naxçıvanlı olmaq

#384101 entry-yə cavab olaraq, bəlli bir yerin insanının, kütlənin liderlik qabiliyyətinin və qətiyyətli olmasının səbəbi əslində sadədir: zərurət. yəni məkan və zaman darlığı. təkcə Naxçıvanlılar üzərindən misal çəkməyəcəm, ki deyilən fikirlə razı deyiləm, amma ümumən istənilən insan başı bəlaya düşəndə, qısa zamanda qərar qəbul etməli olanda məcbur bütün beyin bir şeyə fokuslanır: həyatda qalmağa, nə edirsən eləz həyatda qal. indi bunla da var elə. bir tərəfdən Türkiyə, bir tərəfdən iran, bir tərəfdən də ermənistan. ətraf da dağlarla əhatəli və ana torpaqla (azərbaycanla) da birbaşa əlaqə yox, məcbur liderlik qabiliyyətini inkişaf elətdirməlidir. əslində heç liderlik də deyile, sadəcə yaşam mücadələsi verir deyə, qıraqdan baxan deyir ki, "uyy blaaa, halaldı, sən öl". eynisi "bakılı intellektual elitistlər"ə də aiddir. bol zaman, bol imkan, məkan darlığı yox, həyat qayğısından uzaq, hər hansı əhəmiyyətli problemlə də üz -üzə deyil (challenge) yəqin ki, fəlsəfədən basacaq, dünyanı və özünü kəşfə çıxacaq. (baxma: bəlkə də xortumdu filin möcüzəsi). ona görə, yerlibazlıqdan uzaq və hər hansı etnik stereotiplərdən arınmış şəkildə deyə bilərik ki: " zərurət dünyanı idarə edir" ( necessity rules the world)

dopamin detoksu

bugündən başlayıram, görək nolur. minimalist bir həyat tərzi. hara kimi gedir.. hədəfim il sonuna qədər minimum teldən az istifadə eləməkdi. yəni hardasa günlük 1 saatı aşmamaq xətti ilə. sosial şəbəkələrdə yoxam, spotify filan siləcəm indi, youtube onsuz da huawei telefonumda yoxdu, buranı da bir müddət deaktiv edəcəm. iş whatsapp-ım var, özəli silmişəm. 100 gündən sonra avtomatik hesab silinir. rədd olsun, onsuz da heç kim lazım deyil. lazım olan adam zəng edir. belə. telefondan 100-də 100 istifadə eləməmək olmur, çünki ödənişlər, emaillər, qatara filan ordan baxıram, yalan yox. Bakıda olsaydım, yəqin ki köhnə nokia telefonu ilə yola verərdim hər şeyi, necə ki zamanında elə eləmişdim. yuxu problemim yoxdu, onsuz da 9-da yatıram, 4-5- ən geci 6-da dururam. sosial həyat desən, dərslər filan. yalnızlıq da öz yerində.

nəysə, hələlik deyirəm, sözlük, görüşənədək. (baxma: kaş bu hələlik, elə həmişəlik olaydı, şirbala )

yazarların özlərində bəyənmədiyi xüsusiyyətləri

mükəmməlliyətçiyəm, için s2m. çox dəhşətli dərəcədə. sosial anxiety-də bir tərəfdən. və plyus adhd ilə əlaqəli olaraq, ya da olmayaraq, bilmirəm, bir işə tez başlayıb, heç cür sonunu gətirə bilməmək. hərfiyyən və həqiqi mənada qurtarmaq problemim var. və bu da mükəmməlçiliyi yenidən tətikləyir, ya ən yaxşısı, ya heçnə. (baxma: the best or nothing ) (baxma: sən mercedes-sən? ) nəbilim, çox xiyar xasiyyətim var.

namaz

Məsləhətxanadakı namaz və disiplin üzərinə yazılmış bir entry. Bir başa həyat hekayəmdən kəsinti.

