ailədə 5 nəfər uşaq olduqlarına görə nənəm evə qoymur və toyuqların evində qalırlar. bunlar da nəzakət və süleymandır.
bu da ögey böyük bacıları-mehriban.
mən səhv gördüm yoxsa videoda polis həqiqətən qabaqda gedən qadının durduğu yerdə gözünə qaz sıxır? qatığın biri də deyib ki, polisin hərəkəti adekvatdır. silahsız, çoxu da yaşlı və qadın olan kəndlinin üstünə tam təhcizat getmək hansı mənada adekvat ola bilər? ölkədə çox bol iş var imiş kimi camaatın əsas gəlir mənbəyini zəhərləyirlər, etiraza qalxanda da polis ordusu xalqın üstünə gedir, belə ölkənin mk. amma bu vəziyyətdə bircə yaxşı şey orasındadır ki, artıq camaat susmur, öz mənfəətinə çatanda hamı necə mübarizə apara bilir. o xala "yiyəsiz ölkədi, ölkəni satanlar bunlardır" deyəndə eləbil hamının iç səsi oldu.
bir ölüm şəkli. haqqında danışdığımız aktiv evtanaziyadır. bizim müəllim az qala hər mühazirə dərsində bundan danışdığından və hər dəfə islamın qaydalarına bağladığından artıq qulaqlarım bu sözü eşitmək istəmir amma ruhum dərinlərdə daim bu yönə çəkilir. dünyaya gəlməyi biz seçmirik amma ağrısız və acınacaqlı olmayan bir yolla getməyi biz seçə bilirik. bu insan təbiətinə nə qədər uyğundu bilmirəm. lakin evtanaziya mənim fikrimcə qiymətcə indi olduğundan çox çox ucuz və hamı üçün əlçatan bir xidmət olmalıdır. yaşamaq hüququ kimi ölüm hüqumuqumuz da olmalıdır. ağrı çəkməyə dözə bilməyib özünü öldürən xərçəng xəstəsi eşitmişəm məsələn. uşağının ölümünə dözməyib özünü öldürən analar. ömür boyu yatağa məhkum olan insanları da hamımız tanıyırıq yəqin ki. ya da ən sadə şəkildə sadəcə yaşamaqdan yorulan insanlar. ən çox da iflic olan insanlar üçün əlçatan olmalıdır bu xidmət. ailələrin qərarı ilə yox fərdin öz qərarı ilə edilən bir seçim olmalıdır. bəlkə bir çoxları üçün qorxuducu gəlir amma mən öz ölümünü seçməkdən,yaxınlarınla vidalaşıb rahat şəkildə çıxıb getməkdən daha yaxşı bir ölümü təsəvvür belə edə bilmirəm. düşünürəm ki,biz inancsız insanlar üçün daha asandır bu haqda danışmaq çünki inanmır ölümdən sonra bir həyatın var olduğuna. ürək beyinə qan vurmağı dayandırdıqdan 15-20 dəqiqə sonra hipoxia ilə həyatın da bir dəfəlik sona çatdığına inanırlar. amma inanan biri üçün ani bir ölüm belə dəhşətli olduğu halda istəyərək ölümə getmək ancaq ən çarəsiz insanın edəcəyi bir şey,bir növ məhkumluq halı olar yəqin. mən evtanaziyanın hamı tərəfindən seçilməli olan bir ölüm yolu olduğunu qətiyyən demirəm. hətta mümkün qədər passiv seçilimli bir yol olmalıdır. onsuz da heç bir yorğun olmayan insan bəsdir yaşadım qoy bugün ölüm deməz məncə. ölmək istəmək ölmək istəyirəm demək qədər sadə deyil ki. ingilis demişkən dying with dignity. əslində dr.house deyir ki "there is no such thing as dying with dignity. you can live with with dignity,but you can't die with dignity no matter how". ancaq dignitas adlanan bir isveçrə mərkəzli bir şirkət var ki,illərdir insanlar evtanaziya üçün bura müraciət edirlər. hətta əvvəllər bir binanın 5-ci mərtəbəsində imiş evtanaziya həyata keçirdikləri yer ancaq bina sakinləri liftdə gördükləri cəsəd torbalarına görə depressiyaya düşdüklərini bildiriblər və şirkət ordan başqa yerə köçürülüb. websaytlarına daxil olanda bu mottonu görürük:”menschenwürdig leben,menschenwürdig sterben.". tərcüməsi "insanca yaşa,insanca öl" və ya ingilis dilində bu insanca sözü dignity ilə əvəz olunur. yəni ləyaqət. amma bu sətirlərdən sonra beynim öz fikirləşdiyini inkar etməyə başlayır. görəsən həqiqətən ləyaqətlə ölmək mümkündür? yoxsa qocalıqla gələn ölüm də,intihar da,xəstəlikdən olan ölüm də,evtanaziya da eyni dərəcədə alçaldıcı və çox böyük olduğumuzu düşündüyümüz halda bir o qədər kiçik olduğumuzu üzümüzə vuracaq qədər dürüstdür? intellektual kimi təriflər düzsəm də evtanaziya digərlərindən nə qədər üstündür. sona hansı yolla çatsan da onsuz da eyni sona çatıb eyni finish xəttini keçirsən. yoxsa necə başlamışıqsa elə də bitirməliyik marafonu?bilmirəm,yəqin siz də bilmirsiniz. amma evtanaziyanın yenə də ali bir seçim olduğuna inanıram və o savadsız müəlliməmi də qınayıram. o müəllimənin dərsini oxumalı olduğum halda niyə bu yazını yazdım onu heç bilmirəm. dünən xoşbəxt entrylər yazandan sonra bugün niyə birdən evtanaziyadan yazıram onu da bilmirəm. əsas odur ki,düşünürəm. və mən düşünürəmsə voram. ancaq düşünəndə vor olduğumu hiss edirəm. söhbət necə ölümdən mənim varlığıma gəldi onu da bilmirəm. lakin onu bilirəm ki,bilmək həmişə o qədər də lazımlı deyil. heç kimin səbri çatıb entryimi axıra qədər oxumayacağını da düşündüyümdən özümə axıra doğru zibilini çıxarmaq hüququnu hədiyyə edirəm lol. blessed be the rights,blessed be the notion of death and life and blessed be the human ignorance.
