə baxır, ayaqlar istənilən zaman sürətlə uzağa aparmağa hazırdır. qraffiti şəhərin mərkəzini hər növ trou-ap və teqlər ilə ələ keçirir. düz elə bu arenada həmin dövrün bütün qrafferlərinin tanışlığı baş verir. ne100, skiper və rolin azeriff, seth və moose135 ilə güclərini birləşdirirlər. onların hər birinin arxasında artıq bir neçə illik təcrübə və şəhərin fərqli-fərqli yerlərində lazmi qədər işləri var. həmin vaxta ordu xidmətini bitirən dawoo küçələrə qayıdır. müştərək bombinqlər, gecə çıxışları və ilk əsl mənada ciddi problemlər, kimi də evdə, kimi də universitetdə, kimi də işdə. əgər əvvəllər bu antipatiya ilə qarşılanırdısa, indi əsl açıq-aşkar özünü birüzə verən aqressiya ilə arşılanırdı. bu işdə olan rəssamları sıradan çıxarmaq üçün istənilən yaradıcılıq əməlləri qəddarcasına cəzalandırılır. artıq qraffiti əsl mənada təhlükədədir və onu təcili sürətdə yeni səviyyəyə qaldırmaq lazımdır. işləri qorumaq lazımdır onları boyasalar belə. 2010-cu ilin oktyabrında 7 rayter və 2 fotoqraf urban art azerbaijan adlı cəmiyyət yaradırlar. onlar həmin vaxta mövcud olan bütün qraffitilərin fotoqrafiyaların toplayırlar, tədbirlərdən hesabatlar hazırlayırlar və müxtəlif videolar çəkirlər. azərbaycan küçə artının arxivi yaranır və emulyasiya burada gücsüzdür. urban art azerbaijan-ın məqsədi qrafffitin müəsir incəsənətin növlərindən biri kimi təqdim eləmək və özünüifadə üçün leqal divarların yaradılmasıdır.
2011. internet böyük gücdür. yeni rayterlər birliyi kiv-in gözünə dəyməyə başlayır və ardınca radiostansiyalar, telekanallar və dəbli jurnallarda böyük müsahibə və reportajlar keçirilir, ardınca isə sifarişli işlər. urban art azerbaijan-a iki yeni gənc bomber qatılır – wooby woo və game1. wooby woo ne100 ilə sıx-sıx işləyir və onu video-operator dnwr ilə tanış edir. game1 skeyter olduğundan öz dostu keşa ilə işləyir. cəmiyyətin ən aktiv üzvləri uat (urban art team) komandasını yaradırlar. bu ilin elə oktyabrında ölkəmizi çexiyalı qraffiti komandalar rnr və acl ziyarət edirlər. onlar yerli lokomotivlərin vaqonlarını ilk bombalayanlardan olurlar və uat-a öz biliklərinin bir hissələrini və ölkəmizdə azlıq təşkil edən keyfiyyətli boyalı balonlarını saxlayırlar. bu uşaqları daha çox həvəsləndirir və onları daha aktiv çıxışlar eləməyə ilhamlandırır. növbəti illərdə yerli metro və lokomotivlərin vaqonlarını hələ çox xaricdən gələn qonaqlar bombalayacaqlar, kgm və mow kimi, amma təəssüf ki ətraflı məlumat almaq mümkün deyil….həmin vaxt isə kiv və müxtəlif proektlərin köməyi ilə getdikcə daha çox insan urban art azerbaijan-ın fəaliyyəti haqqında öyrənməyə başlayırlar. bunun əks tərəfi də var – qraffiti kütləviləşdi və işləri sonda çox qəlziləşdirdi.artıq rayterlər təhlükəli cinayətkarlar yığınıdır, əsl mənada ov başlayır. hər yeni iş daha çox aqressiya yaradır. bombinqə çıxış özünə ciddi problemlər yaratmaq deməkdir və cərimə ödənişi ilə yaxanı qurtarmaq mümkün deyil. üzvlərdən ikisini taparaq onlara fiziki xəsarət yetirirlər, ardınca yenə iki üzv həbsə düşürlər. qraffitiçiləri izləyirlər. bəziləri bu təzyiqə dözməyərək qraffiti artist olaraq yaradıcılıqlarına son qoymaq haqqında düşünürlər. son ümumi yığıncaqda bir müddətlik gözə dəyməmək, amma ümumi olaraq qraffitini atmamaq, bütün qüvvələri özəl sifarişlərə