qərarsızlıq

ani verilən qərarlar istisna olmaqla, məsələ nə olursa olsun * kvant ölçülərində yaşayırsızsa, o uje heç əldə olan seçimlərinizin sayını təkcə məntiqinizin yox həm də biraz hislərinizin də danışmasına imkan verib əlinizdə tək bir əjdaha seçim qalana qədər azaldaraq dəf edə biləcəyiniz koqnitiv problem

Şəxsən özümdən bir misal gətirim;
magistr ixtisası seçimində sadəcə ixtisasın prespektivliliyi, iş imkanları, maaş miqdarı, həmin fakultədəki müəllimlərlə aramın necə olması * azərbaycanlıyıq da brat * niyə belə bişey düşündüm deyə sual edənlər, çünki bakalvr ixtisasını da eyni fakultədə oxumuşam və müəllimlərin əksəriyətini azdan-çoxdan tanıyıram, həm də azərbaycan universitetlərinin çoxunda massiv bulshit halına düşmüş magistr dissertasiyası işlərində lazım olur , veriləcək təhsilin maksimum keyfiyyəti kimi "məntiqi" deyə biləcəyimiz arqumentlərə əsaslandım və qərarımı verdim. Təhsili bitirib uyğun ixtisasda işə başlayandan 1 həftə sonra o da nə; səhər saat doqquzun yarısı metronun stansiya xəritəsinə baxıb həyatımı sorğulayıram * qulaqlıqda da hamının axtardığı ən qəmqin indie mahnılar . Fərqinə vardım ki, mən bu işi sevmirəm. Həmişə işi sevib-sevməməyimin ölçü vahidi olaraq iş saatı bitdikdən sonra evə gəlib onunla bağlı nələrsə edib-etmədiyimi götürürəm. Mən isə nələrsə etmək bir yana qalsın, iş yoldaşlarımın hamsı kimi saat əqrəbini baxışlarımla 5-ə gətirməyə çalışıram, işə ambisiyam yoxdur. Yəni sağ beynimi heçə sayaraq verdiyim qərarın peşmanlığını çəkdim.

Xülasə, mənim kimi düdəmə olmayın, qərar verərkən kilo yarımlıq qırış yumağınıza olan güvəninizin 1/3-ni, o dəqiqə başı atıb-duran ürəyinizə də verin.

heç vaxt sevgilisi olmamış insan

mənəm bu, bəzən qorxaqlıqdan, bəzən mövcud münasibəti zay edə bilmək riskindən, bəzən sevgililiyin mənasız olduğunu beynimdə qətiləşdirməkdən, bəzən də ətrafımdakıların illərlə çəkmiş, birlikdə görsəniz ağlınıza sadəcə çəhrayı rəngin gələcəyi, dəli-divanə sevgilərinin ən mənasız səbəblərdən, sanki, eros-un əksi bir mələyin "bu sevgidən sərgərdan olanlara bax, bircə nəfəs üfürsəm, bir-birini ən yaxından tanıyan iki yada çevriləcəklər! haha" deyirmişcəsinə bir andaca məhv olmasını görüb, yox qalsın deməkdən. Əks cinslə ən yaxın emosional münasibətə sadəcə dostluqlarla nail olmuşam, o da bioloji strukturumu inkar etmək bahasına. Əks cinslə dost olmaq, kişilərin öz beyninə gəldiyi ən böyük sikişdən başqa bir şey deyildir ya da mənim genlərimin 98.8 yerinə 98.9 faizi şimpanzelərdəki ilə ortaqlıq göstərir, ağlıma bundan başqa əks-arqument gəlmir çünki. Niyə dostluqdan ötəyə daşımadığıma səbəb olaraq yuxarıda sadaladıqlarım bəs edə bilər bəlkə, amma içimdə mövcud olan sevib-sevilmə istəyinə bu səbəblərin heç biri yaxın da dura bilməz. insan mütləqdir ki, sevilmək istər, lakin mən o istəyimi məcburən basdırmaqda anlamadığım dərəcədə israrlıyam.