qadın azadlığı mövzusunda yazılmış cəfər cabbarlı pyesi. ilk dəfə 11 yaşında atamın kitabları arasında görüb oxumağa başladığım bu kitabı təzəlikcə yenidən oxuyanda məndə güclü təəssürat yaratdı. əgər sona cabbarlının cəfər cabbarlı haqda yazdığı xatirələrini oxumusunuzsa,orda da qeyd edib ki,cəfər cabbarlı hamlet əsərinin azərbaycan dilinə tərcümə edilməsində uzun müddət işləyib. bu əsərin dialoqlarında da şekspir əsintiləri xeyli hiss olunur. bir də yenə bu memuarda sona xanım yazır ki,cəfər cabbarlı onu çadranı atmağa cəsarətləndirən olub.
biraz əsərin sujet xəttindən danışsaq, əsas obraz sevil əri balaş tərəfindən daim sözlü şəkildə əzilən qadındır. balaş qərbə meyilliliyi də əks etdirir eyni zamanda. daha doğrusu şərq insanının qərbə meyillənməsindəki iki üzlülüyü. balaş işlədiyi yerdən tanıdığı dilbər adlı qərb həyat tərzini mənimsəmiş, öz dili ilə "parisdə manikür kursu keçmiş" qadınla birgə yaşamağa başlayır, yüksək təbəqədən insanlarla oturub durur. ancaq bunları edərkən öz kişiliyini də qırağa qoymur,sevilin çadrasını başında saxlayıb onu,utandığı atasını,qaynatasını və mənim üçün əsərin kilit obrazı olan bacısı gülüşü bu insanlardan gizlədir. sevil isə əsl azərbaycan qadını kimi balaşa sadiqdir. gülüş reallığı görür,qara çadranı başlarının üstündəki bulud adlandırır,özü də çadrasız gəzir,dəli adlandırılır. gözləri bağlı olan sevil isə oğlu gündüz üçün hər şeyə dözür,ancaq dilbər onu istəmədiyinə görə küçəyə atılır. sonradan sevil illər sonra oğlunun ad günündə gəlib çıxır. qayıdanda çadrasını atmış,təhsil almış,gözləri açılmış,görünüşü dəyişmiş qadın kimi qayıdan sevil,balaşa gündüzlər oxuduğunu,gecələr isə kişilərlə "qiymətləşdiyini" deyir. sevilin əslində həqiqət olmayan bu sözləri isə indi belə çoxlarına adi gəlməyəcək,dövrün azərbaycan ədəbiyyatı üçün isə inqilab olan bu möhtəşəm dialoqa gətirib çıxarır: balaş.axı,sevil,bu əxlaqsızlıqdır,namussuzluqdur. yox ola bilməz. yalvarıram,sevil,söylə ki sən əvvəlki kimi əxlaqlı və namuslusan... sevil.namus!nədir namus? yalnız qadınların daşıyacağı bir yükdür. sən hər gün bir dəqiqəlik zövqün üçün tuş gəldiyin hər bir qadına göz basırkən,kimsə sənə namussuz demirdi. lakin biz bir lampalıq neft,bir parçacıq çörək,bir doyumluq quru çörək üçün birinə yanaşdıqda,bütün bayquşlar səs-səsə verib,dörd bir yandan: "fahişə,fahişə",-deyə ulaşırlar. halbuki sən mənim gözümün qabağında bir qadının belindən qucmuşdun,mən də qarşında durub titrəyirdim,göz belə qırpmırdın. bilmək istəyirdim ki,sənin adın nə olur? ad birdir. o zaman nə düşünməyə beynim,nə də deməyə dilim yox idi. indi isə üzünə deyirəm: fahişə!
sevil əslində "fahişəlik" etməmişdi. sevil azərbaycanda qadınların azadlıq yolunun simvolu halına gəlməyə layiq olan, dövrünün çox üstündə bir dünyagörüşünə malik yazıçı tərəfindən yazılmış,təəssüf ki,indi belə qadınların heç də azlıq olmayan bir kütləsi tərəfindən başa düşülməyəcək bir obraz idi. bu cəhətdən,hər nə qədər ədəbi cəhətdən mükəmməl olmasa belə “sevil” əsəri daha çox tanınması,oxunması vacib olan əsərdir. çox inanmasam da, bəlkə qadınlar və kişilər sevili oxuyub sədaqətin,fədakarlığın,əxlaqın sadəcə qadınlara məxsus olmadığını, azərbaycanlıların ilişib qaldığı ana-bacı,namus məvhumlarının sadəcə beyinlərdə zəncir olduğunu dərk edə bilərlər.
