Son yazılanlar
steam-də hal hazırda autumn sale (payız endirimləri) başlayıb. endirimlər 25 noyabr- 1 dekabr arasında keçərli olacaq. çox böyük 90 faizə qədər endirimlər də var, çox cüzi miqdarda endirimlər də var. məncə bir baxın bəlkə istədiyiniz oyunlar endirimə düşmüş olabilər.
Saint motel amerikadan çıxmış indie-pop qrupudur. Qrup 4 üzvdən ibarətdir. 2007-ci ildən bəri fəaliyyətdə olan bu qrupun musiqilərinin janrı əsasən rock, indie-pop, funk rock dur. indiyə kimi 5 albumları var. ForPlay (2009), voyeur (2012), my type (2014), saintmoteltelevision (2016), the original motion picture soundtrack pt1 (2020). Demək olar ki, hər albumda fərqli tərzdə və fərqli dadda musiqiləri var. çox bacarıqlı olduğunu düşündüyüm bu qrup heyif ki, çox da məşhur deyil. bu qrupu Biraz daha tanıtmaq üçün həm özümün həm də insanların ən çox dinlədiyi musiqilərini aşağıya qeyd edəcəm.
Move - https://www.youtube.com/watch?v=U9DZkj8Rq6g
A good song never dies- https://www.youtube.com/watch?v=s29fcv5E52Y
For elise- https://www.youtube.com/watch?v=h6-h1gIwwSI
Preach- https://www.youtube.com/watch?v=_fMzDIIsWKA
Benny goodman- https://www.youtube.com/watch?v=6-8UgDUKcOs
You can be you- https://www.youtube.com/watch?v=so2dciexgg8
Ümid edirəm bəyənəcəyiniz treklər olar, xoş dinləmələr.
mən elə bilirdim ki, hər bir ölkədə steamdən oyun dollarla alınır, sən demə belə deyilmiş. 6.99 dollara aldığım oyunun türkiyədə 18 tl olduğunu öyrəndikdən sonra edəcəyim ilk iş change.org dan imza başlatmaq olacaqdı (təbii ki, həyatın ədalətsizliyini düşünüb ağladıqdan sonra) amma məndən daha qabaq bu məsələni başa düşənlər çox sağolsunlar ki, valyutanın dəyişməsi üçün artıq petisiya başladıblar. siz də girib səs versəniz bəlkə steamdə artıq manatla oyunlar alarıq. https://www.change.org/p/steam-community-steam-with-azerbaijan-exchange-rate
Berkun oyanın ssenarist ve rejisorluğunu üstləndiyi serial. Bu serial haqqında türkiyə medyasında çox danışıldı, çox yazıldı. Serial sadəcə türk cəmiyyətində yox, bir çox toplumda görəbiləcəyiniz bir-birindən fərqli görsənən insanların həyatlarını, bu həyatların əslində necə də bir-birilə əlaqəli olduğunu göstərir.
Serial Netflix serialı olsa da, serialın çəkiliş müddətində bir neçə bölümdən sonra netflix ilə imzalar atılıb. Bunun da müsbət tərəfini serialdan hiss edə bilirsiniz. Digər sadəcə netflix yapımı seriallara baxdıqda (hakan muhafız, atiye) izləyicini daha da çəkmək üçün daha həyəcanlı, aksiyonu bol, daha süni duran səhnələr əlavə ediblər. Bu serialda isə bu demək olar ki, yox idi.
Seriala keçid etmədən əvvəl mən serialın kinomotoqrafiyasını, çəkilişlərini çox bəyəndim. Bir çox səhnədə serialı dayandırıb, ekranın rəsmini çəkib arxa fon olaraq istifadə edə biləcəyiniz görüntülər var idi. Zoom in, outlar ayrı bir hiss qatıb seriala.
Serialda bir çox fərqli insanın ; təcavüzcü, dindar, dini fiikirlərdə ortada qalmış, sekülər və daha mühafizəkar insanların həyatlarını görürük. Serialın məncə bu qədər səs gətirməyinə səbəb olan ünsur bir çox insanın bu obrazlarda öz tanışlarını, özlərini tapmağı idi. Bir çox insanı ön mühakimə edərkən əslində yaşadıqlarını, əhatəsində olan insanları göstərib empatiya qurduraraq, dəstəkləməsəniz belə başa düşməyinizə bir qapı açır.
Serialda demək olar ki, baş obraz yoxdur, hər bir obraza eyni məsafədə yaxınlaşılıb. Mən bəzi obrazların həyatlarının yaxşı işləndiyini düşünsəm də, bir çox obrazın hekayəsi isə əksinə daha havada qalmışdı. Serialda əsasən mənim fikrimcə mühafizəkar insanların üstünə daha yumşaq gedilib, sekülər tərəfin isə üstünə daha çox gedib, daha sərt göstəriblər. Bunun da əslində səbələrini başa düşmək olar.