sərf eləmək və bütün yollarla bu mədəniyyəti ölkədə inkişaf elətdirmək qərarına gəlirlər. birgə əziyyətlərlə urban art azerbaijan dağüstü parkda tərk olunmuş düşərgənin divarlarının boyalanmasına rəsmi qətnamə alırlar. red bull kampaniyasının dəstəyi ilə yerli raytinqin tarixində ən böyük yığıncağı təşkil edirlər, o zaman fəaliyyət göstərən bütün yerli rəssamları bir ərazidə yığaraq. həftə ərzində düşərgənin bütün divarları yenilənmişdir. layihənin kulminasiyası pockemon crew və red bull bc one all stars-ın üzvü, dünya breykinqinin əfsanəsi b-boy lilou tərəfindən master-klass olur. son baş verən hadisələrin dalğasında urban art azerbaijan qraffitinin inkişaf eləməsi üçün graffiti kidnapping layihəsini təşkil edirlər. layihə çərçivələrində istənilən biri öz eskizlərini təqdim edə bilər və bu mədəniyyətin bütün aspektlərinə yiyələnmə üzrə kurslar keçə bilərdi. həmin insanlar 14 yaşlı solo və rool olurlar. layihənin sonunda onlar knk (kidnaped kids) komandasına birləşirlər. təəssüf ki, komanda çox uzun müddət yaşamadı. rool başlamağı çatdırmadan işdən uzaqlaşdı…solo isə ondan fərqli olaraq bu yolda inkişaf eləməyə dəvam elədi və tez-tez küçələri öz işləri ilə sevindirirdi.
2012. rollin artıq yaradıcılığına son qoyur və almaniyaya köçür. seth rusiyaya köçür. gato və azeriff öz incəsənətlərini qalereya və müxtəlif sərgilərə keçirdirlər. ələ düşən hər layihə və sifarişdən bərk tutularaq komandanın qalan üzvləri sankt-peterburqdan qonaqları, nyu energy-ən təcrübəli rəssamları, tsunami factory-in təmsilçilərini qarşıladılar. “jelezka” adlı qraffiti spotundan onlar çox “а нам всё ровно” adlı keyfiyyətli performans hazırlayırlar, özlərindən sonra xoş xatirələr və keyfiyyətli boyalar paketi saxlayaraq. düz elə bunun ardınca rayter ne100 azərbaycanın yığma komandası tərkibində tiblisi şəhərini ziyarət edir və orada chil one, jay və zero adlı bacarıqlı gürcüstanlı qrafferlər ilə münasibətlərini bərkidir və abro-sabotage brendinin sprey-balonlarının çatdırılmasını təşkil edir. öz doğma məskənlərinə qayıdan ərəfədə skiper, wooby woo və game1 ordu xidmətinə çağırılır. bütün gələn il qraffiti-artın gələcəyi tam olaraq moose135 və ne100-an asılı olur. birincisi öz üzərinə əsasən rəsmi layihələr və sifarişləri götürür, ikincisi isə gecələri şəhəri bombalayır və fərəhlə öz komandasının teqlərini yerləşdirir. dnwr dawoo ilə bir yerdə urban art azerbaijan-ın promosunu tam öz üzərilərinə götürürlər. onun adaptasiyası, layihələr və bombinqlərdən video-hesabatların çəkilişləri ilə məşğul olurlar. 2012-ci ilin yayında onlarla norm adlı piterli rayter onlarla əlaqəyə çıxır. moose135 və ne100 ilə bir yerdə onlar bir neçə oriqinal parçalar hazırlayırlar. təcrübə mübadiləsi baş verir. elə bu ildə cə qonşu sumqayıt şəhərindən ayefes adlı rayter peyda olur. doğma şəhəri flop və teqlərlər doldurarandan sonra o bakıdakı “jelezka” spotunda öz adını tanıdır. həmçinin təzə işə başlayan qraffer rokse haqqında məlumat yayılmağa başlayır, amma o demək olar ki, çölə çıxmır və bütün öz gücünü sketç və üslubun inkişaf etdirilməsinə sərf eləyir.
