blok  başlıqlarını gizlət
bütün zamanlarda yazdığı ən əjdaha entrylər:

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

yazarların ən pis pərt olduğu an +64 əjdaha

10-cu sinifdə oxuyurdum. bir oğlanın da məndən xoşu gəlirdi, daha doğrusu dediyinə görə sevirdi. 3 dəfə yaxınlaşmışdı 3ündə də ikimiz də universitetə hazırlaşırıq, belə şeylərə başımızı qatmayaq( bunu da mamam öyrətmişdi mənə, necə öyrədibsə, elə də demişdim. amma həmişə də deyirdi ki, hansısa oğlan yaxınlaşanda sərt olma. oğlandı da qıza oğlan yaxınlaşar) cavabını verib hər dəfə əli boş yola salırdım. bu oğlan çox savadlı idi amma uzun və çox arıq idi. bacım da bir gün mənə dedi ki, onun atası ögeydi, atasının qorxusundan maması ona çox yemək vermir deyə elə arıqdı. mən də bunu eşidən kimi gözümdən yaşlar bıldır-bıldır tökülməyə başladı. necə yazığım gəlmişdi. bunu da mən tanış qıza demişdim qız da onun qız dostuna deyib. bu da 4cü dəfə yaxınlaşıb " mənim atam ogey deyil" demişdi. mən də gəlib bacımdan soruşdum bacım da hırıldaya-hırıldaya zarafat eləmişəm də sən də hər şeyi ciddiyə alırsan demişdi. o an necə qızardımsa, necə utanmışdımsa üstündən 7 il keçməsinə baxmayaraq hələ də unuda bilmirəm.
(baxma: çok safım lan)

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

hər gün bir faydalı məlumat +45 əjdaha

parklarda görülən atlı heykəllərin ön iki ayağı havadadırsa heykəldəki adam döyüşdə ölmüşdür. əgər bir ayağı havadadırsa döyüşdə yaralanmışdır. əgər 4 ayağı da yerdədirsə o insan normal səbəblərdən ölmüşdür.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

fransız dili +29 əjdaha

"ai" hərf birləşməsi [e] səsin verir. for example; français(fransız)-fğanse kimi oxunur.
"au", "eau" hərf birləşməsi [o] səsin verir. for example; cadeau(hədiyyə)- kado kimi oxunur.
"ou" hərf birləşməsi [u] səsin verir. for example; couteau(bıçaq)- kuto kimi oxunur.
"il", "ill" hərf birləşməsi [y] səsin verir. for example; famille(ailə)- famiy, fille(qız)- fiy, travailler( işləmək)- tğaveye kimi oxunur.
"oi" hərf birləşməsi [ua] səsin verir. for example; voici(budur)- vuasi, voila( budur)-vuala kimi oxunur.
"eu" hərf birləşməsi [ö] səsin verir. for example; jeune(gənc)-jön kimi oxunur.
"tion" hərf birləşməsi [sion] səsini verir. for example; nationalite(milliyət)- nasionalite kimi oxunur.

ən əsas fransızlarda sözün sonundakı hərf oxunmur istisnalar var. bir də "h" hərfi ilə başlanan sözlərdə həmin hərf oxunmur. for example; elle habite dans cette maison ( el abit dan set mezon- o bu evdə yaşayır) cümləsində habite(yaşayır) feli "abit" oxunur.

ən az bunları bilmək heç olmaya fransız adlarını düzgün tələffüz etməyə kömək edir.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

if i were a boy +25 əjdaha

yox sizə nə lazımdır o mənə çatmır. mən bura gələndə yazmışam maarifləndirici başlıqlar və entrylar lazımdır mənə. siz gah foruma döndərilən başlıqlara irad tutursuz gah da maarifləndirici. ay sizə qurban mən bu məlumatı oxuyuram və paylaşıram. mən həmin dollar dövrüyəyə çıxardanla bir zamanda yaşamamışam ki, özümdən bilim bunları. siz də hansısa entryları yazanda oxuduqlarınızdan, baxdıqlarınızdan yazırsınız da. həmin insanların xalası uşaqları deyilsizki biləsiz. yox bu nə iyrənc xüsusiyyətdi axı birinin entrynı araşdırıb hardan gəldiyini tapmaq. siz niyə hər şeyin bu qədər dərinliyinə varıb iyrəncləşdirirsizki. demək sizə məlumat yox başqa şey lazımdır özünüzü artistliyə vurmusuz. mənə maraqlı deyil şəxsən kim hardan yazır, hardan oxuyub. mənə məlumatın özü maraqlıdırki bu gün bunu öyrəndim mən. yox entryın nəyi pisdir axı. oxuyub bilmədiyivizi bilməyin nəyi pisdir. çox qəribə insanlarsız. sizdə vare ziyalı görünmək istəyi ki, bu qədər çabalıyırsız bir entryın zibilini çıxardıb özünüzü ağıllı göstərəsiz. birazdan qoyacağım məlumatı da digər əcnəbi saytında oxuyub tərcümə edib qoyacam. onu da tapıb gətirib yazarsız bura. belə əziyyət çəkməmiyiniz üçün məlumatın sonunda linki də ataram. belə edib soyudursuzee yazarları.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

tarkovski və senzura +24 əjdaha

senzura: (lat. censor '' qədim romada əxlaq işlərindən məsul adamın vəzifəsi '') hər cür nəşrin teatr və kino əsərlərinin, televiziya neşriyatının yayımlanmadan və lazımlı vəziyyətlərdə məktubların göndərilmədən əvvəl səlahiyyətli orqanlar tərəfindən nəzarət edilməsi işi.

dövlət sadəcə vətəndaşları istismar etmək üçün deyil, eyni zamanda onların mənəviyyatını çökdürmək üçün yaradılmış bir tələdir.
lev tolstoy, botkinə məktub, 1857

siyasət sənəti uzaqlaşdırır, çünki bir hədəfə çatmaq üçün tək tərəfli olmaq məcburiyyətindədir.
lev tolstoy, gündəlik, 1885

bütün sənətlər dini məqsəd daşıyır.
andrey tarkovski, şersəl kino

bu yazının əsas məqsədi senzuranın sadə bir sənətçinin işinə mane olmadığını, sistemin fəlsəfələrini və dövrün ruhunu əks etdirməyən / mənimsəməyən sənətçilərin sistem xaricində tutulmaq istənmələrini aydınlaşdırmaqdır. burada kommunist ideologiyanı birbaşa –həm sənət əsərlərində həm də gündəlik həyatında tənqid etməyən rejissor olan andrey tarkovski'nin kommunist ideologiyanın bəsləndiyi materialist fəlsəfənin təməllərinə hücum və dini şəxsiyyətini ön plana çıxardığı üçün necə sistem xaricinə hətta ölkə xaricinə çıxmağa çalışıldığını görəcəyik.yazımızda əvvəlcə stalin sonrası yumşalma dövrü kinosu ümumi xəttləriylə araşdırılacaq sonra tarkovski'nin sənət həyatında bürokratiya ilə olan problemlərinə toxunulacaqdır.

