Gecə olanda sanki hansısa düşüncə portalının qapısı açılır, gündüzlər yatışan fikirlər axışıb beyni doldurur. Amma səhər olanda həmin fikirlər çox absurd, şişirdilmiş, mənasız görünür. Məncə, əslində bizim üçün yaxşı olanı elə gecə ən özümüz olduğumuz anda düşündüklərimizdi. Sadəcə gecələr yatıb, səhərlər yaşayırıq deyə, səhər düşündüklərimiz bizə daha doğru görsənir. Səhərlər yatıb, gecələr yaşasaydıq gecə düşündüklərimiz bizə doğru gələrdi və dünya daha gözəl bir yer olardı. Elə bu entrynin özü səhər oyananda çox mənasız səslənəcək yəqin ki
Sevgili günlük, üzgünüm bugünlük..
Bir başı papaqlı da yoxdu ki, çıxıb desin nəyə görə gəlmişik bu dünyaya. Amma yəni hamıya yaxınlaşıb tək-tək desinlər. Ümumi sözlər qarın doyurmur. Bir mələk də bizə təhkim eləsələr nə olardı ki? Maaşı çatdırmırlar bəlkə? Bizə də çox yox, bircə dəfə vəhy gələrdi... Deyərdilər ki, ay rasimin balaca nəvəsi bax sən bu dünyayacş, misal üçün, təkər yamamaq üçün gəlmisən. Mən də işimi bilərdim də, gedib təkərimi yamayardım. Yoxsa belə mən nə oldum, mənim axrım nə olacaq, bu işi görsəm yaxşıdı, yoxsa o birini və s kimi fikirlər mən zarazar eləyir. Azad iradəmiz var deyə bütün gün dərd çəkirik. Azadın da, iradənin də üzünə pox. Çox şey istəmirəm,azad iradə yenə olsun. Amma heç olmasa əsas missiyamız nə idi onu deyərdilər, sonra biz yenə özümüz seçərdik də onu edib, etməməyi.
Özü də mən insan iradəsinin mövculuğuna inanmıram, yəni əvvəl-axır bütün qərarlarımız hansısa qanunauyğunluğa əsaslanacaq. 2 2=4 kimi, amma yenə də biz gic kimi günlərlə bu qərarları düşünəcik, guya özümüz seçmişik kimi. əslində biz ölmüşük və cəhənnəmdəyik
Əvvəllər gecə olanda ans-də*
ayenes
ya da türk kanallarında gedən hər hansı random kinoya kinonun yarısından başlayıb bəh-bəhnən baxırdım. indi kinoya baxmaq üçün birinci imdb-sinə baxıram, sonra girib reviewları oxuyuram, nə bilim kinonun inceleme videosu-zad. Yenə də bir kino seçib baxa bilmirəm. Rafuqun gədəsinə kino bəyəndirə bilmirik. Bu qədər komfort nəsə mənə yaramır, heyif deyildi kanaltürkdə gedən dünyalar savaşı z-yə ortasından baxmaq? O ki gəlib kuxnada kinoya baxanlardan soruşanda ki, nə kinoyudu, onlar sənə qayıdıb deyəndə ki xarici kinoydu, harana bəs eləmirdi bu məlumat?
Hər il azı bir dəfə "adele "someone like you" oxuyanda gözyaşlarını tuta bilmədi" xəbəri düşür internetə. Bir dəfə də bu mahnını oxuyanda gözyaşlarını tut da zalım qızı. Never mind i'll find deyirsən, amma mən sənin üçün ümidimi itirmişəm, ay adilə
bizdə öpüşüb-görüşəndə yanaqdan neçə dəfə öpmək lazımdır sualının vahid bir cavabı yoxdur və məncə günümüz cəmiyyətində bu böyük problemdir. Kişilər bir yanaqdan öpür, amma qadınların yarısı iki yanaqdan öpür, yarısı bir. Öpüşdüyün adamın neçə dəfə öpəcəyini bilməmək adamı böyük stresə salır, bir dəfə öpüb çəkilsən qabağındakını pis vəziyyətdə qoyursan, ikinci öpüş üçün sola tərəf getsən qabağındakı geri çəkilib səni ofsayda sala bilər. Elə vəziyyətdə adam istəyir elə ordaca yer yarılsın içinə girsin. Elə bilirəm qıraqdan kimsə məni göstərib güləcək ki hahahaha təkərə baxın ala. Hətta statistika göstərir ki, gün ərzində 8 min kişi belə vəziyyətlərdə təkərə düşür.....