elektronik melanxolik musiqilər

ikisini bir arada tez-tez eşidə bilməyəcəyiniz, çox dəyərli musiqilərdir. boards of canada qrupunun mahnılarının əksəriyyətini buna aid etmək olar, bu qəbildən olan ən yaxşı təmsilçisi də bu mahnıdır * xüsusən də introsu .

digər məsləhətli elektronik qruplar və hər sənətçi üçün 1-2 ədəd başlığa uyğun * melanxolik nümunə:

burial - endorphin
aphex twin - rhubarb ; stone in focus
rival consoles - untravel
susumu yokota - kodomotachi
nils frahm - a place * ən sevdiyim mahnılar top 10-luğuna rahat girər bu ; diyez2
jon hopkins - everything connected
apparat - heroist * klipi mükəmməldir sifarişi verən: willgraham_

yazarları əsəbiləşdirən şeylər

Dost-yaxın deyə biləcəyim insanların "heç yazıb eləmirsən ha, adam bir xəbər tutar da, ala" mövzulu sərzənişləri. Bəziləri bunu demək olar hər dəfə yazdıqlarında vərdiş halına gətirib, üzümə şillə kimi çırpır. * hətta özüm yazmaq təşəbbüsünü göstərəndə belə, bu tip şikayətin söhbət əsnasında alt-mətn kimi verildiyini ucundan-qulağından tuturam Mən də sıxıntı ilə əsəb qarışıq "üzrlü say, məni bilirsən də" deməklə yetinirəm. Məsələ burasındadır ki, bəhsi gedən bu dostlara yazmaq maraqsız, lazımsız və s.-dir deyə düşünmürəm, edilən söhbətin məni əsəbləşdirən bu periodu bitəndə etdiyimiz söhbət də yerində, axıcı və ürəkaçan tərzdə gedir. bu tip ciddiyətlə edilmiş şikayət sadəcə olaraq mənasızdır. Həyatımdakı dəyər verib, əziz saydığım insanlar arasında fərq qoymamağa çalışıram hər zaman, amma 10 illik dost olub da 1 il və bəzən daha çox bir-birimizə 1 kəlmə belə etmədiyimiz və həmin müddət keçəndən sonra bir araya gələndə, o 1 il heç yaşanmamış kimi əvvəlki istiliyin qaldığı və tərəflər arasında heç bir şikayətin edilmədiyi münasibətləri daha bir ayrı sevirəm.

james clerk maxwell

13 iyun 1831-ci ildə edinburghda anadan olmuş şotland fiziki və riyaziyyatçısıdır.

Deyilənə görə maxwell hələ iki yaşındaykən əlində tənəkə boşqabla günəş şüalarını mebellərin üstünə əks etdirə bildiyini görüb "günəşi tutdum! boşqabla tutdum!" deyərək valideynlərinin yanına həyəcanla qaçırmış. Alimin xalası ceyn-in sonralar "bir uşağın soruşduğu bu qədər suala cavab verə bilməmək çox utancverici idi." deməsi, maxwell-in dünyaya, təbiətə olan marağının hələ çağa vaxtından başladığını göstərir. Məktəb vaxtlarında ingilis "bully"lərinin basqısına məruz qalanlardan biri də o olub, danışığındakı şotland ləhcəsi, fərqli maraq dairəsinin olması, onu öz yaşıdları arasında "dəli" kimi tanınmasına səbəbiyyət verib. Həmin iç qaraldan dövrlərində belə bir emosional şeir də yazıb:

Tələsin, illər,
uşaqları döyməyin cinayət sayılacağı,
gözlənən vaxta doğru.