yazımızda əvvəlcə tarkovski'nin müsahibələrini oxuduq. ancaq ölkə daxilində olduğu kimi xaricdə də tarkovski rusiya haqqındakı sualların üstündən keçmiş ya da heç bir problemin, senzuranın olmadığından bəhs etmişdir. bunun iki səbəbi var. birincisi tarkovski'nin hər nə olursa olsun ölkəsini çox sevməsi və əsla qərb qarşısında ölkəsini xəcalətli etməmək istəyidir. 1986-ci ildə tomas johnsona verdiyi müsahibədə; "bir pravoslav olaraq rusiyanı mənəvi evim sayıram. bir daha görməyəcək olsam da rusiyanı əsla qınamayacam. "demişdir. tarkovski'nin bu rusiya eşqi sürgünə məruz qalsa da ölənə qədər heç sarsılmamışdır. ikinci səbəbi isə kommunist hökumətin bir daha film çəkməsinə icazə verməmə ehtimalıdır. 1962-ci ildə patrick bureau'ya verdiyi müsahibədə; "bu aralar ssri kinosu böhran yaşayır? sualına; "qətiliklə yox. kinoteatrlar hər filmdə ağzına qədər dolur hətta kino salonu tapmaqda çətinlik çəkirik. " demişdir. halbuki öz filmləri həmişə ən pis salonlarda və az qala heç reklamı edilmədən səssiz sədasız viziona girir. aprel 1975-ci ildə gündəliyinə belə yazır tarkovski; "güzgü iki kinoteatrda göstərilir. dediklərinin heç bir sözünə belə inanmıram. nə bir afişa nə də bir reklam var ortada. "

“sənət iqtidarla qurulmaz, sənəti sənət edən sənətçidir.” desə də andrey rublev’in niyə rusiyada uzun illər göstərilmədiyini soruşulduğunda tarkovski səssiz qalmış və “bunun səbəbini mən də bilmirəm. ancaq vecimə də deyil. həqiqətən də açıqlamayacağım bir şey oldu amma mən də bilmirəm.” deməkdədir.
tarkovski xüsusilə xarici mətbuata bir şey müəyyən etməmək üçün çox səy sərf etmişdir. bəzi vaxtlar bürokratiya ilə arasındakı problemləri sezdirse də çox vaxt rus rəhbərliyini və kinomateqrafiyasını minnətlə anmışdır. filmləri nə qədər fərdi də olsa tarkovski bunların yaranmasını sosializmə ya da ən azından dövlət himayəsinə bağlamış və "sovetlər xaricində başqa bir yerdə çəkilməzdi, hələ görünüşə baxılsa əsl məqsədin maliyyə bir sərmayədən qazanc əldə etmək olduğu italiyada ya da bir çox qərb ölkəsində qətiliklə çəkə bilməzlərdi” demişdir.

tarkovski kimsəyə bir şey deməsə də gündəliyində bu zalım bürokratiyaya qan qusmuşdur. biz də işimizdə tarkovski'nin gündəliklərini təməl istinad nöqtəsi alaraq yola düşdük. bu çətinliyi gündəlikləri vasitəsilə aşdıq. gündəlikləri bu gün əlimizdə olmasaydı bir çox sual cavabsız qalacaqdı.

stalin sonrası thaw dövrü

- dövlət varsa azadlıq yoxdur. azadlıq olduğunda dövlət olmayacaq.
lenin, dövlət və inqilab

sovet kinosu 1930'lara qədər müxtəlif formlarla dövrünün ən maraqlı kinomatoqrafik konsepsiyasını yaratmışdı. ancaq 1928-ci ildən etibarən yeni sənət və kino siyasətində ideoloji senzura başladı. yeni sənət siyasəti həqiqiliyi rədd yeri jidanov'un inqilabçı romantizm dediyi qəsdli bir qurmacaya buraxdı. stalinci yeni sənət siyasəti sosial realizm adıyla partiya təbliğatına çevrilmiş və stalinin ölümünə qədər bu stalinist təzyiq davam etmişdir. ancaq bunu da qeyd etmək lazımdır ki, bu təzyiq illərində hökumət kinoya bir təbliğat vasitəsi olaraq əhəmiyyət vermiş və əhəmiyyətli studiyalara köçürülən qaynaqlar sayəsində sovet kinosu inkişaf edərək böyük bir sənayeyə çevrilmişdir. sovet film sənayesini idarə edən dövlət təşkilatı goskino; yaradıcılığı yuxarıdan nəzarət edən, ədalətsiz qaynaq paylayan, yerli senzura tətbiq edən, hər şeyin başçılığını təşəbbüsünə olduğu bir quruluşa malikdir.

1956-cı ildə kommunist partiyasının 20-ci konqresində kruşçevin stalinin "şəxsiyyət kultu" nü yenməsindən sonra thaw siyasi və mədəni olan bütün sahələrdə başladı. sənətçilər sosialist həqiqəti rədd etmir, ona daha fərdi bir sima qazandırmaq istəyirdilər. tənqidçilər bu dövrdə liberal altmış qurşağının kinoya suveren olduğunu söyləyərlər. xüsusilə gənc və qabiliyyətli rejissorlar layihələri, stalinist sistemi dəyişdirməyə qərarlı bir rəhbərlik tərəfindən sürətlə qəbul edildikcə film istehsalı 1950-ci illərin başında ildə on filmdən az ikən, başdğndürücü bir sürətlə 1954-də qırxa və on ilin sonunda ildə yüz uzun metrajlı filmə yüksəldi. bununla birlikdə 1960lar, stalin rəhbərliyin basdırılan milli film ənənələrinin canlandırılmasına və yerli studiyaları yenidən açılmasına da şahid olacaqdı. andrey tarkovski 20. konqresdən sonrası üçün; "bəzi kino axınlarının kilid altında qalmış enerjiləri ancaq bu tarixdən sonra ortaya çıxmışdır. məsələn gerasimov axını, hər şeydən əvvəl həyatdakı həqiqəti axtarar. bu axının həddən çox təsiri, bir çox təqibçisi olmuşdur. özlərini yeni-yeni təsdiqləyən və modernmiş kimi görünən iki axın daha var. bunlar etdikləri işlərə 'poetik kino' deyirlər. mən də özümü poetik kino axınının içinə daxil edə bilərəm.” demişdir.