Nəticədə 8 bölümlük bu serial məncə yaxşı idi.
“Ölüm. Sadəcə 4 hərf idi mənim üçün. Heç bir məna kəsb etməyən söz. Heçnə hiss etmirdim deyəndə. Hərkəsin qorxduğu bu söz, nə idi axı. Niyə hərkəs ağlayırdı eşidəndə. Çox ölən olmuşdu, qohumda, qonşuluqda amma onları yaxından tanımırdım. Eşidirdim filankəs öldü. Deyirdim hə allah rəhmət eləsin amma bu qədər heçnə hiss etmirdim. Başa düşmürdüm ölümü.
Nənəm uzanmışdı çarpayıda. Bütün uşaqları yanında idi. Anam da yanında idi. Birdən bütün səslər kəsildi nənəmin ürək döyüntüsü ilə birgə. Çığırışmalar başladı. Nənəm ölmüşdü. Ölüm. Nə idi axı ölüm. Niyə hərkəs ağlamağa başlamışdı. Niyə anam ağlayırdı? Axı niyə bu dört hərf bir insanı bu qədər ağladırdı? Birdə nənəm nəfəs almayacaq deyə? Sonra anamın çığırtısı gəldi, sonra xalamın sonra yenə, yenə. Məni çıxartdılar otaqdan. Axı uşaq idim hələ.
5 saat əvvəl: dərsdən gəlmiş və tək isdəyi çarpayısına uzanıb telefon oynamaq isdəyən uşaq idim. Evə gəldim, ayaqqabılarımı çıxardıb otağa qaçacaqdım ki, nənəm çağırdı. içimdən heyiflənə-heyiflənə getdim. Bir-iki şey buyur elədi, elədim. Sonra otur dedi, oturdum. O mənə baxdı, mən isə tez getmək isdəyi ilə pərdəyə. Kaş ki, sizin universitetinizə girməyinizi görərdim dedi. içimdən güldüm. Axı niyə də görməsin? Nə var idi ki burda. Belə də dedim. Ay nənə görərsən də. Eyh bala dedi, başa düşmədim. Nə demək isdədiyini eyni ölümü başa düşmədiyim kimi başa düşmədim. Sonra, olar nənə gedim dedim, get dedi. Mən isə sevinərək çıxdım otaqdan.
Bir anda gözlərim dolmağa başladı. Niyə axı ölümə görə yoxsa keçirtdiyim günahkarlıq hissinə gorə. Otağıma getdim. Qardaşıma dedim nənəm ölüb. O da başa düşmədi. Bir yaş daha böyük olmağına baxmayaraq o da başa düşmədi ölümün niyə hərkəsi belə incitdiyini.
3 ay, 4 ay, 5 ay keçdi. Anamın ağlamaqları dayanmırdı. Aylar keçirdi anamın gülümsəməsi gəlmirdi, aylar keçirdi, anam daha da solurdu. Adı solmaz olan qadın sanki adını inkar edirmiş kimi dayanmadan solurdu.
Artıq başa düşmüşdüm ölümü.
Ölüm nənəmin yox anamın hər gecə yatmadan əvvəl nənəmi yuxusunda görmək istəyi ilə yanıb tutuşmağı idi.
Ölüm anamın hər güləndən sonra ağlaması idi.
Ölüm o dünyada yox bu dünyada idi.”
— illər sonra qeydlərdən tapıb oxuduğum bu yazı necə hələ də mənə o günü olduğu kimi hiss elətdirir bilmirəm.
varyox.az - instagram səhifəsi də veb saytı da çox maraqlı olan qurum. Veb saytında “söhbət elə” başlığı altında həm şəhər uşaqları ilə həm də bəzi məşhurlar ilə apardıqları müsahibələri, “xod ver” başlığı altında fərqli tərzdə musiqiləri, “şəkilçəkən” başlığı altında isə rəssamların, dizaynerlərin, fotoqrafların və.s insanların əl işlərini tapa bilərsiniz. xaricdechorek.com -
adından da başa düşüldüyü kimi xaricdə təhsil, bir çox təqaüd programları, erasmus və daha başqa təhsillə əlaqəli məlumatların olduğu veb sayt. “Çörək almaq adıyla çıxanlar” adında facebook qrupları da var. Oradan da xaricdə təhsillə bağlı geniş məlumatlar ala bilərsiniz.
musicacademy.edu.az -
Azərbaycan musiqisi, orkestr, xor və.s haqqında məlumat, həm də ən əsası bir çox bəstəkarların əsərlərinin notlarını tapa biləcəyiniz veb sayt.
theabbaslieffect.wordpress.com - Filmlər, albomlar, aktual məsələlər və başqa maraqlı mövzular haqqında yazıların paylaşıldığı veb sayt.
