Son yazılanlar
Bugün təsadüfən "sarı gəlin" adlı kitabının pdf-i çıxdı qarşıma. Bu vaxta kimi adını eşitməmişdim. Bir neçə səhifə oxuyub şoka düşdüm. Həqiqətən bir insan belə kitab yaza bilərmi? internetdə axtarış etdim, tanıyan varmı deyə. Tabuları yıxır yazanlar var. Əziyyət çəkib kitab yazmasın. Küçədə cütləşən it, pişiklərə baxmaq daha faydalı olar tabu yıxmaqda.
Niyə insanlar bu qədər qıcıqlanır anlamıram. Azərbaycanda hansı peşənin yiyəsi öz işini yüksək səviyyədə yerinə yetirir ki, yeni-yeni yaranan "bloggerlik"dən (peşə sayılırmı dəqiq bilmirəm) yüksək səviyyəli işlər gözləyirik? Əgər onların heç bir iş görmədən, "gözəl həyat" yaşamağını qısqanırıqsa, onların etdiyini edərək biz də onlar kimi ola bilərik. Ola bilmiriksə, deməli düşündüyümüz qədər asan deyil. Amma özünüzü aldadıb elə olmaq istəmirəm deməyin, əgər istəməsəydiniz bu qədər qıcıqlanmazdınız.
Bir çoxu mənim kimi növbə gözləməyi bacaran amma gözləməyənlərə görə növbəni pozmağa məcbur qalanlardır. Məsələn, mən dərsə geciksəm də dayanacaqda növbəmi gözləməyə çalışırdım. Amma zəmbilli xalalar və gəzməyə gedən nazlı xanımlar məndən sonra gəlib avtobusa minirdilər. 2-ci avtobus gələndə yenə eyni hal, 3-cü və hətta 4-cü... Nəhayət, universiteti bitirməyə az qalmış mən də öyrəndim növbə gözləməməyi və göz süzdürərək özümü avtobusa soxmağı.
(baxma: maskulinizasiya)
(baxma: feminizasiya)
Pulu yaxşı geyinmək üçün qazanmayan insandı
ən sevdiyim, yaşadığımı hiss etdiyim ay. mənim üçün il sentyabrdan başlayır.
bir-birlərini görmək belə istəmədikləri halda evlənmələri, üstəlik 2 uşaq dünyaya gətirmələri, hərşeyin də günahkarı o 2 uşaq imiş kimi davranmaları. başa düşdük, ailə məcbur etdi evləndiniz, bəs indi niyə boşanmırsınız? uşaq vaxtı biraz böyüyən kimi evlənəcəm, "əsl" ailəm olacaq, həyat yoldaşım və uşaqlarım məni çox sevəcək xəyalları ilə özümü təsəlli etsəm də, böyüyəndə valideynlərimin yaşatdıqlarını öz övladlarıma yaşatmamaq üçün evlənməməyə qərara verdim.
görünənin yox, görənlərin problemidir.
illərdir məni narahat edən, sadəcə məndə olduğunu düşündüyüm problem. axır ki, adını tapdım və yalnız olmadığımı öyrəndim. bəs bundan sonra problemim aradan qalxdımı? yox. hətta başqa ölkələrdə insanların bunu daha ciddi qəbul etməsi, psixoloq, psixiatrları gəzməsi, min cür dərman qəbul etməsi, mənimsə illərdir ağzı açıq havaya baxmağım dərdimi daha da artırdı. bu bildiyiniz xəyal qurmaq deyil. əgər çox xəyal qurduğunuz üçün bu problemi yaşadığınızı düşünürsünüzsə yanılırsınız. bu bizim xəyal dünyamız deyil, yaşadığımız ayrı bir dünyadır. hətta real həyatdan daha çox orada yaşayırıq. min cür ssenarilər yazıb, obrazlar yaradıb illərlə orada yaşayırıq. ən pisi isə bir çoxumuz bunu sadəcə beynimizdə yox, real olaraq canlandırırıq. daimi olaraq öz-özünə gülən, qəribə hərəkətlər edən insanlar gördükdə bilin ki, belə bir problemi ola bilər. bu başlığı açmaqda məqsədim isə, bəlkə mənim kimi uzun müddətdir bunun nə olduğunu bilmək istəyən varsa, az da olsa kömək edə bilməkdir. kömək dediyim isə, sadəcə adını qeyd etdim, necə aradan qaldırılacağını heçkim bilmir.
azər zeynalov-sənsizləmişəm
bir çox psixoloji ədəbiyyatlarda bu terminin ilk dəfə freyd baba tərəfindən istifadə olunduğu qeyd edilir. psixologiyada katarsis metodu belədir: hipnoz vəziyyətində olan pasiyent danışdırılır və nəticədə onu narahat edən problemlər şüur səviyyəsinə çıxır. bununla da nevrozun əlamətləri də aradan qalxır.
"istədiyim insanla dost və ya sevgili ola bilirəm, istədiyim məşhurla görüşə bilirəm, nəsə alanda qiyməti ilə maraqlanmıram, darıxanda saat neçə olursa olsun maşınıma minib əylənməyə gedə bilirəm, istədiyim məkanda istədiyim qədər yeyib içirəm, ətrafımda yüzlərlə insan var və minlərlə insan isə ətrafımda olmaq üçün can atır amma lanet olsun, dostum, mən yalnızam, bu insanlar hamısı saxtadır, kaş kasıb olardım, soğan çörək yeyərdim, amma ətrafımda əsl dost deyə biləcəyim bir neçə insan olardı" demək istərdim amma demirəm, çünki mən varlı deyiləm.
elşad xose və aydın xırdalanlının orda olmadığını öyrənəndə sevinən, qalanlarının canı cəhənnəmə deyən insanlar... pedofillərin belə yanaraq öldürülmədiyi dünyada narkomanların yanaraq ölümünə sevinənlər var.
yerində olmaq istədiyim insandır.
bilməyən olar bəlkə deyim biləsiz. kişi də ola bilər.
hardasa 4 yaşım olardı anam əməliyyat olunacaqdı. mən də tam bilmirdim əməliyyat nə olan şeydi, amma onu bilirdim ki, anamı kəsib nəsə götürəcəklər. anam dedi səhər gedib axşam qayıdacam. yəqin ki, fikirləşib gec gələcəm desə ağlayaram ya da qoymaram getməyə ona görə yalan deyib. bir neçə gün keçdi anam gəlmədi. elə bilmişdim ölüb məndən gizlədirlər. hər gün də evdən biri xəstəxanaya gedirdi, biri bizi saxlayırdı. elə bilirdim növbə ilə yasa gedirlər.
siz hələ orda qalmısınız? bunun papito, mamito deyənləri də var.
Son bəyənilənlər