thaw dövrü filmlərində iki əhəmiyyətli mövzu ön plana çıxar: yetkinlik çağına gələn gənclər və döyüşün görkəmindən çox insan itkinlərinə fokuslanan revisyonist döyüş fikirləri. thaw dövründə əksəriyyət karyeralarının ən yaxşı işlərini görən yeni nəsil rejissorlar doğulmuşdur. köhnə nəsildən raizman və kalatozov xaricində ən təəccüblü yeni başlanğıcı xüsusilə xaricdə “lenin oktyabrda” (1937) kimi filmlərin olduqca mühafizəkar rejissoru mixail room etdi. tarkovski'nin də müəllimi olan room “bir ilin doqquz günündə” fəlsəfi müzakirələriylə 1960-cı illərin ruh halını tutaraq müasir mövzuları və problemləri gündəmə gətirdi.
lakin bu vəziyyət çox uzun sürməmiş, nisbi azadlıq sənətçilərin müxalif rəftarını müsbət qarşılamamışdır. andrey konçalovskinin “asiyanın xoşbəxtliyi” filmi sovet kollektivinin çətin həyatını izah edir. film, kommunizmin iqtisadi müvəffəqiyyətsizliyini aşkarca sərgilədiyi üçün 1967-ci ildə qadağan edilir. tarkovski'nin ikinci filmi andrei rublev və alexander askoldov'un klassiki komiser'den 1967-ci ildə qadağan edilməsiylə thaw dövrü rəsmi olaraq sona çatır. askoldov vəzifəsindən çıxarılır və birdə film çəkilməsinə icazə verilmir. filminin qadağan olunmasının səbəbi isə yəhudiləri kommunist qadın qəhrəmandan daha simpatik təqdim etməsi və kommunist qadın xarakterin portretinin mərhəmətsiz və narahat edici şəkildə təqdim edilməsidir.

bu filmlərin yüksəldilməsi sənaye içindəki yaradıcılığı da korlaşdırır. partiya və sənaye bürokratiyasının sənətçilər üzərindəki nəzarəti və senzura artar. 1960-cı illərin sonundan 1980-ci illərin əvvəlinə qədər davam edən durğunluq dövründə yüzdən çox uzunmetrajlı filmlər qadağan olunur. artıq durğunluq dövrü başlayır və gənc rejissorların inkişaf etdirdiyi yeni-realizm yerini pedaqoji realizmə buraxar. artıq rejissorlar tanınmış ədəbi klassikləri kinoya köçürərək aktual və siyasi olmayan mövzulara yönələrlər. ədəbi uyğunlaşdırmalar durğunluq dövründə rejissorlar arasında xeyli populyarlıq qazanır. müasir şəhər mövzularından və fərdin faciəsindən qaçan sənətçilər tarixdə və milli ənənədəki ortaq kökləri və ortaq yaddaşı axtarmağa başlayırlar.

tarkovski'nin bürokratiya ilə imtihanı
sənətçinin yaratma haqqını əlindən almanın üzrlü görülə biləcəyi bir şərt yoxdur.
andrey tarkovski, şersəl kino

tarkovski 1962-ci ildə ilk filmi ivan’s childhood ilə venesiyada qızıl aslan alaraq beynəlxalq bir şöhrətə qovuşdu. daha sonra 1966-cı ildə 15-ci əsrdə yaşamış rus ikona rəssamı olan andrei rublev'in həyatını mövzu alan film çəkdi. 1968-ci ildə xüsusi bir goskino komissiyası tərəfindən diqqət çəkici sənət əsəri olaraq xarakterizə edilən film kann ssri-ni təmsil etmək üzrə seçilmişdi. ancaq moskva hava limanında təyyarənin hərəkət etməsinə bir saat qalmış film təyyarədən endirildi və yerinə daha sonra da tarkovski'nin başına çox bəla olacaq rejissor olan bondarçuk'un filmi “müharibə və sülh” göndərildi. mərkəz komitəyə film haqqında rus əleyhdarı, tarix əleyhdarı müxalifətlərlə dolu bir film olduğu deyilmişdi. film altı il ərzində göstərilmədi.
tarkovski 3 sentyabr 1970-ci ildə gündəliyinə belə yazar; "əhəmiyyətli və gözəl olan işləyərkən azad olmaqdır, halbuki kinoda dövlətin icazəsi olmadan tək bir kvadrat belə çəkə bilməzsən. öz pulunu istifadə etsən belə bu oğurluq, ideoloji hücum ya da pozulma olaraq qəbul edilər." tarkovski altı il ərzində işsiz qalmışdır. 1969-cu ildə cannesdə və fransanın başqa yerlərində mükafat alan film nəhayət 1971-ci ildə nümayişə girir amma qəzetlərdə nümayişə dair heç bir elan yoxdur. şəhərdə tək bir afişa belə asılmamışdır. bu illərdə elm-fantastika filmi olan solaris'i çəkən rejissora yanvar 1972-ci ildə mərkəzi komitə mədəniyyət bölümü filmdə düzəldilməsini istədikləri uzun bir siyahı göndərir. tarkovski; "bunları nəzərə alsaq filmim tamamilə məhv olar. andrei rublev'den daha absurd olar. "demişdir.
tarkovski'yə göndərilən siyahıda komitə; tanrı və xristianlıq anlayışlarının filmdən çıxardılması, filmin daha sadə bir hekayəyə sahib olması, chrisin ətrafda şalvarsız gəzdiyi səhnənin kəsilməsi və filmin bağlı imiclərə sahib olmaması kimi 35 maddəlik bir tənqid diktə etmişdir.
tarkovski bu istəklərdən bəzilərini yerinə yetirmişdir. lakin komitə yenə razı qalmamış və bir neçə kəsinti daha istəmişdir. tarkovski gündəliyinə müqavimət göstərəcəyini yazsa da bu mümkün deyil. hirsini kimsəyə açıqlaya bilməyən sənətçi gündəliyinə danışar; "kino sənayemiz içində olduğumuz bu an əlbəttə ən bərbad vəziyyətini yaşayır. dövlət sırf pulu özü təmin etdiyi üçün yeni fikirləri tapdalayıb keçməkdə, yaradıcılıqdan məhrum, çanaq yalayıcı, ruhsuz bir palçığa bulayıb bir kənara atmaqdadır. “nə qədər sənətçi varsa o qədər çox üslub var. "deyən sənətçi dövlətin həqiqi sənətdən qorxduğunu, bunun da çox normal bir şey olduğunu söyləyər; "incəsənət insana aid olduğundan, bu onlar üçün ancaq pis bir şeydir, çünki onların tək məqsədi yaşayan hər şeyi, ən kiçik bir insaniyyəti, hər cür azadlıq arzusunu məhv etməkdir. müstəqilliyin hər cür əlamətini yox edib insanları heyvan səviyəsinə gətiməyənə kimi rahat olmayacaqlar.” tarkovski, romanov'un altı maddəlik yeni istəklərini rədd edir; lakin film olduğu kimi komitədən keçir. hər kəs bu vəziyyət qarşısında çaşqın qalır, əlbəttə tarkovski də ...