Niyə bu qədər gəc tanıdığımı bilmədiyim amma yeni kəşf etdiyim azərbaycan rock grubu. “Buyurun, keçin baxın” albumunu dinlədim. Youtube-da bu albumdakı mahnıları və daha çoxunu 3-4 il əvvəl yüklənmiş olaraq görəbilərsiniz amma album halına 2019da salınıb.
“Lay-lay” ı dinləyib həqiqətən də yuxuya gedə bilərsiniz. Çox gözəl və insanı əzginləşdirən, rahatlaşdıran mahnıdır.
“Ölməyə vətən yaxşı” nı dinlərkən isə vətən sevgisi damarınız qabara bilər lakin sonra harda yaşadığınızın fərqinə varıb bu fikirdən daşınacaqsınız. Mahnının sonluğuna doğru azərbaycan mahnısının gitar solosu çox gözəl idi.
“Tibb bacısını” isə əgər korona tutmusunuzsa və xəstəxanada karantiyadasınızsa və hansısa tibb bacısından xoşunuz gəlirsə, ona dinlədə bilərsiniz. Bütün bunlar olmasa belə dinləyə biləcəyiniz mahnıdır.
Baxdığım qədərilə son vaxtlarda yeni işləri yoxdur, ümid edirəm ki yeni treklər yaratmağa dəvam edərlər.
Yeni albomları 2-3 ay əvvəl çıxıb. Deezer, spotify, yandex və.s kimi musiqi platformlarından dinləyə bilərsiniz. Albom 8 trekdən ibarətdir. 2sini youtubeda paylaşıblar. “Once upon a time in baku” -nu o qədər dinləməyimə baxmayaraq hələ də bezməmişəm. Albomda ən sevdiyim treklər isə “söhbətdən kənar” , “ölənə qədər” , “düşünmə” oldu. Digər trekləri “Necə undum səni (remake)” , “bir yalnızın hekayələri”, “eyni səhifələr” də çox gözəldir. Gitar soloları, vokalistin səsi, treklərin sözləri və.s. hamısı çox ayrı dad qatıb alboma. Deezerdə isə ən sevilən treki “sevdim” olub. Mən albomlarını çox bəyəndim. Youtubeda trailerın açıqlama bölməsində fiziki albomları hardan əldə edə biləcəyiniz barəsində də məlumat var. Alın, dinləyin, daha da artsın belə işlər. işlərinin dəvamlı və uğurlu olmasını arzu edirəm. Konsertlərini səbirsizliklə gözləyirəm.
Hbo, chernobyl serialının ssenaristi və neil druckamnnın birlikdə çəkəcəyi oyunun serialı. Nə vaxt çıxacağı məlum olmasa da indidən çox böyük səs gətirən və gözləntinin çox böyük olacağı serialdı. Oyununu çox sevən biri olaraq serialını da həvəslə gözləyəcəm.
.
Cənubi Koreyada bir şirkət 2016 ci ildə ölən qızını 2020ci ildə anası ilə virtual dünyada vr texnologiyası ilə görüşdürülüb.
Videonu izlədikdə təbii ki təsirlənməmək mümkün deyil amma belə bir texnologiya çox geniş bir şəkildə mübahisəyə açıq mövzudur. ilk öncə çox sadə şəkildə mövzuya yanaşsaq bu tip vr ilə istədiyimiz insanla görüşmək olsun, danışmaq olsun bu kimi hadisələr insanın sosial həyatına və psixologiyasına çox böyük zərbə vura bilər. Həmin şəxs daha çox virtual həyatda yaşamaq isdəyib tamamilə real həyatdan uzAqlaşa bilər. Bütün real həyatın gerçəkliyini inkar edib tamamilə özünü virtual həyatda yaşatmaq isdəyə bilər. Dini tərəfdən yanaşsaq ayrı temadı. Bir çox insanın inancında digər dünya olduğuna və öz dininə uyğun yaşasan sevdiyin insanlarla görüşəbiləcəyinə inanılır. Bu inanca ehtiyac qalmadan tamamilə virtual həyatda görüşəbiləcəyini bilən insana da dini tərəfdən bir zərbədir. Bununla yanaşı etika tərəfdən baxsaq, hər hansısa insanın belə bir ağrısını, dərdini istismar etməklə ölülər üstündən nəsə satmaq mənə etika tərəfdən heç düzgün gəlmir. Bir tərəfdən də mazoxistlik bir hərəkət olduğunu düşünürəm, çünki yəni təbii ki bir yaxınını itirmək çox böyük ağrıdır amma bir müddət sonra bununla yaşamağı öyrəndikdən sonra bu ağrını yenidən özünə yaşatmaq çox böyük hadisədir. Onu da demək isdəyirəm ki, mən də yaxın vaxtlarda çox yaxın birini itirmiş insan kimi həmin insanın 15 saniyə səsini belə eşitmək üçün hər şeyi edərdim lakin bunun daha sonra asılılığa çevrilməyəcəyinin və ya insana psixoloji olaraq travma yaşatmayacağının garantiyasını heç kim verə bilməz. Məncə bu vr dan istifadə edən insanlar da prosesdən əvvəl və sonra psixiatr dəstəyi almalıdırlar. Belə bir tərəfdən də baxsaq son sözü qalmış, içində hansısa günahkarlıq, peşmanşılıq və.s kimi güclü hiss qalmış insanların həyatına daha rahat dəvam etməyi üçün bəlkə də yaxşıdır lakin yenə də mən ciddi psixoloji test olmadan istifadəsinin düzgün olduğunu düşünmürəm. Çox araşdırılmağa və müzakirəyə açıq bir mövzudur.
