yazarların sevmədiyi yazarlar

yaşam traektoriyası ferma, mal-heyvan, yeyib-içmekle mehdudlaşan ferd kimi bu mövzuda deye bileceklerim ele de çoxşaxeli olmaya biler, lakin azdan- çoxdan mende de neyse bir fikir formalaşmışdır. indi çalışacam size mende ikrah hissi oyadan yazarlar ve buna sebeb amilleri sadalayım. demeli, evvela timidus, sebebse budur, ilk olaraq demeliyemki yeterince istedadlı uşaq teesüratı yaratmasına baxmayaraq natamamlığını bilerekden ve yaxud bilmeyerekden çox belli edir, hemçinin azyaşlı izleyicilerinin de qloballaşdırması neticesinde justin bieber effekti yaradır; ardınca injonny, eyni zamanda facebook fenomeni olmalidir deyesen, neyse de, ne başınızı ağrıdım, özünüz bilirsiniz, müellim qetiyyen yapışmır, sebebler bellidir; he, bu naminasiyada axırıncı namizedim misantropdur, adların sadaladığım diger iki dostumuzun 15-16 yaşlı hallarını temsil edir demek olar ki, oturub yeniyetmenin analiziyle meşqul olmayacam, amma hamımız uşaq olmuşuq da, qardaş, amma böyüklüyümüzü de qoruyub saxlamağa müesser olmuşuq azdan- çoxdan, neyse buqeder, onu da deyim ki adların sadaladığım yoldaşlara zerre de olsa şexsi nifret beslemirem, sadece bu yazımı onların ferdi inkişafına tekan olacağını düsünerek qeleme aldım

spirtli içkilər

qedemlerin yenice direyen 2016-nın coşduran çılğın sürprizlerinden sonra kartla almalı olacağımız içkilerdir, qanun-fermanların a4 doldurmaqdan başqa missiası olmayan ölkemizde sifte-sifte reallaşma ehtimalı üzümde ince tebessüme sebeb olan bu qerar dünen bedenimde sonyanın fatalitisi effektini yaratdı; elqerez, özümü işime hesr etmiş, çöreyi tebi-etden çıxan adam kimi respublikamızda son aylarda baş veren iqtisadi hadiseler meni bir o qeder de heyecanlandırmırdı, qurbana çevrilmeyene kimi... teserrüfatdan çox kenarlaşa bilmediyime göre dost-tanışla görüşlerimizi adeten fermamda qerarlaşdırıq, hem rahatdır hem ekzotik, dünen üreyim açılıb, zeng elemişem meclisi-ünsün üzvlerine ki bes yoldaşlar yığışın gelin adeti üzre hinduşkadan, ördekden kesek, araqdan içek, günümüzü gün edek, özüm de çıxmışam bayra araq almağa, şehla xalaya girmişem araq satılmır, vahidin butkasından soruşmuşam araq yoxdur, axır yolumu xeyli uzadıb teze bir market açıblar girmişem ora, baxmayaraq ki üstüme hopmuş qanadlı heyvan qoxusu etrafdakıların burun direyin sızıldatması biraz narahatlığıma sebeb olmuşdu, vitrine boy-boy düzülmüş araqları görende bütün sıxıntım yox oldu, elimin altında hemişe olsun deye litrlik stolichnaya, nemiroff bir neçe çeşid de yerli araqlardan götürüb yaxınlaşmışam kassaya, uşaq kimi de sevinirem, simpatik görünmek üçün de saçıma xırda hinduşka leleklerinin ilişdiyini bile-bile temizlememişem, neyse, kassir qız araqları götürdü eline, obiri elinde de tapancafason alet, çöndü dedi, kartınız zehmet olmasa, evvel başa düşmedim, düşündüm yeqin, başqa neyse olacaqmı , soruşur, bir daha tekrar eledi, kart, kart ay qardaş, kartla satılır içki, üzümdeki tebessümün yerin artıq anlaşılmaz bir hüzn ifadesi almışdı, ümidsizliye doğru şansımı yoxlamaq meqsedile, xanım ,vallah görüb eliyen de yoxdu, ötür meni çıxım gedim, kartım evdedi sabah getirerem deyib esrin en axmaq yalvarışın da etdim, çefayda, xeyri olmadı, müdriyyet qeti tapşırıb, vere bilmerik; bext üzüyündeki araqı söylü terefinden qırılan dayı veziyyetinde qıza maddım-maddım baxaraq elimdekileri müsadire edib, başımı aşağı salıb marketi terk etdim, günü de müntezem kartla alış-veriş eden yoldaşların birinin kömeyile yola verdik getdi; indi xilas yolları axtarıram, çox güman ki arabir hobbi olaraq kustar üsulla meyvelerden araq çekme üsulumu biraz tekmilleşdirib, ehtiyacımı bu yolla temin edecem, arabir dosta tanışa pay verib könüllerin xoş etmek de olar, tebiet ana övladlarını heçvaxt darda qoymaz.

yazarların paylaşmaq istədikləri şeirlər

artur rembo. sərxoş gəmi

düşərək felinə lal çayların üzdüm irəli,

qurtulan tək ciyəsindən canım yedəkçilərin.

rəngli şalbanlara mismarlayıb qızıldərilər,

onları hay-harayla nizələdi.

nə komanda veciməydi, nə də mal,

ingilis mahlıcı yəni, flamand buğdası da.

çəkilən tək yedəkçilərlə hesab,

hara mən istəsəm, apardı axar.

dəli çaxnaşmalarla sarsılan dənizlərdə,

yengi bir qışda üzürdüm, çağa beynindən küt.