tarkovski bir neçə ay sonra feragat və aydınlıq gün adında iki ssenarini komitəyə verir. iki ssenari da beyenilmir və tarkovski'den aktual və uyğun bir film çəkməsi xahiş olunur. belə bir şeyi təbii ki etməyəcəkdir; "hamısı mənim ölkə üçün elmi və texnoloji tərəqqi də ehtiva edən yeni və əhəmiyyətli bir şey çəkməmi istəyirlər. onlara bunun mənim dəsti-xəttim olmadığını, mənim daha çox evimdə oturub insani problemlərlə məşğul olduğumu söylədim. "

tarkovski kino dairələrinin şüurlu şəkildə görməməzlikdən gəlmələrinə baxmayaraq avropadan gələn xəbərlər onu bir az olsun rahatlaşdırar; "öz mədəniyyətinə tamamilə yadsan, onun üçün heç bir şey etmədin deyirlər. amma avropada və ya hər hansı başqa bir yerdə ssri-də ən yaxşı rejissor kim deyə soruşulduğunda cavab; tarkovski olur. lakin burada tək söz edilmir. mən sanki yoxam, yaşamıram. "


bütün bu mənfi atmosferə baxmayaraq tarkovski ən poetik və ən fərdi filmi olan the mirrorunu çəkməyi bacarır. üstəlik filmi olduqca maraq görür. lakin elan edilən tarixdən iki həftə əvvəl nümayişə girən film ancaq iki kinoteatrda göstərilir. bu vaxt dostoyevskinin idiot romanını uyğunlaşdırmaq üçün rejissor komitəyə göndərdiyi mesajlara bir cavab ala bilmir.the mirror; cannes, qərbi almaniya və locarno'ya göndərilmir. moskva film festivalında göstərilmir. festivalın qonaqları rejissor michelangelo antonioni, əgər the mirror göstərilməsə dərhal oranı tərk edəcəyini söyləyir; uzun bir müddət göstərmək istəməzlər amma çarəsiz göstərirlər.

1976-ci ildə italyanlar ortaq bir layihə üçün tarkovski ilə işləmək istəyirlər. idiot isə hələ komitədən keçməmişdir. komitədə tarkovski'yə; "əgər italiyaya getmək istəyirsənsə goskino'ya qarşı öhdəçilikli olduğun bütün zərurətləri yerinə yetirməlisən."
yenə tarkovsky'ni xoşbəxt edən xaricdən gələn xəbərlərdir. andrei rublev dünyanın ən yaxşı yüz filmi arasına girmişdir.

idiot layihəsi goskino'da ilişib qalmışkən tarkovski uzun bir gözləyişin ardından 1979-cu ildə stalker'ı çəkir. tarkovski, film nümayişinə girmədən öncə 5 martda kinoteatrda aktyorluq üzrə nitq söyləyir. kqb-nin vəzifəli polkovniki də oradadır və irəlidə belə nitqlər söyləməməsi üçün tarkovski'ni xəbərdar edir. partiya komitəsinin adını hörmətsizcə ağzına almış və tənqidçilər haqqında ağzına gələni danışmışdır (!).the mirror hələ yox sayılır. italyanlar donatello mükafatı üçün the mirror filmini təklif edirlər, filmin qazanma ehtimalının yüksək olduğunu söyləyirlər; lakin komitə filmi bura da göndərmir. tarkovski gündəliyinə; "romada hər kəs şokdadı." yazacaq. the mirror nə ölkə daxilində nə də xaricdə festivala getmişdir.

eyni şeylər stalker'ı da gözləməkdədir. yermaş filmin çox gözəl olduğu və moskava festivalında göstəriləcəyi üçün cannes'a getməsini rədd edir. tarkovski bir dostundan stalker'ın da eynilə the mirror kimi heç bir reklam edilmədən üçüncü kateqoriya filmlər arasında göstəriləcəyini öyrənir. kommunist partiyası moskva komitəsi, mosfilm studiyasına filmlərinin zəif bədii dəyərini tənqid edən, yarı gizli bir məktub göndərir. tənqid olunan filmlər arasında stalker da vardır. tarkovski filmlərinə yönəldilən arqument həmişə eynidir; hər filmdə xalqın filmlərinə maraqsız olduğu deyilər. halbuki stalker ssri-də ticari baxımdan ən müvəffəqiyyətli altı film arasına girmişdir. ivan’s childhood xaric digər heç bir filmi sovet filmlərinin 60. il sərgisinə qoyulmamışdır. tarkovski üzərindəki təzyiq gün keçdikcə artmaqdadır. 1980-in mart ayında tarkovski rejissorlar arasında nitq söyləməyə məcbur qalır. nitqini engelsin "sənətçi öz fikirlərini nə qədər gizlədirsə yaratdığı sənət əsərinin dəyəri o qədər artar." sözü ilə bitirir. tarkovski'nin xalqı qışqırtdığı və provakasyon etmək istədiyi deyilər. hər hərəkəti artıq əleyhinə istifadə edilər. tarkovski ölkədə artıq istənməndiyini anlamışdır. bir il əvvəl gedə bilmədiyi cannes'a bu il daxil ola bilən stalker hər kəs tərəfindən bəyənilir və münsif xüsusi mükafatını alır. lakin ssri-də cannes'daki vəziyyəti sizov belə izah edir; "tam mənasıyla rəzalət idi. insanlar yarıda buraxıb çıxırdılar. "sizov'a bu hesabatı kimin verdiyi isə naməlumdur.
1981-ci ildə nəhayət italyanlar ilə ortaq layihə üçün italiyaya getməsinə icazə verilən tarkovski, mosfilm'in və komitənin təzyiqlərindən burada da xilas ola bilmir. ortaq istehsal üçün vəd edilən pul verilmir. tarkovski üçün yenə uzun gözləyiş müddətləri başlayacaq. arvadının italiyaya getməsinə də icazə verilmir; artıq rejissor üçün tam bir təcrid başlayır. film bütün mənfiliklərə baxmayaraq 1983-ci ildə tamamlanır. filmin rusiyada çəkilməsi planlaşdırılan səhnələrindən imtina edilir. filmlərin cannesdə göstərildiyində böyük bir əks-səda oyandırır və üç mükafat birdən alır. nostalghia hər kəsin dilindədir. amma ssri-nin festival jürisine göndərdiyi ad bondarçuk filmi qaralamaq üçün əlindən gələni edir. hər yerdə filmin əleyhinə danışır. tarkovski bu rəftarın goskino'nun rəsmi rəftarı olduğunu anlar; " bütün filmlərinin xaricə satılıb pul gətirdi. sovet kinosunun şöhrətini artırmağa çalışdım. filmlərim sovetlərdə heç mükafat almadı. sovet film festivallarında heç göstərilmədi. halbuki mən heç müxalif olmadım. iyirmi ildə yalnız beş film çəkməyimə icazə verildi. "

10 iyul 1984 çərşənbə axşamı günü milanoda təşkil etdiyi mətbuat konfransında sovetlər birliyinə döndüyü halda iş tapa bilməyəcəyini söyləyərək ssri-yə dönməmə qərarı aldığını açıqlayır. andrey tarkovski ömrünün son iki ilini da çox sevdiyi rusiya torpaqları xaricində keçirəcək. son filmi the sacrifice'ı isveçrədə çəkəcəkdir. 29 dekabr 1986-cı ildə parisdə dörd illik məcburi sürgün sona çatır və tarkovski ölür. sovet kinolarında qadağan edilən məşhur filmləri yenidən göstərilməyə başlanır. ölümündən sonra işlərini, filmlərini qeyd etmək və araşdırmaq üzrə ssri-də həm milli həm də beynəlxalq seminarlar təşkil edilir.

tərcümə etdi: filankəsli filankəs

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

antichrist +26 əjdaha

2009-cu ildə trier tərəfinden çekilən film.