2013. azeriff, gato və kurator rolunda iştirak edən rəssam faiq əhmədov tərəfndən azərbaycanda küçə incəsənəti ilə bağlı ilk sərginin təşkil olunması fikri yaranır. beləcə, moose135 və ne100 ilə birgə “mənim dünyam, sənin dünyan” adlı sərgi yaranır. şəhərin sakinləri həqiqətən yerli strit-artın səviyyəsini qiymətləndirə bilirlər və beləcə o onların gözündə qalxır. mərkəzdə və şəhar kənarında rbitsec və smoothest tərəfindən trafaret işlər yaranmağa başlayır. skiper, wooby woo və game1 ordudan qayıdırlar və şəhərin küçələrini yeni qraffiti porsiyası ilə canlandırırlar. bu ilin digər vacib hadisəsini də qeyd eləmək lazımdır. abş-da olarkən, vaxtı ilə knk qrupunun üzvü olan solo bütün dünyada tanınan əfsanəvi 5 pointz-i (qrafiti-məkkə) ziyarət edir. orada o şəxsən dünyaca məhşur rayterlər dane2, g-wiz və meres one ilə tanış olur. onların köməyi ilə o göy-qırmızı-yaşıl uat qraffiti-neym parçasını çəkir, beləcə vaxtı ilə ona bu mədəniyyətdə köməyi dəymiş komandaya hörmətini çatdıraraq. wooby woo ciddi formada musiqi ilə məşğul olmaq qərarına gəlir. ne100 ayrı submədəniyyətlərin təmsilçiləri ilə birləşərək gücünü urban-tədbirlərin, bir-birindən fərqli çempionat və battların təşkilin sərf edir
2014. ümumi əziyyətlə ne100, game1, dnwr və dawoo urban art azerbaijan-ın diriliyini qoruyurlar, tez-tez küçə mədəniyyəti haqqında video-çarxlar çəkirlər. moose135 də öz doğma küçələri haqqında unutmur və italiyada çəkdiyi hər parçanın yanında caspian coast yazır. bu vaxta rokse sketçlərdə artıq ciddi səviyyəyə çatır və ayefeslə bir yerdə tez-tez bombinqlərə çıxır. özünə stabil çəkən rayter adı qazanır və uat-ın ruhuna yaxın olduğundan məmnuniyyətlə komandanın üzvü olur. o və birliyin digər üzvləri əziz əzizovun rəqslər məktəbində komandan 4 yaşını qeyd edirlər. tədbirə gələn və iştirak edənlərin sayı uşaqları yenə də dirilərək küçə incəsənətinin yaşaması uğrunda mübarizəyə çağırır. hadisənin ardınca urban art azerbaijan tərəfindən hazırlanan bir sıra güclü bombinqlər və layihələr dövrü gəlir. ilin sonuna rokse və solo ilə bir yerdə onlar red monday tədbirində iştirak edirlər. bir neçə gün ərzində onlar a+a kampaniyasının ambarının divarlarını rəngləyirlər, sonra isə orada bakı şəhərinin məhşur didjeylərinin iştirakı ilə anderqraund-şənlik keçirilir. red monday-ın uğurundan sonra rayter ne100 sankt-peterburqu ziyarət edir və orada köhnə dostu norm-la görüşürr, piter qraffiti-arenası ilə tanış olur, geri qayıdarkən isə qazandığı bilikləri komandası ilə paylaşır.
2015. bu il uat-ın sıralarına öz rəssamlıq bacarıqlarını illərlə itiləşdirən roksi-nin qəbul olunmasından başlayır. “yeni qan” komandanı əhvalına çox müsbət təsir edir. şəhərin mərkəzində, həmçinin azərbaycanın digər rayon və şəhərlərində böyük sayda keyfiyyətli parça və kereklər əmələ gəlir. mayda moose135 tərəfindən də xoş xəbərlər gəlir. pul yığaraq o florensiyadan milana gedir və dünyanın ən vacib qraffiti festivallarından birində, meeting of styles-da iştirak edərək özünü və bu mədəniyyətə aidliyini bəyan edir. oradaca o qraffitinin əfsanələri, truba, kostya zmogk kimi insanlarla tanış olur, təcrübəsini paylaşır və doğma yerlərindəki qraffiti hərəkatı haqqında danışır. həmin vaxta urban art azerbaijan-ın doğma məkanlarında hip-hop mədəniyyətinin ayrı qollarının dəstəyi ilə bir sıra yerli rəqs yarışmaları, hər növ djem-şənliklər və küçə çıxışlarından ibarət tədbirlər təşkil edirlər. elementlərin bir-birinə yaxınlaşması https://www.urbania.az