Yaş 12-13 olardı, mən təzə-təzə namaza başlayırdım. Bu da siraət edir hardasa 6-ci sinifə. O zamanlar da elə litseydə oxuyurdum deyə, çox tez durmalı olurdum. Bir şey ki metronun saat 6-da açılan vaxtına düşürdüm. Namaz həyatıma nə qatdı? Nələr qatmadı ki? Disiplin, davamlılıq, əzmkarlıq.
Adi bir misal. Hamıdan tez duranda saat 4-5 arası istər-istəməz çox vaxtın qalır. Duran kimi bir dənə soyuq duş, kofe, səhər yeməyi, bir yarım saat gecə namazı duası, vəsəllam hazırsan. Sübh namazına kimi nə qədər iş görmək olar. Ondan sonra 7- 9 arası iş, uni başlasa belə yenə nələrsə edə bilirsən. Bir ara dadanmışdım, sabah idmanına, hardasa 6-7 ay xəstə almanlar kimi, sonra başın buraxdım, indi keçmişəm, axşamlar 5-6 arası zaman diliminə. Səbəbi də sadə. Səhər idmanı məni yorur, bütün enerjimi alır,gəlib yatıram elə. Day nə mənası oldu səhər durmağın? Həm vacib deyil, axı. Ondansa axşam rahat gedib to do list-imi də bitirib, sakin başla cardio-mu edərəm də.

Nəysə, qayıdaq namaz qisminə. Həyatınızı namaza və islama görə uyğunlaşdırsaz, çox şey qazanacaqsız. Finansal anlamda, israf olmayacaq, ən azından haramda. Gecə klubları, içki, siqaret, qadın, bazlıq. (baxma: Bi sigaramız var, ona karışmasaydın beee) bütün bunlar insanı, ələxsus da həyatda bir amalı, niyyəti olan insanı əsas hədəfdən yayındırmaq üçün birəbir. Maddi olaraq çökmək istəyirsən? Gecə həyatı. Ciddi deyilsə, qadın qədər kişini geri atan heçnə yoxdu həyatda (baxma: namuslu ailə həyatı loading )
Günlük rutinlərinizi namaza görə uyğunlaşdırsaz, çox şey qazanarsınız. Gecə gec saatlarına qədər oyaq olmağın mənası yoxdu, heç kim özünü aldatmasın. 9, ən geci 10, yatın getsin. 9-da yatın, yerinizə girin demirəm. Səhər də 4-5, ən geci 5 30. Tam 7 saatlıq yuxu sizə dünyaları verəcək. Çox yatmaq da bir şey deyil. Adamı yorur. Geriyə qalan bir saatı da günorta powernap olaraq geri alarsınız (baxma: yaponlar deyəndə olur, mən deyəndə yox ).

Ağacın yuxarı boy atması üçün, mütləq yan budaqlarını budamaq lazımdı. Disiplin də, dolayısıyla namaz da insanda bunu edir. Sadəcə bir xətt üzrə yuxarıya doğru inkişaf edirsən. Ondan sonra, nə qədər istəyirsən kölgə sal da digərlənin (qohum əqrəba, dost tanış və s.) üstünə. Onlar da baxıb sənlə qürur duysunlar, sayəndə dincəlsinlər (baxma: burdakı sayə sözü həm kömək, həm kölgə mənasında ). Yoxsakı belə kol olub qalır insan, heç kimə də gərəksiz.

muğam

çox elit bir sənət növüdür, hamı üçün deyil. opera, balet, nədirsə, bu da odur. toy səviyyəsinə enib yalandan ulamaqla deyil, gərək anlayışın ola, sonra biləsən, xanəndə nə oxuyur, nə demək istəyir. yoxsa, elə o orda gah 3 saat aman sözünə işgəncə versin, gah dəxlisiz yerdə boğaz vursun, mənası yoxdu.

musiqi adlı böyük mülküdə sultandı muğam
azəri xalqına haqqdan gələn ehsandı muğam
verdiyi zövqlə min dərdliyə dərmandı muğam
dərdinə xəstə könül bildi səfa musiqini ( aydın Xırdalanlı)

muğamı anlamaq üçün gərək əruzu biləsən, qəzəl, şeiriyyat anlayışın olsun, biraz klassik ədəbiyyat və s. məsələn, əruzun rəcəz bəhri deyilən bir bəhr var, hansını ki qədimdə ərəblər döyüş başlamazdan əvvəl bir-birilərinə qarşı meydanda atışıblar, yəni söz savaşı olub, sonra qılınc davası. ona görə ərəb şairləri cəmiyyətdə həmişə hörmət sahibi olub. elə məhz ona görə də quranda allah peyğəmbərə şair deyənlərə cavab olaraq deyir ki, " onu şair bilməyin" elə kəbədə islamdan əvvəl bütlərle yanaşı o dönəmin məhşur şairlərinin şeirləri də asılırmış.

sözü gəl sayma ucuz, sözdən ibarətdi quran
təkcə allah deyə bilmiş belə qüdrətli sözü ( de gəlsin: elçinin açdığı qafiyə)

muğamın başqa növləri də var.