--spoiler--

film çox estetik bir sevişmə səhnəsi ilə başlayır və həməncə dağıdıcı rejissorun “cığallığı” işə düşür : ər-arvad sevişərkən, nəzarətsiz qalmış uşaq yatağından düşüb pəncərəyə yaxınlaşır, maraqla çöldə yağan qara baxır, qar dənələrindən birini tutmaq istəyir və... eyvandan yıxılıb ölür. filmin bundan sonrası əslində, bu estetik, həm də gərgin proloqun şərhindən, izahından ibarətdir. sonra nə baş verir ? uşağın ölümündə özünü hədsiz günahkar hiss edən qadın dəhşətli psixi sarsıntı keçirir və onu bu vəziyyətdən çıxarmaq istəyən psixoterapevt əri qadını götürüb “edem” adlı yerə ( ora meşənin içində taxtadan düzəldilmiş bir evdi ) aparır. orta əsrlərdə qadınların yandırılması ilə bağlı araşdırmalar aparan qadın elmi işinin müəyyən hissəsini bu evdə yazıbmış – bunu sonradan bilirik. burda, yəni edemdə ( “edem” adının bizə adəmlə həvvanın qovulduğu “cənnət bağını xatırlatması trierin oyunlarından biri deyil ki ?! ) kişi ilə qadın arasında dəhşətli psixoloji hesablaşma başlayır və nəticədə kişi qadını boğub öldürür, üstəlik yandırır da.

--spoiler--

film haqqında yazılan bir neçə yazıda, bu finala görə trieri qadınların düşməni elan ediblər. anlayıram ki, trierin qadını kişiyə boğdurması, üstəlik yandırtması, sakit qarşılana bilməzdi, bu finaldan sonra yanıb tökülənlər olmalıydı, amma həqiqətənmi trier qadın düşmənidi və həqiqətənmi film yalnız buna görə çəkilib ? doğurdanmı trierə görə antixrist - dəccal qadındı və kişi – isa məsih onu öldürüb yerüzünü xilas edəcək? filmin adı eşidən kimi bu ad məndə nitşenin məşhur əsəri antixrist ilə ( dəccal ) assosasiya olundu və filmə ikinci dəfə baxandan, bir-iki resenziya oxuyandan, əlbəttə ki, tələbəlik illərində oxuduğum nitşenin əsərini də təkrar vərəqləyəndən sonra, film barəsində özüm üçün pis-yaxşı bir qənaət hasil etdim.
trier filmdə qəhrəmanlarının heç birinə ad verməyib. biz onları yalnız qadın və kişi kimi dərk edirik, bircə filmin əvvəlində eyvandan yıxılan uşağın adı var : nik. nik adı da ingilis dilində qonaq deməkdir, bu sözün yanına "name" (nickname) sözü əlavə olunsa, onda bu ad "ləqəb" mənasını verir. hamımız doğulan gündən dünyada beşgünlük qonağıq, üstəlik, bəlkə də ad sandığımız sözlər heç adımız yox, eləcə ləqəbimizdir. trierin atası ilə anası sevişəndə, öz çarpayısının taxta barmaqlıqlarından qurtulan ( oxu : zindanından ) balaca personajı, filmdə dünyanın faniliyini və qəribə səslənsə də, həm də əbədiliyini metaforikləşdirir.bu yerdə mən mövlanənin həyat haqqında bir yozumunu xatırlayıram: biz dünyaya gəlmək üçün ana bətnindəki bağlarımızdan, göbəyimizdəki bağdan qurtulmalı oluruq, bu bizə ağır gəlir və dünyaya gələndə ağlayırıq, dünyadan getmək də belədir. dünyada bağlı olduqlarımızdan qopmalı oluruq, bu bizə çətin gəlir, ağır gəlir, elə ki, bağlarımız qırılır, canımızı tapşırırıq, bu dəfə də bizə bağlı olanlar ağlayır. filmdə balaca qonağın ( nikin) dünyada tutmaq istədiyi ilk şey, təmizlik, saflıq rəmiz olan qar dənəsidi və balaca nik bu saflıqdan, bu qar dənəsindən yıxılır, dünyadakı ziyafəti, qonaqlığı yarımçıq tərk etməli olur. qadın övladının, balaca qonağın bu ziyafəti vaxtsız tərk etməyində özünü günahkar bilir, kişi isə rasional təkəbbürlə qadını inandırmağa çalışır ki, hələ çox ziyafətlər düzəltmək olar, bu ziyafətə hələ çox qonaq çağırmaq olar. film sona qədər kişi ilə qadın arasındakı bu günahkarlıq-təkəbbür, təmkin-isterika xəttləri üstündə davam edir. filmdə qadın günahkarlığı, kişi isə təkəbbürü təmsil edir. qadın uşaqlarının ölümünə görə də, ərinin inadıyla meşədəki evə qorxuları ilə üzləşmək üçün gedəndə də, özünü günahkar hiss edir. sonradan öyrənirik ki, filmin qadın qəhrəmanı ( qəhrəman demək nə qədər doğrudur ?!) cinsiyyətinə görə əsrlərdi təqiblərə, edamlara məruz qalan qadınlardan elmi iş yazır və bu elmi işdə orta əsrlərdəki qadınları tonqallarda yandıran arxaik düşüncəni tənqid etmək yerinə, qəribə, gözlənilməz bir suçluluq hissi ilə həmin doktrinanı haqlı hesab etməyə başlayır. kişi isə başdan-ayağacan təkəbbürün simvoludur - o qadının müalicəsini öz üstünə götürəndə də, onu meşəyə qorxusu ilə üzləşməyə aparanda da, təkəbbürlüdür. qadınla xəstəxanadakı söhbətində bu lap aydın olur : "psixiatrlar səni sağalda bilməz, bunu mən bacararam ". meşədəki evdə qadının atipik, qarşısıalınmaz cinsi ehtirası ( oxu : qorxusu ) o qədər böyüyür ki, bu qorxunun idarəsi altında qadın ona seksi xatırladan hər şeyi məhv etmək istəyir - ərinin və özünün cinsiyyət orqanını da.bu yerə qədər təmkinli kişi birdən qərara gəlir ki, qadın cəzalandırılmalıdır. nəticədə qadını boğub öldürür, sonra isə orta əsrləri xatırladan bir mərasimlə yandırır. niyə ? çünki qadının həddən ziyadə çılğın hərəkətlərinin arxasında kişi bir ittiham hiss edir : "uşağımızın ölümündə də, mənim xəstələnməyimdə də günahkar sənsən ! " təkəbbür ittiham olunan kimi intiqam, qəzəb mexanizmi işə düşür və kişi qərara gəlir ki, onun itaətindən çıxan, "yandırıb tökən", "atasına od vuran" qadın şeytandır, onu yandırmaq lazımdır.
--spoiler--

filmin son səhnəsi çox qəribədir. arvadını yandırandan sonra darmadağın olmuş, çökmüş halda olan kişi meşədə aramla addımlayır və birdən kişinin qarşısına yerdənmi çıxdıqları, göydənmi düşdükləri, ölümü-sağmı olduqları bilinməyən qadınlar ordusu çıxır. onlar sanki hara gedəcəklərini bilmirlər, onların üzləri yoxdur.