Belə həll edilməmiş məsələləri həll etmək üçün məncə hər ilin dekabrın 31i prezident aztv-də danışanda belə məsələlərə aydınlıq gətirsin. Hamı bir adam kimi ya iki dəfə öpsün, ya bir dəfə. Bitsin bu cefa.
Şikayətim, filanım
Yox əslində, birdanəm!
Olsa da, gecdi, gecdi...
Ancaq onu bilirəm ki,
Sözüm - bir həsrəti
Yaşım - bir ölümü,
Ömrüm - bir tabutu
Süsləyəcək qədər
Gözəl keçdi
Gözəlim, birdanəm!
Marketdə tanıdığım kimsə görəndə başlayıram onunla gizlənpaç oynamağa. Gizlənə-gizlənə tez nə lazımdırsa alıb qaçıram marketdən. Sonra da fikirləşirəm ki, görəsən məni görmədi ki?
yazarın "yad" adlı entrysi(#180653) ciddi-ciddi albert camusun eyniadlı əsərindən ilhamlanaraq yazılıb. Məsələn, Albert camusun əsəri belə başlayır "bu gün anam öldü. Bəlkə də dünən, bilmirəm. Qocalar evindən teleqraf göndərdilər: "ananız öldü, sabah dəfn ediləcək". Bundan başa düşmək olmur, bəlkə də dünən ölüb".
mollanın entrysi isə belə başlayır: "anamın dayısı ölmüşdü bu həftə. bəlkə də keçən həftə idi, bilmirəm. anam yuxudan oyatdı səhər tezdən. "yəhya dayı can üstədi, tez elə gedirik". heç nə başa düşmədim, yuxuluydum. bəlkə də keçən həftə idi".
Maraqlı fakt idi, amma mən hələ də kamu oxumağa başlayanda beynim bunu necə assossasiya elədi onu anlamağa çalışıram. (baxma: sağ ol, məqsəd! Başın hələ işləyir!)
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.
Meselâ bir barikatta dövüşerek
meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken
meselâ denerken damarlarında bir serumu
ölmek ayıp olur mu?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Bu qaqaşın səsini və oxuyuş tərzini bəyənirəm. Məncə, qiraət işində biabır olmaqla, təsirli olmaq arasında incə bir xətt var və xəzər o xəttin üstündədi. Əmması odur ki, şeir dinləmək üçün videonu açırsan arxada 2000-ci illərin klipləri tipində olan, özünün dəniz qırağında, tarqovuda gəzəndə, nə bilim maşın sürəndə, aya-çaya mənalı-mənalı baxanda çəkilmiş videolarını qoymasa daha yaxşı olar. Barmağımı videonun üstünə qoyub şeirə qulaq asıram, sevgi şeirinə qulaq asanda görmək istəyəcəyim ilk sıfat səninki deyil təəssüf ki, xəzər…
"Gör özünü necə dartır", "göynən gedir", "qudurub" və s.
məncə, kasıb olmağın gətirdiyi komplekslə birlikdə bəzən insanları yanlış mühakimə edirik. Çox illik Kasıblıq stajım bunu deməyə haqq qazandırır mənə. Məsələn, bayaq liftdə qalxanda 4-5 nəfərlik bir qrup var idi yanımızda və bir-birləri ilə londondakı səyahət xatirələrindən danışırdılar, çox da normal söhbət gedirdi. Amma liftdən düşəndən sonra yanımdakı digər kasıb dostum başladı ironiyayla həmin qrupdakıları lağa qoymağa, guya onlar londonu gəzməklərini demək üçün danışırmışlar. çox loser düşüncədi bilirəm, amma belədi. Ona görə də kasıbların yanında danışığınıza fikir verin. Məsələn belə demək olar: "...uşaqlar, indi burda kasıblar var deyə adını çəkmək istəmirəm, keçən yay bir şəhərə getmişdik e, yadınızda?