şuürumu qeyd eləyim, yoxsa segahı?
biri üsyandan əlamət, biri məzlum ahı.
gərək olsun hamı bu incəliyin agahı,
həmi şah anlaya, həm də füqəra musiqini ( again aydın Khirdalanli's homework)

müasir Azərbaycan muğamında ən çox işlənən qəzəllər sırasında vahidin qəzəlləridir. səbəbi də bəlli: Azərbaycan dilin sadələşdirilmiş və ərəb-fars mənşəli sözlərdən və qəliblərdən təmizlənmiş halı. sözsüz ki, Füzuli bu işin zirvəsidir, əmma və lakin hər adam üçün deyil onu anlamaq, ariflər üçündü o. sonra seyid əzim, sabir gəlir.

sözə hikmət verən hər şəxsi sevər allahı
500 ildir ki Füzulidir qəzəldə dahi
ölməz etmiş o qəzəlxanı sözün möcüzəsi
gör nələr xəlq eləmiş ani sözün möcüzəsi ( de gəlsin: ələkbər yasamal ev tapşırığı)

90-ların sonu, 2000-lərin əvvələrində muğama elə də maraq yox idi, kimsə ciddiyə almırdı. sonra nə möcüzə oldusa, bir incə mehriban əl dəydi, muğam yarışları keçirildi, aztv gecə-gündüz muğam reklam eləməyə başladı. muğamatçılar da başladı yaltaqlanmaya, qalstuk düşmədi boğazlarından, necə ki itin boğazından xaltası əksik olmayan kimi.

bəxtiyar hacıyev

arxalı köpək qurd basar.. bu yetimin, nə arxası oldu, nə də qarşısındakılar qurd (baxma: bunlar çakal, esaattt!! ) bu yetim də bacarmadı (baxma: sen, bu kurtlar sofrasından çıkamazsan, ona yanarım ) ən son, bu daxili işlər naziri aparıb üstünə işəyəndə yetim bəlkə də sındı. gülməli deyil, valla, əxlaq anlayışı bu sistemin kitabında yoxdu. bu hamımızın başına gələ bilər. adamı hər cür sındırmağa çalışdılar, hər cür. dm mesajlarından tutmuş, gizli zənglərə kimi. kimə nə, kim kimlə sevişir, sikişir. blaa, elə bil bunlar eləmir də. nəbilim, bəlkə də, həqiqətən, bunların uşaqlarını hacı leylək gətirir, ya kol dibindən tapırlar. dərd orasındadı ki, bu yazığa heç kim dəstək olmadı ala axır vaxtlar. elə tək qaldı.

yadıma gəlir 2010-cu il parlament seçkiləri idi. Bəxtiyar təzə gəlmişdi azərbaycana, nizami metrosunun qabağında plakatları asılmışdı " ümidsizsiniz? ümid sizsiniz!!!" bəxtiyar da o posterlərdə gənc, bakenbart-da klassik italyan bakenbart-dı qulaq xəttindən aşağı. çox keçmədi basdılar içəri. hillary klinton gəldi getdi, o ərəfədə buraxdılar. sonra dedilər ki, bəs "əhv məktubu" yazıb prezidentə (oxu: "pox yedim məktubu"). elmlərdə bdu-nun çıxacağında divara #freebakhtiyar zad spray-ləri vurulmuşdu.. nə zamanlar idi.. çox pis sındırdılar (vətəndaş) cəmiyyətini, həm də çox. ümumiyyətlə ondan sonra, -2013 - belimiz düzəlmədi ki düzəlmədi.

cəfər cabbarlı

gecə-gecə apardı yenə məni uzaqlara ustad. səni anlayan saatlardayam yenə. vətən, millət, Azərbaycan üçün nələr edə bilərəm fikri rahat buraxmır ki. Azərbaycandan çıxıb, azərbaycançılıqdan çıxa bilməmək də cilveyi-rebbani, evladım (baxma: ömer babanı anladığımız saatlerdeyiz ) önümüzdəki həftələrdə uzun bir azərbaycan entry-si girəcəm, amma o vaxta kimi ustada əhdə-vəfa borcu kimi sigarillos-umu tüsləyərkən bir cəfər cabbarlı klassikası dinləyim. (baxma: villiger: green mini)