https://m.youtube.com/watch?feature=emb_title&v=uflTK8c4w0c
Film haqqında danışmadan əvvəl azərbaycanda film izləmək mədəniyyətinin olmamağı haqqında bir neçə söz demək isdərdim. Bugün saat 16.50 də olan filmi hardasa 25-26 dəqiqə gec yəni təxmini 17.15 də izlədən park cinema heyətinə dərin təşəkkürlərimi bildirirəm. Elə bilməyin ki bu 25 dəqiqə ərzində reklam izlədik. Əksinə heçnə izləmədik. işıqlar açıq, qAra ekran, hərkəs filmin başlamağını gözləyir. Böyük ehtimal zalda 5-6 nəfər olduğu üçün avtobus taktikası ilə adam dolmağını gözləyirdilər.axırda bir neçə nəfərin şikayəti üzrə filmi başlatdılar.
Filmə hansı gözlənti ilə getdiyiniz çox önəmlidi, əgər yaxşı və dərin fikirləşilmiş ssenari üçün gedirsinizsə getdiyinizə peşman olarsınız. Əgər tamamilə əyləncə və baş qatmaq üçün gedirsinizsə, film sizi qane edəcək. Filmin giriş hissəsindəki harleyin həmin ana qədərki həyatının animasiya ilə göstərilməsini çox bəyəndim. Filmi bir sözlə ifadə etsəm :rəngli deyərdim. Çoxlu parlaq və göz alan rəngli motivlər seçilmişdi. Bundan əlavə harley obrazı (sağolsun margot robbie) insanı öz giclikləri ilə güldürür. Film boyunca Jurnee Smollett-Bellin gözəlliyinə aşiq oldum. Filmdə ssenari olaraq bəzi əksikliklər var idi. Məsələn, elə black canarynin super gücünü ən axırda gördük ondan əvvəl heç göstərilməmişdi (sadəcə kiçik bir səhnədə stəkanı qırmışdı). Filmdə bolca john wickdən də görə biləcəyimiz real olmayan, fantastik döyüş səhnələri var idi. Əgər bu səhnələri hələ də görməkdən bezmədinizsə gedin. Black maskin obrazı yəni belə deyim daha yaxşı ola bilərdi. daha çox pis xarakterli obraz olduğu vurğulana bilərdi. Soundtrackləri çox bəyəndim. Film əsasən feminizm və kişilərin dünyasında qadınların da olduğunu vurğuladığı üçün bolca qadın gücü temalı pop və rock mahnıdan ibarətdir. Mən şəxsən bəyəndim hətta bir çoxunu da yüklədim. Əsasəndə Halseyin experiment on me mahnısını çox bəyəndim.
Qısası filmdə əylənə bilərsiniz amma daha da artığını gözləməyin. Mənim də elə getmə səbəbim baş qatmaq olduğu üçün filmdən razı qaldım amma kinoteatra gedib 25 dəq gözləməyə də dəyməyən filmdir. Odur ki, biraz gözləyib, internetə düşən kimi kef qaldırmaq üçün izləyə bilərsiniz.
Sevinc, kədər, əsəb kimi bir emosional vəziyyət. Çox da böyüdülüb həyatın mənasına çevriləndə əldə edilməsi daha da çətin olan şey.
92ci oskar mərasimi çox da təəccüblənmədiyim və təxmin etdiyim bir çox namizədin doğru çıxması ilə bitdi.Lakin, digər illərdən fərqli olaraq ilklərin yaşandığı bir oskar oldu. Onu deyə bilərəm ki, oskara layiq görülən filmlərin çoxu həqiqətən də laiqli idilər.
parasite - çıxar-çıxmaz onsuz böyük səs gətirən bir film idi. Həm qeyri-adi sujet xətti ,həm də ssenarisi ilə diqqətləri yetərincə özünə çəkmişdi. Bong Joon-ho çox sevdiyim okja və memories of murder filmləri ilə də son illərin ən yaxşı rejissorlarından biri olduğunu sübut edir. Oskar alacağına əmin olunan film idi amma bu dərəcə çox oskar almağı mənim üçün gözlənilməz oldu. Təbii ki ən diqqət çəkən mövzu xarici dilli (ingilis dilindən başqa) bir filmin ən yaxşı film oskarını qazanması oldu. Təbii ki bu, oskarda yeniliklərin olduğunu göstərir və sevindirici haldır lakin mən bunun sadəcə yenilik və inkişaf məqsədilə qərar verildiyini düşünmürəm.