- hansı? O içindən temza çayı axmayan?
- hə, bax o"
Bir dövrün uşaqlarının ən böyük arzusu, xoşbəxtlik mənbəyi. Amma yəqin mənim böyüdüyüm mühitdə çox luxury məhsul idi ki, ancaq kiminsə sünnəti olanda, ya da urusyetdən qonaq gələndə alıb gətirirdilər. Axır vaxtlar heç qarşıma çıxmır bu arada, niyə belə dəbdən düşdü anlamıram. Yəni mən indi də olsa, evdə gizlin-gizlin sürərdim onu. *
guilty pleasure?
Xarici görünüşünü xoşlamadığın birinə bənzədilmək. Belə hallarda edilməsi gərəkən ektedir:
- səni həmişə ələkbərlə qarışdırıram, çox oxşayırsız.
- ələkbərə dədən oxşayar -*
Qaleriyadakı Köhnə şəkillərə baxanda, əslində çəkdirdiyim vaxt bəyənmədiyim şəkilləri bəyənirəm. Yəni bir şəkili bəyənməyim üçün üstündən aşağısı bir ay zad keçməlidir. Belə başa düşürəm ki, get-getə çirkinləşirəm deyə, çəkdirdiyim hər şəkildə bir sonrakından daha yaxşı düşürəm. Məsələn ən sevdiyim şəkilimi 3 yaşında çəkdirmişəm, sonradan mənim trend xətti həmişə aşağı doğru getdi niyəsə...
Deyirlər ki, ağıllı kəndlərə gedənlər uje orada da həyətini hasarlamağa çalışırlar. Fuckat icazə vermirlər. Amma məncə, bir müddət keçəndən sonra yenə qayıdacağıq öz ampulamıza. Çünki insanlarımız qeyrət və ağıllı ev dilemması içərisində qalıblar. Dərdimiz böyükdür. Necə yəni, qonşu məzahir evimizin içinə baxacaq?! Bəs abır, həya, namus, kişilik?! Qazanılmış torpaq, yoxsa itirilmiş qeyrət?!... könül suallarla dolub-boşalır.
Yaxşısı, Ən başdan bu ağıllı kənd layihəsini irəli sürən sadədil bəndəyə demək lazım idi ki, ey sadədil bəndə, kənd ağıllıdı e, ora köçən ağıllı deyil axı.
(baxma: tıbda utanma yok da, bizde var)
Bir də xırda borclar(5-10 man) verəndə, ya da alanda sanki borc verdiyindən xəbərin yoxmuş kimi davranma mərasimi var ki, hər dəfə gülməkdən öldürür məni. Borc verən tərəf içdən-içə gözləyir ki, borcu qaytarılsın, amma ağız açıb pul istəməyi də özünə yaraşdırmır axı, nə də olsa, 5-10 manatın söhbətini eləmək ayıbdı zad. Borcu qaytaranda özünü elə aparır ki, sanki borc institunun varlığından xəbəri yoxdu, pul elə indicə ağdamlılar tərəfindən kəşf olunub və buna hələ deməyiblər.
-akif, buyur brat o gün səndən 5 manat almışdım.
-nə 5 manat qaqa?
-o gün aldım da yemək yeyəndə.
-nə vaxt e, yadıma düşmür. (A few moments later) həəə o 5 manat??? Ala dəlisən sən? Mən də deyirəm nə deyir? Yoxdusa qalsın.
