+17 əjdaha
5. sanki, bizim dilin imkanları çərçivəsində aşağıdakı misralardan daha ürküdücü təsvirinin mümkün ola bilməyəcəyi, vəziyyətdən daha ziyadə subyektiv olaraq qavranılan bir hiss:Elə bil divarlar gəlir üstünə,
Qulağın səslənir, qəlbin döyünür.
Alışıb yanırsan sən öz tüstünə,
Nidalar gözündə suala dönür.
insanı tez yorar düşüncələr də,
Verib nəfəsini dərd udar insan...
Özündən başqası olmayan yerdə,
insan olduğunu unudar insan…
Bir günəş bəs edər, pərişan olma,
Sənin yüz Kür qədər göz yaşın olsa.
Min dərd hücum etsə, könül, sıxılma,
Bir nəfər dərd bilən sirdaşın olsa.
* bəxtiyar vahabzadə