4. dunning-kruger effekti ndən axmaq inanın cəsarətli və cəsarətli insanın axmaq olduğunu onsuz da bilirik.
yuxarıdakı frazanın doğruluq payı iki də bir'dir.

üstündə təkrar düşündüyüm və təcrübə etdiyim zaman cəsarətin axmaqlıqla sandığımızdan daha da yaxın bir əlaqəsi olduğunu müşahidə edirəm.
bir insan məni ittiham edir: sənin yaşamağa ya sevməyə (və s.) cəsarətin çatmır. sonda nida.
frazanın təsiredici gücü həqiqəti pərdə arxasında itirməyə qadirdir.
verilməsi gərəkilən sualı verməyə yer qalmır: axı niyə?
cəsarət, poetik gücə sahibdir.
və poetika həqiqəti gizlədir.
niyə sualının cavabı mənasızlaşır və zəruriyyətini itirir.
illuziyanı yararaq sualı təkrar yönəldiririk: axı niyə cəsarət? niyə cəsarətli olmalıyam? cəsarət aktını niyə yerinə yetirməliyəm? yaşamaq ya sevmək aktlarının faydalı iş əmsalları mənə sərf etmir və onlardan imtina edirəmsə, sırf cəsarətli olduğumu göstərmək üçün onları yerinəmi yetirməliyəm?
sualı bizə yönləndirmiş qarşı tərəf xoşbəxt illuziyasının içində boğularaq son dərəcə nikbin bir səslə bizə səslənir: sən başa düşmərsən. (onun adına sevinməliyik)

"x'ı etmək cəsarət istəyir, sənlik deyil" formulasında boğulan insanlar var. onlar sanki "x" faktoruyla deyil "cəsarət" faktoruyla maraqlanırlar və onlara x-ın mahiyyəti əhəmiyyətli deyil belə.

insanlar istəmədikləri şeyləri sırf cəsarətli olduqlarını özlərinə sübut edə bilsinlər deyə yerinə yetirir, sonra da sizi sevmədiyiniz bir şeyi yerinə yetirmədiyiniz zaman kifayət qədər cəsarətli olmamaqla günahlandırırlar.