şərabçılıq elmi. şərabın bütün emal mərhələlərində iştirak edir və sonuncu dequstasiya, yəni, dadma işini həyata keçirirlər. sözün mənşəyi qədim yunanıstanda bir kralın adından gəlir.
deməli, yunanıstanda zevs ilə semele adlı qadının izdivacından bir uşaq doğulur. bu uşaq dionysosdur. ancaq dionysos hələ doğulmazdan zevs semeleni ildırımla yandırır. və sonra dionysosu alıb öz bədəninə yerləşdirir. dionysos zevsin bədənindən ikinci dəfə doğulur. böyüyəndə teatr, əyləncə, şəhvət, xaos, anarxizm və əsasən də şərab tanırısı olur. insanlar şərab içəndə dionysosa dualar oxuyurlar. hətta ona bir hədiyə kimi hər dəfə içəndə şərablarının bir hissəsini yerə tökürlər. dionysos’un oineus adında sadiq bir kralı da var. calydonia kralıdır. dionysos da xidmətlərinə görə üzüm suyuna, dolayı yolla da şəraba oienus’un adını verir. şərabçılıq da calydonia’ya oienusla birgə gəlmiş olur. elmin yunanca adı da oenologie qalır və günümüzə çatır. sifarişi verən: onafilankəsdeyirlər
digər adı ilə van nes rotationplasty daha çox uşaq və ya yeniyetmə yaşlarda olan xəstələrdə ayağın amputasiyası zamanı süni diz oynağı yaratmaq üçün istifadə edilən inanılmaz bir əməliyyat növüdür. ayaqda diz nahiyəsində sarkoma yəni bədxassəli şiş varsa əgər, budun aşağı hissəsi, diz və tibia yəni qamış sümüyü ,qısaca buddan aşağı hissə tamamilə cərrahi olaraq kəsilir. ondan sonra ayaq dediyimiz hissə biləklə birgə ayrılır və 180 dərəcə çevrilərək tərsinə budun qalan kəsilməmiş hissəsinə birləşdirilir. bundan sonra xəstə protez ayaqdan istifadə edir. sağalma müddəti əhəmiyyəti də bundan ibarətdir ki, ayaq bükülə bildiyindən xəstə protezi daha rahatlıqla istifadə edə bilir. ilk dəfə 1927-ci ildə bir ortopedik cərrah tərəfindən aparılıb bu prosedura. o vaxtlar dizli mexaniki protezlər də olmadığından xəstələrə çox komfort imkanı verirdi. hazırda 88% hallarda uğurlu nəticələnir əməliyyatlar. cons and pros nələrdir: xəstə üçün çox daha funksional və rahat olur, ancaq protezsiz qəribə xarici görünüşə görə çox aparılmır bu əməliyyat. bir də qan-damar xəstəliyi olan insanlarda , həmin nahiyədə sirkulyasiyada problem yarada biləcəyinə görə aparılmır. ancaq normal amputasiya pasiyentlərinə nisbətən daha asanlıqla və tezliklə hərəkət edə bilir, hətta qaça bilir bu əməliyyatı keçirmiş pasiyentlər özlərinin bildirdinə görə də. birləşdirilən kvadrat əzələlər qamış və baldır əzələlərini də çəkərək ayağı hərəkət etdirə bilir. ilk dəfə bu əməliyyatı görəndə mind blown idim sözün əsl mənasında.
daha detallı təsviri üçün video:
bugün universitetdə bundan danışırdılar. mən bir yerdə evlilikdən danışılanda normalda susuram.çünki danışsam sifətlərində o gic ifadə ilə "hamıdan qabaq sən evlənəcəksən elə ihihhii" deyirlər.nəysə məsələ o deyil.bugün biri dedi ki çərşənbədə üzük salladım stəkana çıxdı ki 32 yaşında evlənəcəm o birilər də güldülər ki sən lap qarıyacaqsan ki.ateist olmaq üçün daha bir səbəbdi bunların varlığı.nəysə mən içimdə bunlara demədiyim qalmadı amma səsimi çıxarmadım. indi dərs oxuyanda yadıma düşdü yenə əsəbləşdim.yəni bunlar gənc insanlardı.amma bu qədər içi boşaldılmış,iyrəncləşdirilmiş, azərbaycanda xüsusilə qadınlara və həm də kişilərə boyunduruq olan bir şeydən ötrü ölürlər.mən başa düşmürəm.insanlar həqiqətən sevgini niyə bu qədər yerin dibinə basırır.niyə bir birini sevmək üçün 7/24 bir-birinin hər şeyini gördükləri,personal space anlayışını yox edən bir məvhuma ehtiyac duyur?niyə kimisə sevmək üçün bir kağızın üstünə imza atmalıdır.niyə də insan özünə möhtac olan,bağlı olan ,həyat boyu ona ayaq bağı olacaq bir canlı yaratmaq istəyər? hər an ölüb gedə biləcəyimiz dünyanı bu qədər sevirsiniz? ortada sevgi filan qoymayan,bütün sərhədləri çeynəyən bir normala niyə ehtiyacımız olsun?mən həqiqətən inanıram ki, birini ruhən və fiziki cəhətdən sevmək üçün belə bir şeyə ehtiyacımz yoxdur.sevgi də bitir,hörmət də bitir,amma o imza bütün həyat boyu sizin arxanızda qara ləkə kimi gəzir.