Toy story 4 - ən yaxşı animasiya oskarını aldı. Həmişə toy story ə uzaq olduğum üçün heç vaxt tam bəyənməmişəm. Nə qədər oskar almağa laiq olmadığını düşünsəm də digər namizədlər arasında ən çox səs gətirən animasiya o olduğu üçün qazanmağı da daha məntiqli idi.
1917 - heç bir fərqli ssenarisi və ya mövzusu olmayan lakin əməkdaşlıq, kinomatografiya, vizual effekt olaraq həqiqətən çox yaxşı bir film olduğunu deyə bilərəm. Onsuz əsasən aldığı oskarlarda kinonun çəkilməsi və heyət ilə əlaqədardı.
Jojo rabbit- nə qədər sevdiyim film olsa da digər namizədlərdən daha sönük qalırdı. Bu səbəblə də ən yaxşı uyğunlaşdırılmış ssenarini aldı ki məncə həqiqətən də laiq olduğu oskarı aldı. Digər oskarları alsa idi haqsızlıq olardı.
joaquin phoenix - ən yaxşı aktyor oskarını aldı. Özü onsuz hərkəsin oskardan əvvəl təxmin etdiyi və yüz faiz əmin olduğu namizəd idi.
Marriage story -köməkçi rolda ən yaxşı aktrisa oskarını laura dern aldı. Boşanma və biraz da klişe ayrılıq və sevgi haqqında film olduğu üçün digərlərindən çox geridə qaldı. Lakin mən yenə də scarlett johansson un ən yaxşı aktrisa oskarını almağını gözləyirdim.
Gecənin məncə ən xoş hərəkətlərindən biri isə Natalie Portmanın namizəd göstərilməyən qadın rejissorların adlarını öz paltarında əks etdirməsi idi.
Təbii ki əvvəlcə heç oskarı vecinə almayan eminemin səhnəyə çıxmağı da çox nostaljik, həm xoş, həm gözlənilməz, həm də qəribə idi. Billie eilish -ində səhnə alması məncə 19 yaşlı biri üçün çox böyük uğurdu, beatlesdən yesterday mahnısını da çox yaxşı səsləndirdi.
Bəli heyif ki ölkəmizdə ki bir çox seksistlər elə qadınların özüdü amma bu fikrə başqa tərəfdən yanaşmaq isdəyərdim. Ola bilər ki cəmiyyətdə, yolda, nəqliyyatlarda qadınlar kişiləri alçaldırlar, hörmət etmirlər amma ailə daxilində, evdə eyni şəkildə də başqa yerlərdə də özlərini daha aşağı görüb, özlərini əzib kişilərə özlərindən daha çox hörmət qoyurlar bu da təbii ki kişilərə daha xoş gəlir və qadının sözünə qüvvət verib qadını daha da əzirlər. Bir növ burda günah qadındadır ki həmin şəraiti yaradır amma həmin qadına da uşaqlıqdan bunun izah olunduğunu nəzərə alanda bir paradoksun içinə giririk. Buna aid çoxlu misallar verə bilərəm. Məsələn deyək hər hansı bir qadına şiddət xəbəri eşidəndə, qohumda, qonşuda görəndə qadınların bir çoxu “görən arvad neyniyib ki döyülüb, kişi yaxşı eləyir döyür, kişidi də, arvad kişinin sözünə baxmalı idi. Günah döyüləndə di.” Və.s kimi tükürpərdici sözlər deyirlər. Adicə fiziki şiddət görən qızlarına, qohumlarına belə “Kişidi də əsəbləşib, dilini kəs otur döyməsin, sözünə qulaq as” deyən həddindən çox qadına şahid olmuşam. Bunu dedikdə onlar həm kişilərin özlərindən üstün olduğunu vurğulayırlar həm də kişilərə onlara hansısa fiziki şiddət eləmək haqqları verirlər. Bununla da kişilər daha da özgüvən qazanıb hər hansısa kiçik problemdə qadını əzirlər. Misallar təbii ki də bununla bitmir. Məsələn ev daxilində əsasən bunu qayınananlar və analar öz qızlarına “məsləhət” verərkən deyirlər “kişinə yaxşı bax, evə gələn kimi yeməyini eksik etmə, yaxşı qulluq elə, yaxşı arvadlıq elə, yaxşı arvad ol, əgər yaxşı qulluq eləməsən başqasına gedər” kimi yenə çox seksist və qadını alçaldan sözlərdən istifadə edirlər. Mən əminəm ki bir çoxu bunları istifadə edərkən heç dayanıb bunun necə alçaldıcı olduğunu düşünmürlər sadəcə onlara da şüuraltı elə izah olunduğuna görə bunu normal qəbul edirlər. Halbuki özlərini evdə sanki kişilər üçün qulluqçu və həm fiziki həm cinsi ehtiyaclarını ödəməli olan varlıq kimi görürlər. Məsələn yuxarıda da qeyd olunduğu kimi hansısa yemək yeyilərkən hesabı kişidən gözləyərək belə əslində özlərini alçaldırlar. Yəni sanki kişilərdən asılı olduqlarını adicə maddiyatda belə onlardan aşağı olduqlarını bildirirlər. Bunu edən bir çox qadının bunu belə düşünmədiyimə əminəm sadəcə bu düşünülmədən edilən hərəkətlər də bir çox daha böyük səbəblərin təməlini yaradır. Seksizmin sadəcə bir səbəbi var demək çox gülünc səslənər sadəcə nə qədər ki öz hüquqlarını, öz haqqlarını tanımayan qadınlar olacaq fərq etmir özlərini daha aşağı görürlər və ya əksinə, bu cəmiyyətdə çətin seksizm azalsın.
