+3 əjdaha
1. teatra brecht tərəfindən uyğulanmış texnikadır. əsas məqsədi izləyici/oxuyucuya əsərin qurmaca olduğunu bildirmək, yazarın verməyə çalışdığı fərqli ipucularından yola çıxaraq müxtəlif şərhlərə yer açmaqdı. əsəri izlərkən vəya oxurkən əsərin gerçəklik hissinə qapılıb özümüzü onun içində hiss edirik və əsas diqqətimiz süjetə yönəlir ki, bu da yazar üçün arzuolunmazdı.filmdə istifadə olunması aktyorun birbaşa fərqli yerdən başını çevirib kameraya baxmasıyla həyata keçirilir.
ədəbiyyatda da istifadə edilir, postmodern nəsr nümunələrində metafictionun parçalarından biridir ki, yazar özü araya girir vəya personaj birbaşa oxucuya müraciət edərək oyuna dəvət edir, həm mətnin içinə dartaraq oyunda iştirak etməsini istəyir, həm də mətnin gerçək olmadığını anlayaraq süjetə qapılmamasını, yazarın əsərə səpdiyi müxtəlif detallara da fiqqət yetirməsin istəyir.