hələ bunun qadınlar üçün olan aspekti var ki tamam başqa bir leveldı.azərbaycanda və hətta dünyada qadının qabağında iki seçim var:evlənmək və ya evlənməmək/ana olmaq və ya olmamaq.bütün statusları bunun üzərinə qurulur cəmiyyətdə.dünyada da bəli,hətta sex and the citydə buna toxunduqları bir bölüm var. ölkəmizdə isə evlənmiş qadın seçiləndi,erkək arizona kərtənkələsini cütləşmə rəqsi ilə özünə çəkə bilib.sonra da vağzalı ilə cütləşmə seremoniyası eləyiblər.evlənməmiş qadın isə yazıqdır,həyatta əlində olan tək şeyi işidir.ay necə acınacaqlıdır.ya da ana olmuş qadın öz dişiliyini təsdiqləyib və qocalanda ona baxacaq bir uşağı var.təbii yolla ana ola bilmirsə əgər öz orqanizmini məhv eləyib in vitro ya nə yolla olsa 8 milyarda bir dərd daha dünyaya gətirməlidir.xoşbəxtdir.ana olmamış qadın isə bədbəxtdir,yaşamının bir mənası belə yoxdur.mama bir dəfə bir söz dedi ki,qadının ən böyük vəzifəsi analıq olmalıdır hər şeydən qabaq.və hamımızın bildiyi o pointə toxunmayacam bəzi qadınların nəyə çatmaq üçün təəssüf ki,özünü davud heykəli görən kişilərlə evlənməli olması söhbəti artıq hamıya məlumdur.
bir də işin kişilər tərəfi var "gözəl" azərbaycanımızda.ailə dolandırmaq,evinin kişisi olmaq və s. onların da həyatı bir şey deyil. ironiya etmirəm həqiqətən onların da qadınlar qədər olmasa belə evlilikdən itkisi olduğunu düşünürəm.oralara da başqa vaxt toxunaram yoruldum yazmaqdan.dərslər də var.onsuz da bu mövzular yazmaqla heç vaxt bitməyəcək. minlərlə səhifə yaza bilərəm bu haqda əlim ağrımasa.yazımı intellektual və düşünən,normaların altında əzilməyən bacı və qardaşlara bir kitab tövsiyəsi ilə bitirmək istəyirəm.
(bax: simone de beauvoir )
(bax: the second sex )
(baxma: ikinci cinsiyyət )
bura qədər səbr edib oxuduğunuza görə çox təşəkkürlərimi bildirir və istəməyənin bu evlilik deyilən boomer icadına məruz qalmadığı bir həyat arzu edirəm.istəyənə də xoşbəxtlik arzu edirəm.
rəngli rəngli müxtəlif çeşidləri olan amerikan drajeləri. times squaredə mağazası da var imiş. bunun azərbaycanda 3 çeşidi satılır peanut butterla olan sarı paketlisi,adi şokolad qəhvəyi bir də əvvəllər görmüşdüm hardasa mavi paketli crispy. balaca olanda qiyməti də elə bahalı olmadığından çoxlu yeyirdik bunlardan. azərbaycan bayrağını yeni tanıyanda m&m’slərdən bayraq düzəldirdim. bir də dilimizi çıxarıb bax mənim dilim yaşıl oldu mənimki mavi oldu deyib bir birimizə göstərirdik sonra da rəngləri dəyişdirirdik lol. həə bir də bir oyuncağı var idi qolunu endirəndə kisəsinə m&m’slər tökülürdü good old times. amma son vaxtlar əlim getmirdi almağa bayaq dedim fuck it qəhvəyi paketdə olanından aldım amma dadı dəyişib. əvvəl içindəki şokoladının dadı çox gəşəng idi. indi elə bil aşırı bir şirinliyi var. yenə də çox möhtəşəmusdur həmişə almağa dəyər. bir də sözlükdə yemək kanalı açılsa yaxşı olar məncə awhsj.