(youtube: )

etməkdən nifrət edilən şeylər

qab yumaq! həvəs yoxdu, valla. indi bu dəqiqə yenə yudum. çox da deyile, amma hər dəfə bezirəm. tərslikdən qabyuyan da almaq olmur mətbəxə, köhnə bir mətbəxdi, həm də kirayə. nəbilim, qismət. nə vaxtsa, öz evim olsa, ilk alacağım şeylər listində ilk 10-luqdadı. (baxma: yalnızlığın dözülmədiyi anlar ) onun dərdindən, nə qədər qab-qacaq, qazan qalıb əl vurmuram, yeməklər də ancaq yüngül iki qablıq və qısa atışdırmalıq. yoxsa, nə plovlar, nə qazan yeməkləri bişirməyi mən də bilirəm, özü ən əlasından (baxma: toyuq ləvəngisi, plov, xan kababı, qazan katleti )

qəbirstanlıqda gəzməkdən həzz alan insan

bir qram qorxmuram, əvvəllər mən də uşaq olanda, qorxurdum ki, qla qəbirstanlıq filan, həlem deli.olurdum ki, ala bəs o qebirstanliq yanındakı evlər filan necə olur da ala. sonra yaş aldı, qohumlar, tanışlar dünyasını dəyişdi, anlayırsan ki, yoxee, lələ, elə deyilmiş, orda yatan da kiminsə əzizidir. bir dəki bizdəki qebirstanliq qorxusu, qəbirstanlığın özündən gelmir ki, ordakı şəraitsizlikden ve qəbirlərin qeribeliyindendir. çox pis ve vahiməli bir şərait var bizim qəbirstanlıqlarda, baxımsız haldadirlar, plyus qəbirlər də çox qoyulub. hələm üstündəki ber bəzək, xurafat dolu şeyləri demirəm: baxırsan adam özü 160 boyu olub ya yox, baş daşı 2 metr 20 cm, qebirin üstünde Azerbaycan ədəbiyyatindan incilər, ətrafı 20 kv metr. heç camaat real həyatda elə yer tapa bilmire yaşamağa, mənim tələbə yataqxanamda o vaxtı otağım 11 kv metr idi. üstəgəl, oturacaq zad, elə bil ölü axşamlar sorğu-sualdan sonra çıxıb bir saat zad orda oturacaq ki, " bəs bugün çətin olduyee, zaman incitdiler meni, gerek o vaxtdi, filankese atmayaydim, halalliq zad alaydim, qaldi bu tərəfə, indi ilişib qalmışam" bir də bunun üstünə gələn qəbir üstünə aparılan bayram sovqatı zad, belə din olar, əəə? niyə, paxlava zad aparırsanee, əgər yeyə bilirsə, elə bir dənə big mac menu denən də, amma colq zero da please ölümüz diyetadadır, canik. kampaniya var özü də " ordan sifariş elə, burda ödəsinlər: əzizgirami50 promosu. qəbir üstünə gələn əzizgiramin ödəyəcək. kart yoxdusa, pulu oy başqaşının yanına götürəcəyik".

amma, zarafatı bir yana qoysaq. məncə belə olsa daha yaxşı olar. həm din, həm də dünyəvilik baxımından. ölməmişdən qabaq danq deyib basdirmaq lazım deyil, gözləmək lazımdı ən azı 2-3 gü bəlkə ölməyib, yəni koma ola bilər, beyin ölümü tam gerçəkləşməyə bilər və s.
qəbirləri şəkilsiz, bəzəksiz eləmək lazımdı. dinən də haramdı onsuz. bir də ölü müsəlman deyilsə, nə soxum gediriyee? camaat namazı zad, bəlkə yandırılmaq istəyir?
bir də qəbirləri 5-10-15 illik icarəyə vermək lazımdır, adam var, ölən kimi yaddan çıxır, sonra da yalandan yer tutur qəbirstanlıqda. köhnə qəbirstanlıqlarda, köhnə qəbirlərin çoxsu içəri çöküb, nə gəlib baxan var, nə də üstünə adam basdıran. yəni əslində ora kimisə yenə dəfn eləmək olar da.

bir də qəbirstanlıqdan, qaranlıqdan, gecədən qorxub eləmək deyil. onların özünə faydası olsaydı, nəsə edərdilər.