--spoiler--

görəsən trier bu finalla nə demək istəyir ? hələlik stop ! qayıdaq nitsşeyə. nitsşeyə görə görə xristianlıq köləliyin hökm sürdüyü antik yunanıstan və romada, yaxşı yaşayan sahibləri kimi öz arzularını doyuzdurmaq istəyən, amma buna nail ola bilməyən kölələlərin, əxlaq anlayışında etdikləri inqilab sayəsində yaranıb. açıqlayaq : bütün səmavi dinlərdə, o cümlədən xristianlıqda məşhur "ilk günah" məsələsi var. çıxış nöqtəsini "ilk günah" məsələsindən götürən kölələr, öz arzularına çata bilmədikləri üçün belə bir əxlaqi model yaradıblar : bu dünya onlar üçün sınaq meydanıdır və onlar dünyəvi zövqlərindən əl çəksələr, o biri dünyada mükafatlandırılacaqlar, onların sahibləri, əfəndiləri isə cəhənnəmdə cəzalanacaqlar. bu düşüncənin nəticəsində, artıq kölə üçün ideal əfəndi hər şeyi əldə edən, hər şeyə sahib olan bir kimsə yox, arzularını idarə edə bilən, əzabkeş rahib olur. lakin bununla kölələr onsuz da əldə etməkdə çətinlik çəkdikləri arzularını lap arxa plana ataraq, özlərini təhlükləli adamlara çevirmiş olur. çünki onlar istəklərini qandalladıqca, daha çox əzab çəkirlər və daha çox gücsüz olurlar. istəklərini doyuzduranda rahat olan, doyuzdurmayanda zəifləyən, əzab çəkən və dəliyə dönən kölələr, get-gedə öz əfəndilərinə qarşı üsyana qalxmağa hazır vəziyyətdə olurlar. nitsşeyə görə əsrlər boyunca yığılıb gələcəyə ötürülən bu əzabçəkmə, günahkarlıq hissi, zəiflik duyğusu əfəndi-kölə münasibətlərini gətirib o həddə çatdırıb ki, həqiqət dəyərdən düşüb. nitsşenin "dəccal " əsərindəki bu əfəndi-kölə modeli trierin filminə də uyğun gəlir. trier filmdə təkəbbürlü kişidən ( əfəndidən ) və özünü günahkar sayan qadından ( kölədən) bəhs edir, burda qadın dəccal deyil, iki min ildir günahkar sayılan kölədir. trierin qadını nitsşenin yazdığı kölə kimi özünü günahkar saya-saya xristianlıqla paradoks olan bir qənaətə gəlib çıxıb : o, şeytandır. bu qənaətə gələn kimi qadın ərini günahlandırmağa başlayır və münasibətləri bir savaşa çevrilir, elə bir savaşa ki, bu savaşda güclü olan sağ qalmalıdır. qiyamət də burda qopur. kişi qadını öldürür.məncə, trier qadınların düşməni deyil, əksinə o "qiyamət"də baş verəcəklər haqqında bir fikir yürüdür və qadınları indidən xəbərdar etmək istəyir. filmdəki kişi obrazı bütün mahiyyəti ilə nitsşenin ilk xristian rahib modelinə uyğun gəlir. o, ateistdir, həqiqətin özünə yox, onun haqqında elmə vaqifdir, intellektualdır, ilk rahib kimi köləsinin əzablarını yumuşalda bilən psixoanalitikdir. qadın isə min illərdi "darıxma, hər şey yaxşı olacaq, bu əzablar mütləq bir gün bitəcək" deyilərək ovudulan, bioloji arzularını boğmaq tövsiyə edilən kölədir.
trierin kişi və qadın obrazları ilə, ilk rahib və ilk kölə arasında balaca bir fərq var. ilk rahib əlindəki bilgiylə və bu bilginin ona verdiyi imtiyazla köləsində "sən günahkarsan" deyir, trierin rahibi isə ( oxu : kişi qəhrəmanı isə) uşaqlarının ölümündə nə özünü, nə də qadınını günahkar bilmir, kişi düşünür ki, qadının özünü günahkar hiss etməsinin nəsə başqa bir səbəbi var. ona elə gəlir ki, qadın qorxularıyla təkbətək qalsa, bu qorxudan, iztirabdan təmizlənəcək, azad olacaq, buna görə də onu "cənnətə", edem meşəsinə aparır.

--spoiler--

film boyu trier "üç dilənçi" metaforasından istifadə edib. filmin hissələri də bunlarla adlandırılıb : birinci hissə - iztirab, ikinci hissə - ağrı, üçüncü hissə ümidsizlik. bu üç duyğu filmdə üç heyvanla təmsilləşdirilib: iztirab - ceyran, ağrı - tülkü , ümidsizlik - qarğa. bu metafora filmin ta əvvəlində, uşağın yatağından düşüb pəncərəyə getdiy yerdə qarşımıza çıxır. uşaq masanın üstündəki üç suvenirə toxunub, onları aşırdır. bu suvenirlər əllərini açıb dilənən "üç dilənçidir", suvenirlər üstündə adları da yazılıb. (iztirab, ağrı, ümidsizlik) filmin ilk hissəsinin sonunda, yəni "iztirab"ın sonunda doğan, bətnindən cifti sallanan ceyranı görünür, lakin ceyran sanki bu doğuşa biganədir, iztirab keçirmir. ikinci hissəsinin, yəni "ağrı"nın axırında tülküylə rastlaşırıq, qarnını yarıb, bağırsaqlarını deşir, amma sanki heç ağrımır. üçüncü, sonuncu "ümidsizlik" adlı hissənin son səhnəsində, kişi ayağı qadın tərəfindən deşilmiş, üstəlik ayağına böyük bir daş bağlanmış vəziyyətdə, sürünə-sürünə qaçmaq istəyərkən, meşədə bir ağacın koğuşundakı tülkü yuvasına girir və orda qarğanı görür. çığırıb kişinin harda olduğunu nişan verən qarğanı kişi nə qədər öldürmək istəsə də, öldürə bilmir. qarğa susmur ki, susmur.bu trioya filmin üçüncü hissəsində başqa bir yerdə də, kişinin qadının iş otağındakı səma xəritəsində ulduz adlarını oxuduğu yerdə də rast gəlirik. o xəritədə ulduzlar eynən "üç dilənçi"nin adıyla adlandırılıb. kişi onu tülkü yuvasından çıxarıb evə gətirən qadına belə bir sual verir : "məni öldürmək istəyirdin ?" qadın: " hələ yox, üç dilənçi gələndə mütləq kimsə ölməlidir" - cavabını verir.