britaniyada sosializmi təbliğ edib sosialist həyat standartlarına uyğun yaşamayan liberal elit təbəqə üçün istifadə edilən ingiliscə ifadədir. bildiyimiz kimi sosializm sadəcə bir siyasi görüş deyil,həm də bir həyat tərzidir və sosialistlərin də özlərinə məxsus bayağı dəbdəbədən uzaq həyatları olmalıdır. champagne sosialistləri isə cəmiyyətin çox yüksək təbəqəsini təşkil edən və hər gün partilər verib yenə yüksək təbəqənin məsələlərindən danışıb qurtardıqdan sonra maddi bərabərlikdən və xalqın maddi problemlərindən söz açıb sosializmin çarə olduğu fikrini səsləndirən,əslində kapitalizmin necə deyərlər “mihəng daşı” olan insanlardır. bir növ zurnanın səsi uzaqdan xoş gəlir hadisəsi. bir də fransız sosialist partiyası nümayəndələri üçün istehsal edilmiş eyni adlı şərab var idi ironik şəkildə. bu ifadənin fransız versiyası isə la gauche caviar və ya caviar left/artıq qalmış kürü olur. şampan sosialistləri təşkil elədikləri partilərdə kürü yeyib şampan içib arada qalan vaxtda xalqın dərdi ilə dərdləndirdiklərinə görə olduqca məqsədəuyğun ifadələrdir. hətta köhnə fransa prezidenti jacques chirac fransız kommunist partiyası sədri georges marchais haqqında la gauche caviar ifadəsini işlətmişdi. bu tip elitlərin ədəbiyyatdakı təmsilçilərindən biri əsərlərində sosialist fikirlər irəli sürüb burjuavari həyat yaşadığına görə oscar wilde hesab edilir. sifarişi verən: cornelius fudge
şam işığında dərs oxumaq dərs oxumağın ən möhtəşəmus yoludu in my humble opinion.bir də belə bir teoremim var.dünyanın ən yaxşı ədəbiyyat əsərləri şam işığında yazılıb,ən böyük kəşflər şam işığında edilib,van gogh əsərlərini yaradanda da lampa yox idi məncə uzaqbaşı qaz lampası o da şam işığı kimi bir şeydir.yəni elektrik lampasının yaradıcılığımıza mənfi təsir elədiyini düşünürəm.(baxma: qaynaq gluteus maximus ).amma yenə də şam işığının sehrli gücləri var məncə.bir anda bütün aurasını dəyişdirir otağın.hətta fokuslanmaqla bağlı problem yaşayırsınızsa şam yandırın və deyin ki bu şam bu səviyyəyə çatana qədər masadan qalxmadan işləyəcəm/dərs oxuyacam/kitab oxuyacam hər nə edirsinizsə.adhd səviyyəsində hiperaktiv məndə belə bu metod işləyir.yəni give it a try people.
edit:electric bulb var imiş van gogh vaxtında amma yəni 1879da edison oğur- ay çaşdım kəşf eləyib 1890da da bu kişi ölüb yəni yəqin ki evində lampa olmayıb ən məhsuldar dövründə.
yenə bir biabırçılıq xatirəsi. qəbul imtahanına hazırlaşanda guya tanınmış bir repetitorun yanına gedirdim azərbaycan dilindən. bir məşğələdə 40-45 uşaq olurdu. fizika hazırlığından çıxıb gəlmişəm beynim qazan kimi olub. bir iki gün əvvəl də bu sözü hardasa görmüşdüm, atamdan soruşmuşam ki, nə deməkdi o da deyib müğənni. baxmamışam belə mənasına heç googleda. nəysə dərsdə müəllimə nəsə izah edir. sonra soruşdu ki,munis nə deməkdir. mən də sınaqlarda ən yüksək nəticələri filan göstərirəm. oturmuşam ən qabaqda müəllim dayanıb tam qabağımızda bunu soruşanda. gördüm uşaqların heç biri cavab vermir. mən də necə fatal error verdimsə qarışdırdım munisi manısa. uşaqların bilməməyini görəndə mənə bir cəsarət gəldi az qala qışqıra-qışqıra dedim ki, "müğənni". müəllimə mənə bir dənə death stare atdı ahahshsh. qabaqda oturan uşaqlar güldülər. sonra dərs boyu müəllimənin üzünə baxa bilmədim bir də. böyük ehtimal ondan sonra mənim universitetə girməyimdən də ümidini kəsdi lol.
kapitalist və imperialist sistemləri tənqid edən möhtəşəm bir qısa animasiya filmidir. içərisində çoxlu simbolizmə yer verilib. biraz da heyvanıstan göndərməsi var sanki. mütləq mütləq baxmanızı tövsiyə edərdim link spoiler alert
deməli ilk öncə otel. otel dünyanı təmsil edir. masa qurulmuş otaq isə dövlətləri/zümrələri. masada oturan donuzlar siyasətçiləri/dövlət başçılarını/yüksək təbəqədən şəxsləri. bir insan görürük donuzlara yemək hazırlayan. bu isə sistemin özüdür. otaqdakı əşyaları götürüb bir maşına atır və yemək olaraq çıxarır. bu isə dünyanın bütün ehtiyatlarının necə egoistcə qeyd etdiyimiz “donuzlar” üçün sərf edilməsi. onların vecinə deyil dünyanın vəziyyəti,təki mənfəət olsun. maşın isə yəqin ki,sənayeni təmsil edir. sonra pişiklər. pişiklər isə alt və orta təbəqə,ümumiyyətlə xalq. resurs bol olduqda həmin siyasətçilərə çatan payın çok kiçik bir hissəsindən xalqa da çatır. resurs azaldıqca isə xalq həmin andaca unudulur. pələng xalqın baş qaldırmasını,üsyanını təmsil edir. xalqın birliyi donuzları yox edə bilər. bir də masanın altında gördüyümüz zəncir. yüksək qüvvələri bir-birinə bağlayır və təklikdə qarşı çıxanı elə o anda aradan götürür. üsyan bir masanı dağıda bilir amma masalar olmadan da sistem işləyə bilməz. ona görə sistem də xalqın baş qaldırışına mane olur və yeni masalar yaradır. bu da bu sistemin sonu olmayan bir zəncir olduğunu göstərir.