kiçik çillə

çillə elə farsca 40 günlük perioda deyilən bir şeydi, nəysə yenə də fars subkulturasının aid oldugumuzu göstərən bir nümunə. dünən də elə çillə söhbətini anamla danışırdım. soruşdum, bəs kiçik çilə nə vaxt girir? çərşənbələr nə vaxt başlayır? daha bundan sonra temperatur minusa düşməz, torpaq qızacaq yavaş-yavaş.

edit1: dilimizdəki uşaq doğulandan sonra camaata göstərməyib " gözlə, çil(l)əsi çıxsın, sonra" ifadəsindəki çilə sözü də 40 günlük intervala işarədir.

əvvəllər Azərbaycan dili kitablarında çillə ilə bağlı hekayələr filan da olurdu, bilmirəm indi var, ya yox: böyük çilə, kiçik çillə, boz ay. nebilim, obrazlı şəkildə yazırdılar ki, bəs boz qan qaralır yolda kiçik çileni görür, deyir men gedib heçnə ede bilmədim, sen elə. kiçik çilə gülür, amm gəlib heçnə elemir, sonra yolda boz ayı görür, deyir biz heçnə ede bilmedik, sen nese elə. o da deyir baxarsuz, aləmi vurur bir-birinə külək filan, qasırğa çovğun, axırda heçnə, yaz gəlir də.
insanlar da qədimdə çilləlerin rahat keçməsi, çıxması üçün müxtəlif ayinler edirlərmiş, nəbilim müxtəlif cür toxumlar qovurub qışda yemek filan. burası tam yadımda qalmayıb. uşaqlıq xatireleri. sanki əvvəllər, həyat daha maraqlı imiş, indi hamı ekrana baxır

neymar

neymar kimi futbolçuların sevilmə səbəbi sadədir əslində. ki, mən mən özüm də onun oyun stilini bəyənirəm. səbəbi isə risk alma qabiliyyətidir. ağa, adam oyunun ən kritik momentində insiativ alır əlinə, topu götürür gedire, elə paslar verir, elə ara keçidlər edir ki, deyirsən ki, blaaaa bunu da yox da.. prosta, belələrində problem iki şeydən qaynaqlanır: həm özü, həm komanda yoldaşları. neymar kimilər tez doyur oyundan, çünki normal oyun onlara can sıxıcı gəlir, bir də disiplin olmur. olsa, nələr edər. milli komanda da ona görə uğurludur ki, ağzını qaşıyır braziliya xalqı, məsuliyyəti yükləyir buna, bu da məcbur oynayır 90 dəq.
komanda yoldaşları da gərək onu oxuya bilsin də. msn niyə güclü idi? messi atırdı, neymar orda, Neymar ara açırdı, suarez, messi orda. şou var idi də... indi neymar ara açır, kimsə yox.. ya da mbabbe atanda neymar olmur(du) (baxma: neymarı aradı mbabbe, hayalini kurmuştu çünkü)

babək

nəsə elə bil soxublaree bizim tarixə, babəkdən bizə nə? həqiqətən bizdəndi, ya 7-ci sinif tarix kitabı boş qalmasın deyə guplayıblar gedib? zarafat eləmirəm. o vaxtdı oxuyurduq, nəbilim 21 il mübarizə filan. məncə, heç də elə olmayıb. okey də, 21 il dirənib, amma hər il day qırğın döyüş olmayıb da (baxma: əlincə toyu cavidanın babəkin toyaxşamısı). ara-sıra regiona baxan ərəb qvardiyasından bir talpa gəlib gedib qalanı almağa, onlar da ala bilməyiblər, ta ki afşin söhbətə kurs olana kimi. Ki, məncə burda bizim tarixçilər yenə iki kəlmə söz soxub gedire: " guya ərəblərin başına türk sərkərdə gəldi, yoxsa babək sonuna kimi dirəşmişdi zad" (baxma: beşincini deyəcəkdi Vüqar imkan vermədi). babək də arvad şotuna qabağa gedən olub da. cavidanın dul arvadıyla flörtləşir, hakimiyyət naminə, öz istədiyi və onu istəyən ismətli kənd qızını da elə gözlədir ki gözlədir.
əslində babək kinosu sırf sovet təbliğatıdır. hələm o babəkin seçildiyi gecə elədiyi söhbət, qırmızı bayraq, azadlıq söhbəti, cəfamız səfamız, bərabərlik filan. buram-buram kommunizm qoxuyur. imkan olsa lap " bütün kommunist xürrəmilər, birləşin!!" deyər.