Sosial fobiya adından da məlum olduğu kimi insanı sosiallaşmağa qoymayan fobiya amma bunu kluba gedib əylənməyə fobiyasi var kimi düşünməyin sözün əsl mənasında həyatı sizə dar eləyən, nəninki sosiallaşmaq adicə ünsiyyət qurmağınıza belə icazə verməyən psixoloji fobiyadır. Əsasən 10-13 yaş arası hormonal dəyişikliklərin baş verməsi ilə formalaşdığı deyilir. Bu arada bunu asosiallıq qarışdırmayın. Sosial fobiya tamam başqa və insanın özü ilə əlaqəli durumdur. Bunun nəticəsində isə bəli asosiallıq yarana bilər. Bu fobiyanın ən çətin və insanı dəli edən hissəsi belə bir fobiyan olmağını qəbul edə bilmək və ya başa düşə bilməkdi.(bu arada mənə heç bir psixoloq və ya psixiatr diaqnozu qoyulmamışdı yəni hamısı şizofrenik durumum nəticəsində öz beynimdə yaratdığım illuziya da ola bilər və eyni şəkildə də heç bir psixoloq dəstəyi və.s almamışdım o vaxt. HemÇnin mən nə psixoloqam, nə həkiməm, nə də önəmli biriyəm. Dediklərim sizin heç işinizə yaramaya da bilər. Ona görə səbirlə və qeyri-ciddi yanaşaraq oxumağınızı tövsiyyə edirəm.)
Hardasa 2il əvvəl özümdə nəyinsə düz getmədiyinin fərqinə vardım. Düz getmir deyəndə isə nəyi nəzərdə tuturam məsələn deyək yolda gəzirəm saatı və ya yolu soruşacam 10-15 dəqiqə özümlə iç savaş verirdim ki, get soruş amma həm də utanırdım. Ya insanların mənə nə deyəcəkləri barədə min dənə ssenari qururdum ya da ki bunun lazımsız olduğunu, insanlara soruşmadan da yolumu tapabiləcəyimi özümə inandırırdım. Sonra özümə qayıdıb bu qədər utancaq və özgüvənsiz olduğum üçün əsəbləşirdim. Belə-belə dəvam eləyən iç savaşlar nəticəsində əsasən fobiya qalib gəlirdi. Məsələn əgər sabah dostlarımla görüşüb harasa gedəcəmsə ictimaiyyət arasında tək qalmamağa səy göstərirdim, adicə metro kartına bele tək pul qoymaq mənim üçün zülm idi. Hələ bir dəfə kitabxana-kafe kimi yerdə idim hamının nə isə oxuduğu zal var idi. Birdə kiçik mətbəxi olan çay, kofe tökmək üçün istifadə elədiyimiz yer var idi. Mən yalan olmasın 30 dəqiqə gedib çay götürüb-götürməmək arasında tər tökmüşdüm. Xəstə idim və boğazım ağrıyırdı yəni o çaya ehtiyacım var idi amma dursam hamının baxışı mənə yönələcək və ya məni süzəcəklər və ya birdən çayı töksəm nə baş verər kimi 3884 ssenari qurmuşdum. Ora gedib çay götürməyi fikirləşəndə belə ürəyim ele döyünürdü k, sanki böyük bir şey eləyəcəm. axırda özümə o qədər əsəbləşirdim ki, bu qədər zəif xarakterli olduğum üçün özümə olan güvənim də, hörmətim də getdikcə azalırdı. Bu və bunun kimi hadisələrdən sonra dedim ki bu belə olmaz mən bunu araşdırım. ilk öncə elə bildim bu utancaqlıqdı. Hər yerdə youtube da, quora da, ekşi sözlük də utancaqlıq haqqqında oxumağa başladım. Sonra məsləhətlərə qulaq asmağa başladım comfort zone- un nə olduğunu öyrəndim. Sonra sosial fobiya adlı bir şey olduğunu öyrəndim və əslində bəlkə də məndə olan şeyin utancaqlıq yox bunun olduğunu düşündüm. Sonra eyni araşdırmanı sosial fobiya üçün elədim. Youtube da nə qədər insanın bundan əziyyət çəkib onun üstündən necə gəldiklərini görəndə məndə də nəsə ümid yaranmışdı. Çünki