Yəni anlayacağınız, maxwell, əsl o dövrün nerd-i olub. Adamın "ilk"lərinin sayı-hesabı yoxdu; saturnun halqalarının meteoritlərdən ibarət olduğunu teleskopsuz, sadəcə riyaziyyat etməklə tapmışdır, bugün bilinən adı ilə rgb rəng modelinin təməllərini 1855-ci ildə yazdığı "experiments on colour" adlı elmi işində nəzəri olaraq işləyib hazırlamış, Thomas sutton isə 1861-ci ildə, bu elmi işə əsaslanaraq ilk rəngli fotoşəkli çəkmişdir. maxwell-in elektromaqnetizm və elektromaqnit dalğaları haqqında olan işləri radio, naviqasiya kimi cihazların kəşfinin təməl daşları olub.

Başqa bir çox kəşfin müəllifi olmuş bu "dəli"nin şərəfinə, yerdən göndərilən radio dalğalarının veneradan əks olunan zəif əks-sədalarının analizi nəticəsində kəşf edilən, Veneradakı ən böyük dağ silsiləsinə "maxwell" adı verilmişdir.

həmin ilk rəngli şəkil:


mənbə:
1. link
2. carl sagan, iblislərlə dolu dünya, səh 439-458. sifarişi verən: fövqəl insan

unudulmaz kitab cümlələri

Bütün körpə uşaqlar axşamçağı yığışıb intəhasız bir çovdar çölündə qaçdı-tutdu oynayardılar. milyon-milyon körpə uşaq, ətrafda bircə nəfər də, yəni böyükləri deyirəm, yoxdur, tək mənəm. Mən də uca, sərt qayanın lap qırağında dayanmışam. Və mənim işim, bu tayanın kənarındakı uçuruma yaxınlaşan uşaqları tutmaqdır. Axı onlar qaçdı-tutdu oynayanda gözləri ayaqlarının altını görmür, hara qaçdıqlarını veclərinə də almırlar. Ona görə də uçuruma yaxınlaşanları o dəqiqə qaçıb tutaram ki, ora düşməsinlər. Bütün günü ancaq işim bu olur: çovdar düzündə uşaqları yıxılmaqdan qorumaq!
Bilirəm bu da bir cür sarsaqlıqdır, ancaq ürəyimə yatan yeganə bir peşə varsa, o da budur.

jerome david salingerin çovdarlıqda uçurumdan qoruyan kitabından.

əfsanəvi albom qapaqları

çərçivəyə sal, evin divarından as dediklərim:

joy division - unknown pleasures


tool - lateralus


godspeed you black emperor - f# a# infinity


electric Wizard - dopethrone


mf doom - madvillain


frank ocean - blonde

yazarların paylaşmaq istədikləri musiqilər

ambient janrlı musiqilərin yeri məndə tamam ayrı olub həmişə, amma gəl gör ki, o qədər ambient üzrə ixtisaslaşmış sənətçilərdən daha çox, bir post-rock qrupu olan godspeed you black emperorun bu ambient parçası mənə görə bu tərzin zirvəsidi. Mahnıdakı distopik, depresiv/chill qarışıq atmosfer adamın beyninin ən güngörməz yerlərində saxladığı düşüncələrə kimi gedib çıxır. Musiqi başlayan kimi elə bilirsən bir növ yuxudasan, qarşındakı bulanlıq sifətli adam da durmadan "where are you going?" deyə uzaqdan səslənir, bunu eşidən kimi həqiqətən "hara gedirəm axı?" sualını o qədər dramatik tərzdə sorğulayırsan ki, artıq həmin yerə getmək belə istəmirsən. Hərkəsin varıdı yəqin ki, arxa planda çalınmasına qıymadığı, nə isə önəmli bir şey düşünərkən qulaq asdığı mahnıları, mənimki də budu.

qeyd: albomun valında B tərəfinin bu mahnı olan hissəsində xüsusi bir çıxıntı var, hansı ki qramafon o çıxıntıya çatanda durmaz və dayanmadan eyni loop-u təkrar çalar. Albomun adı da yəqin ki buna görə f# a# infinity-dir.

(youtube: )