femceli anlamaq üçün birinci incel sözünə baxaq. incel involuntary celibate sözünün qısaltmasıdır. yəni könüllü olmayan şəkildə cinsi fəaliyyətlə məşğul olmayan. azərbaycanda qızlı oğlanlı hamı involuntary celibate olduğu üçün bunu açıqlayanda azərbaycanı cinsi bazda yox romantik münasibət səviyyəsində nəzərə almalıyıq. məsələn,qızların alicənab yerinə avara adam seçməsi başlığında ağlayan insanlar incel hesab oluna bilər. yəni özlərinin dişilər tərəfindən bəyənilməməsinə müxtəlif bəhanələr uyduran özgüvənsiz erkək homo sapiens. əksər hallarda misogynist xüsusiyyətlər də göstərirlər. femcel isə incelin dişi versiyasıdır. bu daha yeni məşhurlaşan bir ifadədir. femcellərin də incellərin də ümumi problemi özlərində düzəliş edib hamını eyni tutmamaq əvəzinə insanları pisləmələri kimi xroniki bir problemə malik olmalarıdır. femcel də bunun dişi versiyasıdır. femcellərə də məsələn “oğlanlar ancaq orası burası bəzəkli ağılsız qızlara baxır” deyən qızları göstərmək olar. bunlar da yenə bir “genelleme” xəstəliyindən əziyyət çəkirlər və passiv agresiv,bəzən həmcinslərini alçaldan söz və hərəkətlər nümayiş etdirirlər. buna da hər nə qədər mən xoşlasam da fleabagi nümunə kimi göstərmək olar. və son olaraq da femcel və incellərin ortaq düşməni stacy və chadlərdir. sifarişi verən: sherlock homo
isveçrənin nasist partiya başcısının adı ilə adlandırımış və 1945-ci ildə sovetlər tərəfindən batırılmış gəmidir. çox böyük bir təsadüf nəticəsində ya da bəlkə də təsadüf deyildi, gəmi adını aldığı nasistin doğum günündən 50 il sonra eyni gündə batırılmışdı. bizim bildiyimiz ən məşhur və ölümcül gəmi qəzası hollywoodun da təsiri ilə titanic olsa da əslində rəsmi olaraq 5348 ancaq itkinlərlə birgə 9343 nəfərin ölümü ilə tarixin ən dəhşətli qəzası bu gəmidə olub. əslində gəmi 1936cı ildə hərbi məqsədilə inşa edilmişdi. ancaq müharibənin sonlarına doğru alman köçkünlərini də daşıyırdı. elə 30 yanvarda çıxdığı sonuncu səfərində də sərnişinlərinin çox hissəsi əsgərlər bir hissəsi isə bu köçkünlər idi. köçkünləri isə əsasən uşaqlar və qadınlar təşkil edirdi. normalda səfərə çıxan zaman gəmi 3 dənizaltı ilə müşayiət olunmalı idi amma həmin gün 2 dənizaltı gəminin çıxış saatına çata bilmədi və sadəcə 1 ilə çıxmalı oldu. buna görə də sovet dənizaltısının gəmini batırmağı daha asan oldu. hal hazırda gəminin qalığı polşa yaxınlığında sadəcə 50 metr dərinlikdədir ancaq war grave yəni müharibə abidəsi olaraq çıxarılmır. 1960da almanların bununla bağlı çəkdiyi nacht fiel uber gotenhafen filmi də var. bu da gəmi:
digər adı metanal olan aldehidlər qrupunun ilk nümayəndəsi olan maddə. formulu ch2o olub mənim də kimya suallarında görməyi sevdiyim maddələrdən biri idi. “qoruyucu” xassəsinə malik olduğuna görə bir çox boyaların,dırnaq laklarının,yeni geyim əşyalarının,kitabların və s. istehsalında istifadə olunan kanserogen bir maddədir. hətta saçlara edilən keratin baxımında da istifadə edilir hansı ki,çox zərərlidir. bir də bunun formalin adlanan suda 37%-li məhlulundan tibbi laboratoriyalarda meyitlərin və digər ölü preparatların çürümədən saxlanması üçün istifadə edilir. dəhşətli dərəcədə pis bir qoxusu var. meyitin içinə,üstünə hər yerinə injekt edirlər ki,meyit uzun müddət olduğu kimi qalır. əgər maska yoxdursa meyitxanaya gedən kolidorun başından meyitxanadan çıxıb o kolidoru keçənə qədər burundan nəfəs almağı dayandırmaqla çox üzr istəyirəm amma ağciyərlərin də anasını ağladan maddədir. bu maddəyə bir müddət məruz qaldıqda gözlərinizdə və boğazda yanma,ürək bulanma,qusma müşahidə olunur. bir də bunu bugün gördüm ki,qarın boşluğu orqanlarını qorumaq üçün meyitin piyliyini çıxarıb yerində formaldehid hovuzu yaradırlar. bir də meyitxanadakı dayının necə bu qədər formalinlə nəfəs alıb hələ də sağlam yaşadığını sorğuladan maddədir.
dünyanın ən underrated qrupudur. 1968-də almaniyada qurulub amma 1976-a qədər band x olaraq çalıblar. udo dirkschneider yəni köhnə vokalistləri möhətşəm vokal istedada malikdir. bildiyimiz u.d.o qrupunun qurucusu olan udo.