bele bir fobiyamın olmağını qəbul eləmək çox çətin gəlir adama birinci valideynlərimə atdım günahı əgər elə yetişdirməsəydilər belə olardı, məni rahat buraxsaydılar daha açıq olardım və.s kimi yenə çox düşündüm. Sonra artıq qəbullanma mərhələsinə çatdım və bunun üstündən necə gələ bilərəm kimi yollar axtardım. Məncə belə bir psixoloji xəstəliyi və ya narahatcılığı olan hərkəs üçün en rahat yol təbii ki psixoloqa getməkdir amma elə cəmiyyətdə yaşayırıq ki, psixoloqa getmək sanki dəli olduğunu qəbul etmək kimidir və hələ ki bu probleminiz varsa insanların nə dediyini daha çox fikirləşirsiniz. Bu səbəblə də psixoloqa getmək sizin üçün zülm olur amma tək olmadığınızı başa düşmək üçün youtube məncə ideal yerdi. Tək olmadığınızı da niyə deyirəm çünki mən özümdən bilirəm düşünüb dururdum ki harda səhvlər elədim, uşaq vaxtı nə olmasaydı bu belə olmazdı. düşünün neçə il yaşadığınız bir həyat var, hansı ki siz bir yol, idealogiya üzərində yaşayırsınız və artıq siz ona öyrəşmisiniz sonra bir gün bunun əslində sizin həyatınızdan nələr götürdüyünü kəşf eləyirsiniz. Mən özümdən bilirəm nə qədər fürsətləri, hardasa iştirak şanslarını sırf buna görə itirmişəm, özümü əslində neçə illərdi nələrdənsə məhrum etmişəm və bütün bunları düşündükcə adam bütün həyatının hər hansı psixoloji xəstəlik üzərində və ya çox dar bir hissədə yaşadığını görəndə çox böyük şok olur. Sonra cürbəcür məsləhətlərə qulaq asdım, çox oxudum, araşdırdım, bəzi addımlar var onları etməyə çalışdım. Bunları eləmək də çox asan deyildi. Hər kiçik şeydə belə ürəyim elə döyünürdü ki, çox az qalırdı özümdən getməyə. Məsələn yad bir adama gedib bugün çox gözəl göründüyünü deməliyəm. Çox sadə ola bilər amma bunun düşüncəsi belə o vaxt mənə panik atak yaşadırdı. Addım atmağa başladıqca lap kiçik addımlarla bərabər mənim sosial fobiyam da getdikcə azalmağa başladı. Bunu bu arada hə araşdırdım, oxudum və qurtuldum kimi fikirləşməyin o müddət o qədər ağrılı, sancılı müddətdir ki, həm özünüzə həm də ətrafınıza nifrət eləyirsiniz. Helə də tam qurtulmuşam deyə bilmərəm amma üstümdə çox işlədikcə xeyrini də görürəm. Yəni məsələn tək gəzmək mənim üçün artıq adi bir şeydi, cəmiyyət içəndə tək qalanda panikaya düşmürəm və ya əvvəl yaşadığım problemləri yaşamıram. Məsləhət olaraq deyə bilərəm ki əgər siz o comfort zone dan çıxmasanız heç kim də sizi ordan çıxartmayacaq və ya çıxartmağa çalışsa belə özünüz buna qərar verməmisinizsə uğursuz olacaq.
Qeyd: bu arada yuxarıda oxuduğum qədərilə dərslərə qatılmağa belə qoymayan çox daha ağır formaları var bu fobiyanın ona görə hərkəsdə mənim elədiyim kimi öz üzərinizdə işləmək və ya psixoloqa getmədən, dəstək almadan sizinki də keçər deyə bilmərəm. Ona görə həqiqətən belə birşeydən şübhələnirsinizsə mütləq hər hansı ciddi bir kömək alın ən azından araşdırmağa başlayın. Həyat sizin düşündüyünüz və ya özünüzə zəhər eləyəcək qədər uzun deyil.
Bəzi başlıqların altına uzun-uzun yazıb sonra göndərə basmaq gələndə “əşşi kimdi sənin uzun fikirlərini oxuyan” deyib hər şeyi silirəm.