babək, nəsimi bunlar sovetin təbliğat kinolarıdır. biri sosializmi üsyan adı altında, digəri ateizmi " allah səviyyəsində ali insan" sırıyır.

azərbaycanda söz azadlığı

söz var ki, azadlığı da ola. boş lağ-lağadan başqa bir şey yoxdu cəmiyyətdə. ağzı olan danışır. hər ağızdan bir şey çıxır. çoxumuz oxumadan bilənlərdənik. və bir də bunun üstünə gələn yaşlı nəsil: " a bala elə döööll", " sən, indi maa baax" deyə-deyə gənc nəsli dala atdılar. Gənclər də bir söz deyən ki, "abır-həya", " böyük-kiçik" kartlarını işə sal, olmadı keç " peysəl", " qəhbə" versiyasına. bizdə cancel culture belə işləyir.

siyasi və hüquqi anlamda söz azadlığı: yoxdu axı, nə olsun? bir şey demək istəyirsən, tutub aparırlar. yəni adicə bir şey, nə dövlət söyürsən, nə kimisə asıb kəsirsən. normal vətəndaş şikayəti. danq!!! sivil polis burdu qolunu apardı. narkomaniyadan getdin içəri. sirk ustaları sənin cibindən hokus-pokus nəsə çıxartdı. gəl sübut elə, vse. ya da 30 gün belindədi: ictimai əsayişi pozma, polisə itaətsizlik maddələri, yəni həmişə nəsə var da. nəticədə nə olur? insanların canına qorxu yatır, artıq öz senzura başlayır. hətta ailə içində belə nəsə danışmağa qorxursan. və son: ictimai güvən itir.. buna da deyirlər akademik dildə: low trust society- aşağı/az güvənli cəmiyyət. mənə dubinka dəyəndə, sən də mənim yanımda olsan, səsimə səs versən, sözümüz cümlə olar, cümlə cahanı oyadar. avazımızı eşidən olar. sən, mən, o, kimlərsə " əhhh, nəmmə lazım, səssiz qalım, işimdən olaram yoxsayee" fikirləşə-fikirləşə sözümüz də qalır içimizdə, səsimizi də eşidən olmur. arada bir mitinqdə filan nəsə gəlire qulağa, amma uzaqdan.. eşitmirəm axı, daha doğrusu eşitmək istəmirəm.
nə?? azad?... biraz möhkəm de də!!! azadlıq?? (baxma: u, nədi elə, atam-atam ) əhh, nəysə, beş-on manat qazanırıq da, min bərəkət, bunu tapmayan da varee...

yan keçib daş yenə məndən dəyəcək qardaşıma,
nə rəvadır mənsə sevinim, salamat başıma.

iran

Son olan hadisələrə baxmayın, hər iki tərəfə bu lazımdı: amerikaya ona görə ki, texas-da başqaldırma oldu, diqqəti ümumi bir düşmənə yönəltmək lazımdır: iran. irana da ona görə lazımdır ki, yəni oyağacam yatmamışam. Belə cavab verə bilirsən amerikaya yəməndə filan, elə israilə yerində cavab ver də, niyə eləmirsən? Deməli, hamsı hekayədir. Adicə Trump çıxıb demişdi ki, Süleymanini biz vuranda iran xahiş eləmişdi ki, bəə biz cavab verməliyik, icazə verin sizin bazaları vuraq. Trump icazə vermişdi. iran da boş bazanı vurdu. itki sıfır. indi də elə. Biden dedi ki cavab verəcəyik... Görək.

Yox, worst scenario olsa, müharibə filan. Məzələnməyin, a kişi, amerika iranın içindən keçər. kəllə-kəlləyə gəlməzlər. Rusiyada da o qədər güc yoxdur ki, iki cəbhədə vuruşsun. Çin, hindistan, inanmıram köməyə gələ, gəlsə də az ehtimal, ya da birbaşa deyil, dolayı yolla dəstək verər. Əksi day 3-cü dünya müharibəsidir.