--spoiler--

bu trio, üçlük, söhbət xristian mifologiyasından gedəndə, əlbəttə ki, teslisi, üç üqnumu - ata,oğul, müqqəddəs ruhu - yada salır. xristianlığa görə ata, oğul və müqəddəs ruh tanrının üç görküdür, görüntüsüdür və üçü birlikdə tanrını təmsil edir. ata - yaradıcı tanrıdır, oğul - tanrının bəşəriyyətə göndərdiyi peyğəmbər isadır, müqəddəs ruh - yaradıcının insanın ruhunua üflədiyi fitrətdir. trier bu üçlüyü, "üç dilənçi" ilə metaforalaşdırır. qadının dilindən səslənən "üç dilənçi gələndə, kimsə ölməlidir" fikri ilə də xrsitianlığın məşhur inancına, qiymət günündə isanın yenidən dünyaya xilaskar kimi gələcəyinə olan inama işarə edir və bununla da, bir növ qiyaməti təsvir etdiyinə eyham vurur. yaradıcı tanrı trierdə təbiətdəki ən gözəl, ən estetik heyvanla - ceyranla, onun doğuş vəziyyətində təsviri ilə öz ifadəsini tapıb. ceyranın iztirabla eyniləşməsi də, bu mənada məntiqlidir - yaradan iztirab verməz, o özü iztirabdan gözəllik yaradar.
nitsşenin tez-tez insanın təbiətdəki ən hiyləgər varlıq olduğunu yazırdı, bu mənada trier də tülkü metaforası ilə ( tülkünün obrazı həmişə hiyləgərliklə assosasiya olunur) eyni şeyi deyir. tülkü insana, isaya uyğun gəlir və filmdə yalnız tülkünün danışması , "xaos hökm sürür" deməsi də, bu kontekstdə aydınlaşır. tülkünün ağrıya uyğun gəlməsi də bu mənada aydındı - isanın ağrılarını xatırlayın. ( sonralar oxudum ki, kann film festivalında trier tülkü maketlərini satışa buraxıbmış və bu tülkü maketlərindən birinə katolik, o birinə protestant adı veribmiş. bu, düşünürəm ki, trierin həm əsas fikri - xristian mifologiyası ilə işləməsini nişan verməyi, həm də onun yeni bir oyunudur.)uzun ömürlü qarğa isə müqəddəs ruha işarədir. trier qarğa ilə dünyaya, həyata ümidsiz baxan insanı təmsilləşdirmək istəyir və burda da nitsşe yada düşür. o deyirdi ki, ümidsizlik bəzən insanın həyatda qalmasına kömək edir. nə qədər eləsə də öldürmə bilmədiyi və səs salıb kişinin yerini qadına nişan verən qarğa, onun həm də xilaskarı olur. kişi filmdə ayağına bağlanmış daşı açmaq üçün lazım olan aləti qarğa vasitəsilə tapır.

filmin final səhnəsi, epiloqu yozuma açıqdır və çoxmənalıdır. fikrimcə, final səhnəsində qadını - arvadını öldürmüş, axsaq-axsaq meşədə gəzən, aclığını böyürtkən kolları ilə doyduran kişinin , üzləri görünməyən minlərcə qadınla qarşılaşdıran trier sanki tanrının diliylə demək istəyir ki, sən ey öz təkəbbürünə, günahlarına, qəzəbinə məğlub olmuş adam, adəm övladı, öz əllərinlə öz qadınını öldürdün. öz qardaşını öldürən qabilin günahını başqa cür təkrarladın. sənin kimi çoxları öz sevdiyini, doğmasını təkəbbürü, kini, paxıllığı ucbatından məhv elədi, amma mən səni bağışlayıran, öldürdüyün bürün qadınları yenidən yaradıram, onlara azadlıq verirəm. get və doğru yaşamağa öyrən - təbiət sənə yol göstərəcək.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

hüseyn dərya +23 əjdaha

hüseyn dərya adı görəndə iki şey yadıma düşür.

1. məşhur olan vaxtları idi. sumqayıta konsert verməyə gəlmişdi. kimyaçılar sarayında. konsert vaxtı səhnədə səbət var idi hamı öz ürək sözlərini, suallarını yazıb ora ata bilərdi. mamam da bir kağıza "sumqayıta gələndə saçlarını yu gəl" yazıb atmışdı həmin səbətə.

2. bir də norkaman olan vaxtları idi. küçələrdə qalan vaxtları o cümləni yazan anam küçədə uzanan vaxt blaknotunu ona uzadıb avtoqraf istəmişdi. o da utandığından demişdi mən belə vəziyyətdə avtoqraf vermək istəmirəm amma anamın təkidiylə razılaşıb avtoqraf vermişdi. hələ də qalır. qəşəng səliqəli xətti var idi.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

if i were a boy +20 əjdaha

çox süni, artist insan. iyrənmişəm qeyri-səmimiliyimdən. hərdən kənardan özüm-özümə baxıram, fikirləşirəm ki, öz dediyim sözlərə, hərəkətlərə özüm inanmıram, qaldıki kənardakılar. kənardan o qədər saxta insan təsürratı yaratmışam ki, özüm-özümdə. ətrafımda, yanımda olan insanlara yazığım gəlir. qışqırmaq istəyirəm ki, məcbur deyilsiz bütün bu hərəkətlərimə, ifadələrimə dözməyə. Biriniz silkəliyin ki, bəsdir bu qədər iyrəncləşdin, saxtalaşdın, özünə gəl. biri çıxıb bütün həqiqəti üzümə çırpmıre. niyə hər şey məndə bu qədər süni alınırki? bezirəm özüm-özümdən. nə vaxta kimi belə davam edəcəm və ya davam edəcəksiniz? yəni heç biriniz həqiqət axtarışında deyilsiniz? yəni bu qədər sevirsiniz qeyri-səmimiliyi, insanın özü kimi olmamağını? görürsüz yenə başqalarını günahlandırıram. heç bir varlıq öz məsuliyyətini öz üzərinə götürmür. heç bir varlıq öz günahını dərk etməyə çalışmır. daha neçə ay, il öz mənimlə tək qalmalıyam ki, bütün həqiqəti dərk edim, özümü tam olduğum kimi qəbul edim? onu bilirəm ki, belə davam etdikcə, heç vaxt xoşbəxt olmuyacam. az bədbəxt olacam amma xoşbəxt olmuyacam. belə kənardan çox adi gələ bilər belə şeylər sizə amma həqiqətən bütün bunlar insan daxilinə çox təsir edir. bir nöqtədən sonra artıq tükənirsən. ümid etmirəm amma inanıram yenə də hər şey yoluna düşəcək.