bakı 2015 avropa oyunları könüllüləri

azərbaycan gəncliyinə çox böyük yardımı dəyə biləcəyini düşündüyüm bir şeydir,bildiyiniz kimi istər azərbaycanda istərsədə xaricdə hər universiteti qutaran adam,birbaşa iş tapıb öz sahəsi üzrə mütəxəssis olmur.bir çox şirkətlər yeni işçi götürdükdə daha çox təcrübəli birisinə üstünlük verillər.bəzi şirkətlər isə tələbələri düşünərək yeni diplom almış tələbələri loru dildə desək bir qarın çörəyə işə götürüb onlara kitablardan öyrənə bilməyəcəkləri şeyləri öyrədillər bir növ özlərinə kadr hazırlayıllar bu kimi işlərdə işləyənlərə mən bilən könüllü işçilər deyillər.düzdü bir çox beynəlxalq təşkilatlarda(unesco fln) da heç bir təmannasız işləyən könüllülərdə az deyil.yəni belə lahiyələrə normal insanlar yeni əlaqələr qurmağa və iş təcrübəsini artırmağa gedir.ola bilər heç bir maddi xeyirləri olmur amma səhərsigün cvlərinə filan vaxt filan yerdə filan işlə məşğul olduqlarını yaza bilirlər,elə olduğu təqdirdə məncə heç kim ondan ordan pul alıb almadığını soruşmur fakt olaraq orada yazılır ki,siz hansısa sahəyə görə işləmisiz və sizin bu sahə üzrə lazımı təcrübəniz var. amma azərbaycandakı bir çox adam bu sahədə məlumatsız olduğundan hər şey səhv anlaşıldı.bir çoxu bunu pis bir şey kimi qəbul elədi,dövlətin bir səhvi oldu oda ki,tələbələri orda işləməyə məcbur elədi.düzdü indi bunun bəlasını çəkirlər çünki məcburi şəkildə göndərilən uşaqlara baxıram,demək olar ki,heç biri işə məsuliyyətlə yanaşmır.yəni bir adamki 3 ildi bakı dövlətdə alman dili tərcüməçiliyi oxuyur amma hələdə alman dilində danışa bilmirsə sırf diplom xətrinə universitetə gedib gəlirsə ondan nə gözləyəsən.sözün düzü könüllülərə bütün iş yerlərində yaxşı hörmət eləyillər yəni yadıma gəlmir ki,kimsə zəhmət olmasa deməmiş mənə nəsə buyursun.yəni könüllülərdən heç kəs iş tələb etmir sadəcə xahiş edirlər,əslinə belədə olmalıdı.hadisələrin çox tez cərəyan etdiyinə görə cəmi bir neçə gün işləməyimə baxmayaraq həddindən artıq təcrübə topladığımı əminliklə deyə bilərəm.yəni mən başqa vaxt belə bir işdə işləmək istəsəydim azərbaycan kimi yerdə ən az 20000 rüşvət verib işə düzəlməliydim.sizi deyə bilmərəm amma məncə mən 20000 manat qabağdayam.