ötüb keçəndə yanımdan donurdu heyrətdən,

adalar ki, qıraraq lövbəri dəryada gəzinməkdəydi.

verdi hər sübhümə xeyir-duanı fırtınalar,

aldı-oynatdı dalğalar məni mantar sayağı.

burda bəlkə neçə səyyahın axır mənzili var,

mənsə üzdüm, salaraq qorxuya bir çox mayağı.

turşməzə alma şirindir necə uşaqlar üçün –

eləcə xoşladı bu göy suları şam qılafım.

qusuntular və çaxır gölləri yuyuldu bütün,

qırıldı lövbərim ancaq. sükan da yoxdu daha.

məni şeriyyəti qərq etdi o vaxtdan dənizin,

ulduz axmış sulara, sanki süd calanmışdır.

və füsunkar bu mavilikdə görürsən bəzən

ölü – görkəmdə deyərsən o, fikrə dalmışdır.

ağarır mavilik qəfil günün cəlalı ilə,

canlanır ritm və yoxdur daha sayıqlamalar.

şərabı qıcqırır eşqin qızıl çalarlar ilə,

tünddür hər içkidən və səsdə ötər liraları.

ildırımlar, bilirəm mən, necə səmanı yaxar,

ləpədöyənlər, axınlar nədir axşam olcaq.

və göyərçin qatarı tək necə sübh qayğılanır –

mənim bu gördüyümü özgə zənn edər ancaq.

yanır bənövşəyi işıqla, köpür, laxtalanır,

günəşin çöhrəsində sirli, eybəcər ləkələr.

necə antik dramın aktyoru

çırpınırdı – eləcə çırpınır, əsir ləpələr.

xəyala gəldi qarla nurlanan yaşıl gecələr,

qaldırıb ehtirasla öpdüm həm dənizləri mən.

və misilsiz bu həyat cövhəri ki, dövr eləyər,

qoşarəng sayrışı həm fosforun ki, nəğmə deyər.

hürküdülmüş sürü tək dalağaların hiddətlə

olmuşam şahidi mən riflərə çırpılmağının.

ümidim yoxdu da bu dərya zəiflər, nəhlər,

düşər üzqoylu təmiz məryəmin ayaqlarına.

yan keçirdim inanılmaz floridlərdən,

orda panterlər adam cildli, gözlərində çiçək.

elə əyilmədə göy qurşağını gördüm mən,

elə bil indi dəniz ilxısı kəməndlənəcək.

qıcqırırmış necə, gördüm nəhəng bataqlıqlar,

leviafan çürüyür orda qamışlıqlıqlarda.

sular qəfil burulur, sarsılırdı matlıqlar,

uçurumlardakı mirvarilik uzaqlarda.

səmada od, günəş –ağ, dalğa – sədəf. buzlaqlar,

suları qəhvəyi körpəz, rəzil dayazlıqlar.

orda var müdhiş ilanlar ki, bitlərə yem olar,

yerə düşəndə ağacdan, kəsif bir iy yayılar.

göstərəydim uşaqlara bu mavi dalğaları,

doradları və qızıl nəğməkar balıqları da.

məni çiçək-çiçək köpüklənən su yırğaladı,

ruhu qəribə küləklərsə qanadlandırdı.

qütblərdən və zonalardan axıb can üzərək,

dəniz ağlardı, yumşalırdı dalğa zərbələri.

sulara endi toranlıq çiçək dəstəsi tək,

mənsə diz üstə düşən bir qadın kimi əyili.

üstümə zir-zibil töküldü, oxşadım adaya,

yağdı ağgöz, ışqırıqçı quşların peyini.

mən üzürdüm. burazları bu vaxtsa adlayaraq,

boğulanlar girirdi burda keçirsin gecəni.

beləcə gözdən itirdim yosunlar altında,

qasırğa atdı bir fəzaya ki, tox quşdan əsər.

elə mən sərxoşam sudan, çətin ki əl uzada,

mənə yelkənliləri hanzın, həm kreyserlər.

gedərəm arxayın, bənövşə dumanlar çəkilər,

səma da allanan yerində divar tək dəlinir.

ləziz mürəbbələrlə ki, bəyənir şairlər,

qarışırdı günəşin dəmrovu, göyün seliyi.

yürüyürdüm talaşa tək yağırdı nur yoluma,

qara bir ilxı dənizdən çıxıb dalımca qaçmaqda.

iyulların dəyənək zərbəsiylə mavi səma,

alovlanan çuxurlara axıb alışmaqda.

cütləşirdi begemotlar malstromlar ilə,

“ah”lar, “oh”lar gəlib yetişdi, məni titrətdi.

keçsə günüm də mavilikləri əyirməklə,

qədim avropa nisgiliylə məni göynətdi.

adalar gördüm orda, sıxlaşırdı bürclər tək,

açıldı səyyahın yolunda sayrışan göylər.

belə sonsuz gecələr bəlkə sən yatırsan tək,

başında quş qatarı, ey gələcək qüvvə-qədər.

ah, yetər ağladım! bu şübhələrsə qəlbi didən,

günəşdə zəhrmar dadı, itib insaf ayda.

xoralı sevgi məni sardı, bədən keyləndi,

çatla ey kil və batım, qərq olum bu dəryada.

məni avropaya çəkən sular soyuq və qara,

xırda bir gölməçədir ki, yanında çömbələrək

kədərli bir uşaq kimi axşam çağı atıb sulara,

üzdürür bir qayıq ki, may böcəyindən kövrək.

yetər artıq! iliyə vurdu dalğa bezdirdi,

məni pambıq gəmiləriylə qaçdı-tutdu yaman.

qoy bu bayraqların ədası çəkilsin gözdən,

görəyim həm də ki dustaqları pontonlardan.