1-2 ay əvvəl random bir metal playlistində amamos la vida ilə ilk dəfə tanış olmuşdum acceptlə. ondan sonra kill the paini görüb mahnıya qarşı platonik hislər bəsləməyə başladım. bu kill the pain dünyanın ən mükəmməl amma yenə də underrated qalmış mahnılarındandır. həm də məncəsiz filan çünki metal dinləyən də dinləməyən də sevər bunu. bir guitar solosu var ki,dream theater sololarını belə ötüb dünyanın ən super guitar solosu laureatıdır. bu şahəsərin vokalisti də mark tornillodur. amma açırsan youtubeda dinlənməsi azdır. bəlkə də mənim kimi başqalarının da mahnını paylaşa bilməyəcək qədər içsəlləşdirməsindən ola bilər. gecə dinlənəndə biraz punch in the gut effekti verməsi ehtimalı yüksəkdir.
keçən aylarda bir qohum metroya çox aralı olmayan bir klinikada əməliyyat olunmuşdu xalqlarda. onu görməyə gedəndə mama bolt istifadə edə bilmir deyə metronun üstündəki "maşenik" taksilərdən birinə minib 4 manata. sonra mən gedəndə bolt çağırdım 1.60 tutdu 2 manat verdim. yol da maximum 1.5 km olardı amma fürsətdən istifadə edib üstünə qoyduqca qoyurlar normal taksilər. onlara da bəzən haqq verməmək olmur bu bahaçılıqla. amma boltun,uberin çox istifadə olunmasının səbəblərindən biri də ucuzluğudur. çox vaxt da adi taksinin 10 manata getdiyi yolu 5 manata gediblər 6 manatdan da çox verirəm elə olanda. mən indiyə qədər heç vaxt ekonomla bir problem yaşamamışam. bir-iki dəfə kobud sürücülərlə qarşılaşmışam sadəcə azərbaycanda hər yerdə olduğu kimi. o da şikayət etməli bir səbəb deyil. bir müştərini çatdırıb o birinə tələsirlər ara vermədən. o qədər çox yerdə maddi cəhətdən istismar olunuruq ki, ən axırıncı eləməli olduğumuz şeydir yazıq taksi sürücülərinin qəpiyini hesablamaq. dövlət idarələrinin oğurladığı əziyyətlə qazandığımız pulların hesabını soruşa bilməyəndə hirslərini özəl şirkətlərə hətta sürücülərə tökməyə qədər düşüblər deməli insanlar. özümüz kimi olanlarla belə şeylərə görə mübarizə aparmaqdansa,kasıb olmağımızın səbəbi olanlara qarşı mübarizə aparmaq lazımdır. bizim millətə heç vaxt çatmayıb,uzun müddət də çatmayacaq bu.
(bax: the shawshank redemption )
brooks was here səhnəsinə baxanda 12 yaşım olardı yastığın dalında gizlənib ağlayırdım.bir müddət əvvələ qədər lock screenimdə o səhnə var idi.
(bax: turtles can fly)
(bax: lakposhtha ham parvaz mikonand)
bu film çox tanınan bir film deyil amma başlığı var imiş çox əla da entrylər yazılıb.az qala cannibal holocaust qədər yalın,realdır səhnələri amma bu manyakstyle deyil hədsiz dərəcədə kədərlidir əgər kədərli düzgün sözdürsə.daha çox ikrah yaradır.bütün səhnələri gözün önündən getməyəcək kimidir.
(bax: time of the gypsies )
bu da yenə super super bir filmdir.xüsusilə perhanın nənəsi ilə olan səhnələri yadımdadır.baxmayana baxması şiddətlə tövsiyə edilir.
bir də (bax: requiem for a dream)
buna da baxmayan olmaz da yəqin.final səhnəsi məncə cinema tarixinin ən vurucu səhnələrindəndir.
hazırda bunu eləməyə qərar verdim çünki eləyəcək başqa bir şey qalmadı. 1 saat oxudum bəsdi. belə eləyəndə səhərə qədər vicdan əzabı çəkirəm sonra. ondan sonra da vicdan əzabının gətirisi olan varoluş sancısının nəticəsində yenə dərs oxumaqdan yayınmaq üçün varoluş sancısı başlığına yazacam. daha sonra da midtermə bir gün qalmış 21 dekabr üçün şam alan azərbaycanlı təlaşıyla sual oxuyacam. bu nə jizndi a.
uşaqlığından bəri yaşadığı kədərli hadisələrin və xəstəliklərin izini ömrü boyu daşıyan və şeirlərində də əks etdirən, ölümə qarşı dərin marağı olan, bütün misraları bir-birindən gözəl şair. təəssüf ki, elə xroniki melanxoliyası da oğlunun ölümünə aparır. ətrafındakıların dediyinə görə 24, özünün bildirdiyinə görə 3 dəfə intihara cəhd edib. 3 cəhdini də "3 kere de canımdan bezdim" kimi ifadə edib şeirlərindən birində. ancaq bu intihar cəhdlərinin heç biri uğurlu olmayıb. atasının təsiri altında qalan oğlu vedat isə 17 yaşında özünü galata kulesindən ataraq öldürür. deyilənə görə, əlində "intihar öyle edilmez, böyle edilir,baba" yazılan bir kağız da tapılır. "oğlunun ölümündən sonra da aşağıdakı " galata kulesi" şeirini yazır:
6 Haziran 1973
Pırıl pırıl bir yaz günüydü
Aydınlıktı, güzeldi dünya
Bir adam düştü o gün Galata Kulesi’nden
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Ömrünün baharında
Bütün umutlarıyla birlikte
Paramparça oldu
Bir adam benim oğlumdu...
