blue is the warmest color

haqqında dəhşətli fikir ayrılıqlarının olduğu filmdir. kimiləri üçün porno, kimiləri üçünsə həyat dərsi. mən həmin il yarışan le passeni daha çox sevmişdim. bu film haqda düşüncəm budur ki, izləməsəniz çox şey itirmərsiniz, amma izləsəniz alternativ dünyaya baxışları görə bilərsiniz. qadınların qadınlara olan sevgisi eynilə digər orientasiyalı insanların bir-birinə olan sevgisidir. onlar münasibətdə ikən qayğı gözləyirlər, görmədikləri zaman xəyanət edirlər, üzülürlər, kədərlənirlər, yəni bu sevgi patriarxat cəmiyyətin penisinə möhtac deyildir, digərlərində olan sevgi kimyası eynilə burda da vardır mesajı verir film.

adriano celentano

uşaqlığımda ən sevdiyim aktyor idi. hələ o vaxtı türk kanalları həyatımıza tam oturmamışdı, ort və rtr adlı kanallar var idi. orda tez-tez bu adamın filmlərini verirdilər. mən də həmişə oturub maraqla baxırdım, düzü nə danışdığını başa düşmürdün, heç indi filmlərinin adını da bilmirəm və o zamandan bəri təkrar baxmamışam, amma etdiyi mimikalarla məni güldürməyi bacarırdı. sevilməyə layiq şəxslərdəndi, bilmirəm nədənsə ağlıma həmişə zinaddine zidane ilə gəlir.

ludwig wittgenstein

"ədəbi əsərlərin ortaq cəhətləri nələrdir" sualına cavab olaraq ailə bənzərliyi teoriyasını ortaya qoymuş filosofdur. teoriyanın əsas qayəsi budur ki, ailədə hamının bir-birinə konkret oxşarlığı olmasa da, bəzo xüsusiyyətlərdə bir-birlərinə bənzəyirlər. məsələn, ananın burnu qızında var, qızın qulağı isə qardaşın qulağına bənzəyir, qardaşın öz növbəsində üz cizgiləri atasına bənzəyir. bu mənada onların bir-birləriylə əlaqəsi birbaşa olmasa da, dolayısı ilə ədəbi mətinlər oxşardırlar. teoriya qəbul edilmiş və bir çox mövzuda tətbiq edilmişdir.

(baxma: terry eagleton - ədəbiyyat hadisəsi )

zəbt edilmiş ev

#168158 oxuduqdan sonra ağlıma bu haqda facebookda oxuduğun bir hekayə gəldi. qaçaqaç düşdüyü zaman bir qadının oğlu müharibəyə gedir. qadın oğlunu ziyarət üçün cəbhə bölgəsinə gedir, qadının bircə oğlu varmış əri ölübmüş, geri döndüyü zaman isə evinin zəbt olunduğu görür. nə qədər and-aman etsə də evi zəbt edən qaçqınlar çıxmırlar. sonra oğlunun qara xəbəri gəlir və qadın həyatının sonuna qədər evini geri almaq üçün sürünür və ölür. bilmirəm, hekayə nə qədər doğrudur, nə qədər yanlışdır, mən də başqasının yalançısıyam, amma burda başa düşənə böyük hikmət var. sovetin dağılması ilə azərbaycanlılar öz xislətlərini ortaya qoydular, şəhərin elit təbəqəsi getdi və şəhər özünü dənizə çimməyə gələn, fəqət paltarları oğurlandığı üçün çılpaq qalan adam kimi hiss etdi. kral çılpaqdı. uzaqdan uzaq qohumumun arvadı var, bakılıymış, bu hadisələr zamanı gedib şüvənliyinə salaraq şəhərin mərkəzindəki evlərdən birinə girmişdi. üzsüzlüyümüz və miskinliyimiz sərhəd tanımır.

zəbt edilmiş ev

julio cortazar ın ilk dəfə yayımlanmış hekayəsi. söhbət belə vaqeə olur ki, utancaq-utancaq jorje luis borges in redaktor olduğu "sur" jurnalına hekayəsini aparıb təslim verir və borges 10 gün sonra yenidən gəlməsini söyləyir. 10 gün sonra gəldiyində borges cortazara hekayəni jurnala qəbul etdiyini, nəşrə verdiklərini bildirir. bundan sonra cortazarın çox hekayələri nəşr olunsa da, təsadüfi deyil ki, hekayə antalogiyası yaratmaq tapşırılan borges cortazarın məhz bu hekayəsini seçir. hekayə cortazarın keçdiyi inkişaf mərhələlərini anlamaq və onun dünyaya baxışını görmək üçün əla başlanğıcdır.