qadın

deməli söhbətə bir neçə milyon il bundan qabaq haqqda danışaraq başlamaq istəyirəm.təxmini 6000 il bundan əvvələ kimi yer kürəsində hər şey tamam fərqli idi,o vaxta aid tapılan arxeoloji tapıntılarda biz matriarxizmin bizim dildə anaxaqanlığın olduğunun bariz nümünələrini görə bilərik,bəs bu matriarxizm nə idi? matriarxizm mənim indidə inandığım bu fikirə əsaslanırdı ki,qadın yerdə yeganə yaradıcı qüvvə,kişi isə bir növ öz fiziki gücü ilə onları qorumalı olan biri idi.yəni kişinin fiziki gücünün cəmiyyətdə heç bir önəmli dəyəri yox idi.zaman keçdikcə kişilər öz fiziki güclərinə bələd olaraq,çevriliş etdilər.mən bu hadisəni xarici ölkələrdə tez-tez şahidi olduğumuz hərbi çevrilişlərə oxşadıram,hər iki halda hakimiyyətə hər şeyi fiziki güclə həll edə biləcəyini sanan insanlar hakimiyyətə gəlir.artıq min illərdi ki, qadının cəmiyyətdəki yeri yalnız enən xətt üzrə dəyişir və məncə bu şkalanın ən dib nöqtəsi orta əsrlərdə səmavi dinlərin insanlar üzərində təsirinin pik həddə çatdığı dövrə təsadüf edir.biz bu enən şkalanı,kişilərin əldə etdikləri hakimiyyəti əldə saxlama instinkti kimi tərənnüm edə bilərik.
quranda allahın iki cür,sübuti və səlbi sifətlərinin olduğu bildirilib,sübuti sifətlər hansıki həm biz bəni-adəmlərdə,həmdə allahda olan sifətlərdir bunlara görmə,eşitmə kimi bir çoxumuzda olan hisslər daxildir,səlbi sifətlər isə deyilənə görə təkcə tanrıya məxsus olan xüsusiyyətlərdir.amma mən bununla razılaşmıram,məncə allah səlbi sifətlərini kainatda yalnız qadınlarla bölüşüb.yəni qadınların bizlərdən üstün qılan ilkin cəhəti elə buradan gəlir.məncə nisbətən ağıllı kişilər vaxtı ilə bunu başa düşərək,səlbi sifətlər yalanını uydurublar.
mənə görə qadın bütün yaradılışın yer üzərindəki tərənnümüdür.qadın yaradan və yaşadandır.o vaxt nəsimi düz demişdi:
səni bu hüsnü,cəmalu,kəmal ilə görüb qorxdular həqq deməyə,çöndülər insan dedilər.

yaradıcı adgünü hədiyyələri

internetdə biraz araşdırma aparsaq görərik ki,metroda gəzən mişkalara,oğlanların təxmini olaraq 20-150 Azn arası xərci çıxır,üstəgəl bir buket gülüdə ölüsü 40 Azndən hesabladıqda,və ya hansısa brend ətir aldıqda görərik ki,ortalama bir azərbaycanlı oğlanın təxmini olaraq hər 8 mart ortalama 50-80 Azn xərci çıxır.indi mən sizə öz zövqümlə bu büdcə ilə əzizlərimizə necə unudulmaz hədiyyələr bəxş edə biləcəyinizi yazmağa çalışacam.Deməli yuxarıda qeyd etdiyim kimi hədiyyələrin bir saxlanc vasitəsi olduğunu nəzərə alsaq,birinci olaraq buket gülləri siyahımızdan silməliyik çünki bir gülü siz maksimum 1 həftə,belə dirəşsəz 10 gün saxlaya bilərsiniz ondan sonrası güllərdə,xatirələrinizlə birlikdə zibilliyə ordanda yeni açılmış gübrə fabrikasına yola düşəcək,yəqin istəmərsiniz kimsə sizin xatirələrinizlə kartof və ya kələm əksin.Amma yox sırf gül almaq istəyirsinizsə sizə tövsiyyəm dibçək gülü alınız dostlar,yadıma gəlir birinci sinifə gedəndə bütün uşaqlar müəlliməyə buket gülü almışdı bizdə gözəl bir dibçək gülü almışdıq hansıki o gül mən o məktəbdən çıxandan sonrada o sinifdəydi.Ümumiyyətlə dibçək gülü bizim kimi bir canlıdı,ona müntəzəm qulluq etmək lazımdır yəni dibçək gülü hədiyyə verdiyiniz insan hər gün istəməsədə sizi xatırlamaq məcburiyyətində qalacaq.Həmdə bakıda bir çox yerlərdən geniş çeşiddə,hər cibə uyğun gülləri tapa bilərsiniz.
Həmişə fərqlənməyi sevən insanlar üçündə bir çox hədiyyə çeşitləri məsləhət görmək olar,məsəlçün istəyirsiniz kiməsə nəsə qeyri adi heç yerdə olmayan bir şey hədiyyə edəsiniz? mümkündür,məsəlçün bir qədim türk damğasını çox bəyənirəm və çox istərdim ki,onu həmişə üzərimdə gəzdirəm,fürsətdən istifadə edib bunu oxuyan dostlarada eşitdirmə verirəm ad günümə az qalıb görün neynirsiniz,MUM da və ya Laçın ticarət mərkəzində zərgərlər gümüş məhsulları sifarişlə qramın 20-30 Azn dən,qızılı əyyarından və formasından asılı olaraq 60-150 Aznə düzəldir.sırf sarı bir şey istəsəniz istədiyiniz şeyi gümüşdən düzəltdirib qızıl suyunada saldıra bilərsiniz(kasıblığın gözü kor olsun).