Gencecikti Vedat
Işıl ışıldı gözleri
içi
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Söndü güneş, karardı yeryüzü bütün
Zaman durdu
Bir adam düştü Galata Kulesi’nden
Bu adam benim oğlumdu
“Açarken ufkunda güller alevden”
Çıktı, her günkü gibi gülerek evden
Kimseye belli etmedi içindeki yangını
Yürüdü, kendinden emin
Sonsuzluğa doğru
Galata Kulesi’nde bekliyordu ecel
Bir fincan kahve, bir kadeh konyak
Ölüm yolcusunun son arzusu buydu
Bir adam düştü Galata Kulesi’nden
Bu adam benim oğlumdu
Küçüktü bir zaman
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
“Uyu oğlum, uyu oğlum, ninni”
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat
6 Haziran 1973
Galata Kulesi’nden bir adam attı kendini
Bu nankör insanlara
Bu kalleş dünyaya inat
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
“Uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat”.
dünən 83 yaşında həyatını itimiş 80lərin ikonlarından biri,"queen of rock n roll",simply the best. onun ən məşhur dövrlərində hələ dünyada olmasam belə pop-rocku mənə sevdirən idi. bir ulduz da belə söndü. rest in peace,queen.
yeni bir sosial media tətbiqidir. konsepti çox fərqli bir şeydir. günün random bir saatında "take your bereal" deyə bildiriş göndərir. bildiriş gələndə anlıq ön və arxa kamera ilə şəkil çəkirsən və sadəcə 2 dəqiqə vaxt verir çəkmək üçün. amma məcbur deyil bildiriş gələn kimi,bir neçə saat sonra da çəkmək olur. neçə retake etdiyinizi də göstərir amma. instagram və s. digərlərindən fərqi budur ki, filter istifadə etməyə icazə vermir,birbaşa telefonun default kamerasından çəkməlisiniz. sadəcə ekşidə filan database toplaması kimi komplo teoriləri uyduranlar var bilmirəm bəlkə də edir amma facebook bunu neçə illər edib onsuz so çox da fərqi yoxdur məncə digərlərindən bu cəhətdən. çox səmimi bir yer kimi gəldi mənə, çünki hamının o an olan təbii halını görürük. əsasən xariciləri görürəm mən discoverydə, bizimkilər və türklər hələ çox da kəşf etməyib buraları yaxşı ki. çox da minimalist,sadə interfacei var. foto gündəlik kimi istifadə etmək üçün də idealdır məncə. mənim kontaktımdan cəmi 1 nəfər yaxın dostla followlaşırıq. o sevgilisi ilə bereal paylaşır,mən də anatomiya atlası ilə. burda belə üzümüzə vurulur lol.
nəticə etibarilə hələ ki, çox da kütlə çəkməməsi səbəbilə mən bəyəndim. instagirllərin kəşf edib,kim filtersiz daha gözəldir yarışına girməyəcəklərini ümid edirəm.
edit: bereal çəkmədən başqalarının bereallarını da görmək olmur. bir də çox scrolluq bir kontent olmadığından və follow sayı az olduğundan vaxt aparan deyil.
burda dəhşətli işgəncə entryləri yazanların hazırda dahmer olduğunu və gələcəkdə qurbanlarının üzə çıxacağını düşünürəm lol. mən uşaq olanda heyvanlarla həqiqətən heç işim olmurdu. hətta bir dəfə bizə gələn bir qonaq ayaqqabısı ilə bir uğur böcəyini əzmişdi. biz də onu götürüb basırıb salfetkadan qəbir daşı düzəltmişdik. anadan olduğu vaxtı da bilmədiyimizə görə elə həmin ili yazmışdıq üstünə. bir dəfə də həyətdəki pişiyin balası ölmüşdü heç 1 yaşı olmamışdı. onu da atam basdırmışdı biz də qəbir daşı düzəldib üstünə ölüm və doğum ili yazmışdıq altına da adını. səhvən koma vəziyyətinə düşmüş arıları,milçəkləri də müalicə etməyə çalışırdım.sadəcə bədbəxt qarışqalara qarşı biraz pis münasibət bəsləyirdim deyəsən ki,qarışqanın birini qayçının kəsən ucuna birini tutulan yerinə qoyurdum,qayçını bağlayanda ikisi də ölürdü. bəzən də qarışqaları salırdım razetkanın içinə üstündən tok qoşurdum heç fəxr eləmirəm elədiklərimlə whahaj. bir də işgəncə sayılmaz bu amma hörümçəkləri tiktak qutusuna salıb akvariumda tarantula saxlayırmış kimi hiss edirdim özümü. sonra da qutunun üstünə deşiklər açıb ordan hava yemək filan verirdim. hə sonra onlar öləndə onlara da qardaşımı çağırıb bir yerdə qəbir daşı düzəldirdik. mən qəbir daşı düzəldən olamalıymışam deyəsən peşə olaraq lol.
edit:həə indi yadıma düşdü böyük ölçülü heyvanlara dəyməməyimdə anamın “bir qohumun uşağı balaca olanda pişiyin ayağını kəsib indi özünün bir ayağı o birindən qısa qalıb” deməyinin də payı var idi.
)