--spoiler--



--spoiler--
hekayə buanes ayresdə iki nəfərin yaşadığı evin ələ keçirilməsi və işğalı barəsindədi. babalarından qalma evdə yaşayan bacı və qardaş sakit həyat sürməkdədir. onlar hər gün eyni şeyləri edir, cəmiyyətlə əlaqə qurmur, miskin həyatlarına sonsuza qədər belə davam edə bilərlərmiş kimi yaşayırlar. bir gün evin bir hissəsinin kimlərsə tərəfindən işğal olunduğunu görürlər, amma biz hekayənin sonuna qədər bu işğalçıların kim olduğunu bilmirik. bacı və qardaş buna boyun əyirlər, eybi yoxdur deyib evin geri qalan hissəsində yaşayırlar. getdikcə bütün otaqlar işğal olunur və qəhrəmanlar özlərini güclə bayıra ataraq xilas olurlar. burda diqqət ediləsi məqam, bacı və qardaşın qorxu qarşısında bir-birlərinə sığınması və cortazarın psixoanalizə üz tutaraq, gizlədilməyə çalışılan cinsi istəyin ortaya çıxmasıdır. ayrıca, bu iki şəxsin evlənməməsi və cəmiyyətdən uzaq durmağa çalışması bu versiyanı daha da qüvvətləndirir. yaxşı, bəs kimdi bu işğalçılar? işğalçılar passiv həyat tərzi keçirən, başqalarının qazancıyla evində kef edən, bir işə yaramayan, hörgü hörmək və kolleksiyaya baxmaq kimi işləri həyatının ortasına yerləşdirən burjuaların silinmişliyə məhkumluğudur. əlbəttə, bu mənim subyektiv fikrimdir, 6-7 səhifəlik hekayədə cortazar elə bir hava yaradır ki, siz də tamam başqa şey düşünə bilərsiniz.
--spoiler--



--spoiler--

oxuyun, oxutdurun.

ən cındır sinif yoldaşı

mənim indi danışacağım insan xüsusi biridir, cındırlıqda tarix yazmışdır. söhbətlər vaqeə olur doqquzuncu sinifdə. qanımız qaynıyan vaxtdı, eləmədiyimiz pox yoxdu. gic-gic işlərlə məşğuluq, gündəlik sinifdə qumar oynayırıq. indi cavanıq da, xoşumuza gəlməyini qapazlayıb uduruq. bir nəfər sinif yoldaşımız, adı qanturalı olsun məsələ, veçni uduzan tip idi. bizimlə bir hərəkıt edirdi guya, özü də oxuyan uşaq idi, amma sonradan gicləməyə başlamışdı. digər sinif yoldaşlarının arasını vurmağa çalışırdı. gəlib deyirdi ki, del piero, nedved yaxşı oğlan deyil, bizi yoldan çıxarır, onunla oturub durma. sonra nedvedə delpiero haqda eyni şeyi deyirdi, sonra da trezeguetə nedved və delpieronu pisləyirdi. axır bir gün xəbərimiz oldu, ibrahimoviç bunu çəkdi qırağa, dedi belə belə demisən ya yox? o da ilk öncə qəbul etmədi, bir partiya söyüldükdən qəbul etdi və ibrahimoviç də ağır cayıldı axı, təsbehi qanturalının başına vurdu. söhbətdə mən olmamışam, videosuna baxmışdım, biz onda leylaların dalıyca qaçırdıq bamsı beyrəklə. nə başınızı ağrıdım, səhər məktəbdə gəlib dedilər ki, capello sizi otağına çağırır. bir var-yox adam (10 nəfər olardıq) yığışıb getdik. qanturalı qazanxanı və qəbiləsini yenə pis vəziyyətdə qoyub, bütün yediyimiz poxları direktora danışıbmış. söhbətdən ən təmiz çıxan özüm oldum, amma o qanturalını bir də danışdırmadıq. bəlkə nə vaxtsa bu entryni oxuyub özünü görər və utanıb xəcalət çəkər. yekə kişisən, ala, adam heç öz anasına "elə olmayıb, yalan danışır." deyər?

birlikdə oturub siqaret çəkiləsi məşhurlar

(bax: albert camus)

yeniyetmələrə məsləhətlər

nə qədər səhv edə bilirsinizsə edin, heç kimin öyüd-nəsihətinə qulaq asmayın. kim nə deyirsə desin qulaq asın, amma yenə də öz bildiyinizi edin. fərqlənmək istəyiniz mütləq olacaqdır, bunun üçün özünüzü dağa-daşa vurmayın, oxuyun və izləyin. inanın ki, avtomatik olaraq digərlərindən üstün olduğunuzu görəcək və özünüzə inamınız yerinə gələcək. nə qədər gec deyil çovdarlıqda uçurumdan qoruyan əsərini oxuyun. insanların sizi başa düşmədiyini iddia edin, sevin və sevilin, amma sevdiyiniz insanları çox da incitməyin, çünki zamanı gəldiyində sizin üçün nə qədər önəmli olduğunu görüb, boş yerə birini incitdiyinizə görə it kimi peşman ola bilərsiniz. yenə deyirəm, heç kimin məsləhətinə qulaq asmayın, hətta mənim bu məsləhətlərimə də.