Olsa, Azərbaycan heçnə batdı. Qaçqın, bahalaşan şəhər həyatı, rusiyanın yanında müharibəyə girmək. Dövlət rusun, xalq isə bütöv Azərbaycan xülyasında. Qəlizdi.

həyatın nə qədər gözəl olduğunun anlaşıldığı anlar

nəhayət ki doktor işimin cavabı gəldi!!! urraaa! Oğuz elində şadyanalıqdı. hər dağ başında 3 tonqal yandırın, igidlər!!! əslində cavab çoxdan gəlmişdi. daha doğrusu bayramdan qabaq professor mənə növbəti kitabı üçün məqalə təklif edəndə bil(ir)dim ki, keçmişəm, yoxsa niyə təklif eləsin ki, gəl məqalə yaz?! :ddd keçən həftə də rəsmi səhifəmizdə prof-larımın (supervisor) hər ikisi öz qiymətini girib, plyus 5-ci gün profla da emailləşdik, birinci gün görüşüb, müdafiənin vaxtını təyin edəcəyik, vse.. kitab da çıxır Springer nəşriyyatında.

addım-addım tarix olmağa doğru gedirəm. adımın qabağına bir "dr" bomba kimi də yaraşar. (baxma: bu sonmu, abi? ) (baxma: sonunu düşünen kahraman olamaz)

geriyə qaldı bir arzum... (baxma: en büyük o mu bilmem, ama çox büyükkk!!! )

edit2: 5 il qaba yazdığım doktorantura entry-mi tapa bilmirəm. tapsaydım, ora yazacaqdım, amma olsun: hər iki imtahanı keçdim, özü də fərqlənmə ilə (bax: magna cum laude). kitabım da dünyanın və almaniyanın demək olar ki bir nömrə nəşriyyatı olan springer verlag-da çıxacaq. ikinci supervisor-um müdafiədən iki saat sonra direkt email atdı ki, bəs kitabı springer-də mənim rəhbərliyim altında çıxaraq. dedim ki: " dear professor, you made an offer, i can't refuse". godfather getir-götürünü yapar, hocam. atama deyendə, kişi agladi ala, dəxşət.

bununla da tarix oldum. əgər yazdıqlarımı nə vaxtsa həyata keçirə bilsəm, deyəcəklər ki, adam zamanında kitabını yazmış, indi də əməl edir. yox, qismət olmaz, o günləri görmək bizə, yenə də bir rəhmət sahibi olaram, ən azından.

ondan əlavə, oturum məsələm də həll olundu. bununla da, həm daimi oturuma, həm də vətəndaşlığa haqq qazanmış oldum. amma və lakin...

.... yaxşısıyla, pisiylə, keçən on illik almaniya həyatım, bütövlükdə 15 illik akademik yolumun sonuna gəldim. itirdiklərim, qazandıqlarım kiminə görə az, kiminə görə də "wow" deyecək qədər çoxdu. almaniya mənim üçün heç bir zaman son hədəf olmayıb, həmişə yan alacağım və qısa müddətlik bir liman idi, hədəfə gedən yolda. hədəf isə... qismət. növbəti limanda görüşənədək.

aşpa

bununla da ay balanslaşdırılmış (xarici) siyasət, ay nəbilim imkan vermirlər zad, getdi işinin dalıyca. daha bizə, daha doğrusu əliyevə Avropa lazım deyil, oturduq rusun qucağına. yəni onsuz da elə idi, amma indi day açıq aşkardı. Qarabağı havayı vermədi ki rus. Qarabağın əksi azadlıq və demokratiya idi. biz qarabağı bunlarla dəyişdik. ya gürcüstan yolu gedəcəkdik, ya da rusun vasallı olacaqdıq. biz də ikinci yolu seçdik, əsas odur ki, ərazi bütövlüyü varz gerisi lazım deyil.

bununla da bu siyasi rejimlə də avropa sevdası puç oldu. nə qaldı geriyə? heçnə. diktatura, qohumbazlıq, yerlibazlıq rüşvət, rus dili, ana-bacı cəmiyyəti, dubinka və s. və i. çox geriyə getdik, həm də çox... elə bil ki, bakınov və onun kimi rus dilli çinovliklər və rusiya imperiyası.

bəs, nə vaxtsa, demokratiya, avropa bizə yaxın gələcək? əlbəttə. elə bilirsiniz, ilham öz xoşu ilə gedəcək? ay hay. ikinci bir 20 yanvar olmasa, bu xalq özünə gələn deyil, o da putin öləndən sonra. təqribi 2034 civarında.