Son bir həftədir nə vaxt liftə minsəm ağır siqaret qoxusu gəlir. Hər girəndə də sigaret çəkən insanın qohumlarını yad edirəm. Ay düşüncəsiz insan, bu liftə yaşlı insan minir, körpə uşaq minir, nəfəs problemi yaşayan insan minir, astmasın olan insan minir. Axı sən o niyə camaata zorla nikotin zəhərlənməsi yaşadırsan? Onsuz deyim bele lift yavaş yavaş düşür, yox. 9mərtəbəli binadı, 9cu mərtəbədə oturan da maks 20 saniyəyə aşağıda olur, göt boyda da yerdi. Nədi nədi 20 saniyə siqaret çəkəcəksən deyə camaatı dəli eləyirsən. Sözümün canı liftdə siqaret çəkməyin, çəkdirməyin.
Son zamanlarda həddindən çox istifadə etdiyim radio və youtube arası kəşf. Yolda, metrolarda, boş vaxtı dəyərləndirmək üçün çox uyğundur. Onsuz podcast haqqından bir çox məlumat yuxarıda yazılıb mən də isdəyərdim bir neçə ingilis və türk dilində podcast kanalı paylaşım. Mən ios programının öz podcast programından istifadə edirəm. Hələ ki heç azerbaycanca podcast dinləməmişəm və görməmişəm amma yəqin ki var, bilirsinizsə mənə də desəniz əla olar. indi isə mənim tövsiyyələrimə keçək.
Bunu ben de yaparım- ibrahim Selimin Storytell ilə birgə podcasti. Her 2-3 bölümdən bir bir mövzu haqqında danışan ibrahim selim, maraqlı üslubu ilə həqiqətən özünü dinlədir.
Kalt’ın podcasti- kalt youtube kanalını izləyənlərin sevəcəyi yenə əsasən hansısa gündəm olmuş mövzunu iki dostun öz yaşadıqları hadisələr ilə birgə danışdıqları maraqlı podcast.
Ayça ile ev hali- ayça və həyat yoldaşı toninin hər səhər 9-dan 11-ə qədər öz həyatları haqqında, gündəm xəbərlər haqqında zarafatlarını, debata bənzər müzakirələrinı dinlədiyiniz biraz absürd, biraz gülməli, biraz düşündürücü podcast.
Fularsız entellik- biraz siyasətin, biraz fəlsəfənin, biraz ekonomikanın, biraz da təkamülün danışıldığı olduqca öyrədici podcast.
Havadan sudan- iki həyat yoldaşın hər həftənin axırında maraqlı texnologiya, global istiləşmə, yeniliklər, dünyada dəyişilən qanunlar və.s haqqında məqalələr və xəbərlər oxuduqları podcast. Danışılan mövzuların linkini qoymaları da sonra sizin də ayrı şəkildə xəbərləri oxumağınıza şərait yaradır.
You are dead to me- tarixdə həm bildiyimiz həm də əslində bilmədiyimiz tarixi obrazların həyatını və ya hadisələri olduqca maraqlı şəkildə izah edir.
99% invisible- dünyada çox da diqqət etmədiyimiz dizaynların arxasındaki möhtəşəm hekayələrin danışıldığı podcast.
Bundan başqa bir çox youtuber-lərin də (başak kablan, evrim ağacı, haluk tatar, h3, tedx) podcast-ləri var. Eyni şəkildə ingilis, rus, alman ve başqa dilləri öyrəmək üçün də olduqca çox podcast və dinləmə seçimləri var.
2019cu ildə kanadadan çıxan həm dram həm də komediya janrlarında olan film. Çox qəribədir ki, film ilk öncə sizi güldürür sonra ağladır, ağlarkəndə düşündürür. Çox orijinal üslubda hitler ve nazi hərəkatının uşaqlara necə təsir edəbiləcəyini olduqca ironiya ilə göstərən film. Film irqçiliyin necə absürd bir şey olduğunu olduqca absürd dillə izləyicilərə göstərir. qısa amma yerində yazılmış dialoqlarla da bunu qüvvətləndirir. Jojo, 10 yaşlı bir uşaq olaraq hitler fanatı olub, adolf hitleri xəyali dost kimi canlandırır.Jojo-nun oyunculuğu məncə möhtəşəm idi. Jojo-nun anasını oynayan Scarlett Johansson da möhtəşəm obrazı ilə filmə rəng qatıb. ikisi arasındaki dialoqlar da həm güldürən həm də düşündürən tipdəndir. Oscara da namizəddir lakin digər namizədlərə baxanda biraz sönük qala bilər yenə də məncə mütləq izlənməli filmlərdən biridir.
Amfibiya adam- aleksandr belyayev. Maraqlı hissəsi odur ki, kitabla bağlı heçnə yadımda deyil sadəcə oxuduğum zaman keçirtdiyim hisslər, o təəccüb hissi, çaşqınlıq hələ də yadımdadır.
Son bəyənilənlər