P.S ətraflı şəkildə blogumda oxuya bilərsiniz)(link:http://samalyot.blogspot.com/ )

qaçqınların yerlilərdən daha yaxşı yaşaması

bir fikirləşin,özünüzü bizim yerimizə qoymağa çalışın bir ömür boyu özünə gün-güzəran yaradırsan ev-eşik qurursan sonra kimlərinsə pis oyunlarına görə özünü müharibənin ortasında tapırsan,nə olduğunu anlamamış dalbadal yaxınlarının ölüm xəbərini alırsan,həyətinizdə yas mağarıynan,toy mağarı qoşa qurulur.əlində olan pulnan elə `özümüzünkülərdən` silah sursat alıb döyüşə gedirsən,uğurlu əməliyat keçirib,gəldiyin yolla geri qayıdanda minaya düşürsən,fiziki yaraların sağalsada,gördüyün satqınçılığa,dostlarının haqsız ölümünün verdiyi travmalar sağalmır.zaman keçir ölkəmizin paytaxtına gəlirsən,ən böyük travmanı elə özünkülərinizdən alırsan.qaçqın,satqın,qorxaq damğası alırsan halbuki bunu sənə deyənlər,bəlkədə müharibə vaxtı` əqli` cəhətdən yarasız insanlar olublar.dözürsən,zamanla alışırsan bəlkədə qəbul eliyirsən,bir müddətdən sonra yaşamağın lazım olduğunu anlıyırsan heçnəyin geri qayıtmıyacağın day hansısa bağçada yaşaya bilmiyəcəyini anlıyırsan iş qurursan investisyalarını düzgün idarə edirsən,pul düzəldib ev alırsan.hamıda elə başa düşür ki,bunu dövlətin ayda adambaşına verdiyi 5 şirvanla etmisən.indi biriniz mənə desin bu ayrıseçkilik deyil nədir? məsəlçün 90 cı illərdə azərbaycanın hər tərəfindən insanlar rusiyaya işləməyə gedirdilər,indiki bir çox imkanlı azərbaycanlılar fəaliyyətlərinə ya bazarda araba dartmaqla,yada fəhləlik etməklə başlayıblar.indi özlərinə qismət imkanları var oranın yerlı camaatı onlara qarşı eyni bu fikirlə yanaşır.indi özünüz fikirləşində,onlar xarici ölkədə bu düşüncəylə rastlaşırlar,bizdə öz vətənimizdə,öz millətimiz tərəfindən bu fikirləri eşidirik.oda düzdü bəziləri özlərini axrıncı yola qoyub vəziyyətdən sui istifadə ediblər,amma bu heç kimə onlara görə türklər demiş başqalarını eleştirməyə icazə vermir,ümumiyyətlə mən özümə,öz ailəmə cavabdehəm ona görə sizdən artıq dərəcədə xahiş və tələb edirəm ki,başqalarının günahlarını hamının adından eleştirməyin əgər normal yaşamağa çalışmaq bir günahdırsa.

dövlət proqramı ilə xaricdə təhsil

gələn il müracət edəcəyim proqramdır.mənə pis təsir edən burdakı dostlarımızın bu qədər bədbin olmasıdır.yəni o proqramı siz asanlıqla öz şəxsi keyfiyyətlərinizlə keçə bilərsiniz bunun üçün heç bir dayday,tapşırıq da lazım deyil.yəni dostlar həqiqətəndə azərbaycanda olsa daydaysız hamı uğur qazana bilər əgər müəyyən məqsəd uğrunda düzgün yol seçib mübarizə aparacağıqsa.
müsahibələrdə iştirak edəcək dostlara bir məsləhətim var,belə intervyularda söhbətin gedişini əldə saxlamağın yollarını öyrənin,əvvəldən axıra kimi gülümsəyin mühasibə götürənlərlə mübahisə etməyin bir sözlə körpüdən keçənə kimi ayıya dayı deyin. indidən hamımıza uğurlar)