https://www.youtube.com/watch?v=TJ6Mzvh3XCc

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

heç cür xoşbəxt ola bilməyən insan modeli +21 əjdaha

bayaqdan oxuyuram bura yazılan entryları. necə asanlıqla bilmədən mühakimə edə bilirik insanları. bu insan mənəm və bu məndə son 8-9 aydı yaranıb. həyatda heçnə xoşbəxt etmir məni. düzdü xoşbəxtlik anlıq olur gəlir və gedir amma o gəlib-getmələr də olmur məndə. artıq xoşbəxtliyi axtarmıram niyə bədbəxtəm sualına cavab axtarıram və ya niyə xoşbəxt ola bilmirəm. hər bu sözü işlətdikcə də iyrənirəm. bilmirəm həyatdan nə istiyirəm, oturub eləcə fikirləşirəm amma o qədər dərin fikirləşməyə də hadisələr baş vermir həyatımda. içimdə o qədər öz-özümlə danışıram ki. hərdən yolda gedəndə başlıyıram söhbət etməyə öz mənimlə. sanki qarşımda kimsə dayanıb. ayılıram ki, özümdən qeyri-ixtiyari hansısa əl-hərəkətləri falan edirəm. fikirləşirəm ki, nə olsa, if i were a boy, sən xoşbəxt ola bilərsən anlıq olsa da. tapa bilmirəm. heç bir arzum, məqsədim yoxdu. 3-4 il öncə, ən azı 1 il əvvəlimə baxanda necə xoşbəxt görürəm özümü. sonra noldu ki, belə oldum anlamış deyiləm. iş saatım 6da bitir. dünən işdən sonra 3 saat oturmuşam işdə tək. deyim nəyləsə məşğulam? yox. divara zillənib fikirləşirəm eləcə. guya özüm- özümü xoşbəxt etmək üçün piano dərslərinə yazılmışam. bu da təsir etmədi. bilmirəm artıq neyləyim. işin ən pis tərəfi də odur ki, normalda bu düşüncələrə qapılma gecələr olur amma məndə fərqi yoxdu gecə-gündüz beləyəm. bu qədər şikayətçi olmağımdan da bezirəm. daha dostlara da danışmıram(guya ki normal dostlarım var axı). sizi də bezdirirəm, bilirəm amma bu artıq vecimə də deyil. nəysə də vəziyyət belədi yəni

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

uzaqdan sevmək +21 əjdaha

bu gün "məsafədən münasibət alınmır" deyib ayrılmağımın üstündən 10 ay keçir. hələ də sevirəm. hələ də gözləyirəm. qoyduğu xatirələrlə bacara bilməyəcəyimi düşünüb, unutmaq üçün başqa ölkəyə getdim amma orda da ona olan hisslərimdən məhv olurdum. bəlkə qayıdar, məni axtarar deyə yenidən geri döndüm. yenə də gözləyirəm. o qədər çox sevirəm ki.. elə bil o, öz içimdə yaranıb. adını çəkəndə nəfəsim başqa cür gedib-gəlir. valla anası bəlkə də mənim qədər sevmir onu. o qədər möhtəşəm hisslərim var ki ona. hərdən "kimə zərəri var ki bu hisslərimin, bir yerdə olmasaq da, özüyçün davam etsin" deyə düşünürəm, amma hərdən də yoruluram. nifrət edirəm bütün məsafələrə, sərhədlərə, ölkələrə...

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

funny games +18 əjdaha

iki "funny games" var; biri 1997-ci ildə çəkilən avstriya istehsalı, digəri 2007-ci ildə çəkilən amerika istehsalı. hər ikisinin də rejissoru m. hanekedir. amma mən amerika istehsalına baxmışam.

deməli gələk filmə. film başlayır. ekranda heç bir yazı yoxdur. fonda opera səslənir, kamera metrələrcə uzaqda arxasına qayıq bağlanmış bir avtomobili təqib edir. j. björling, elena souliotis və renata tebaldi..düzgün cavab tebaldi, operanı səsləndirən ifaçının adı. sual vermə növbəsi anadadır. ailəmizin tətilə gedərkən yolda oynadığı intellektual "opera ifaçısını bilmə oyunu" ilə pərdə açılır. arxa oturacaqda oğulları, itləri, gəmiləri, tətil və party planlarıyla ideal ailə görüntüsü sezilir. o anda filmin adı qırmızı, qalın bir yazıyla ekranı örtür, john zornun qulaqbatırıcı heavy metal parçası izləyiciləri sirkələyir, olacaqlara indidən hazırlayır. bir filmə ancaq bu qədər pis başlana bilinər. normalda filmlər yaxşı başlayar, tamaşaçını özünə çəkər, xarakterləri tanıdar, yavaşca mövzuya daxil edilər, mənfiliklər göstərilər, mübarizə başlayır, problemlər həll edilər və son. halbuki həqiqətdə bu belədirmi? christoffer boe’nin reconstruction’undan götürsək "bu sadəcə fantastikadır amma əzab verir", ki zatən paul da vaxtı gəlincə təsdiqləyər "fantastika həqiqətdir" deyə.

--spoiler--


ailəmiz tətillərini keçirmək üçün göl kənarındakı bağ evlərinə gedərlər. anna(naomi watts) və georg(tim roth) uşaqları georgie(devon gearhart) ilə problemsiz həyat yaşamaqdadırlar. onlara biraz qəribə davaranan qonşularıyla danışıb, tətil üçün gəldikləri bağ evlərinə yerləşməyə başalayarlar. ata ilə oğul gəmi ilə məşğul olarkən, yumurta istəmək üçün evə gələn və qonşu olduğunu iddia edən peter(brady corbet) ona verilən yumurtaları iki dəfə yerə salaraq qırır. bu vəziyyət annanı biraz əsəbləşdirər amma səbr etməyi bacarar. ardından golf taxtası istəmək üçün gələn paul(micheal pitt ) annanı lap narahat edər. həyat yoldaşına şikayət edərək, getmələrini istəyər. evə georg’un da gəlməsindən sonra getdikcə qızışan mübahisə peter və paulun ailə üzvlərinə oynuyacaqları sadist oyunların başlanğıcı olur.


--spoiler--

filmin mövzusunu qısaca oxuduğunuzda, iki sadist gəncin bir qrup insana müxtəlif oyunlarla işgəncələr verməsi qorxu kinosunun ən şablon nümunələrindən biridir. hollywood filmlərindən fərqli olaraq funny gamesdə şiddət təqlid edilmir, izləyiciyə yaşadılır. film boyu davam edən fiziki və zehni anlamda aşağılayıcı "şiddət" annanın addım-addım üz ifadəsində göstərilir. izlədiyimiz beş insanın nə keçmişi, nə də həyatda qalanların gələcəyinə dair dəqiq məlumatımız yoxdur. iki sadist gəncin bu işgəncələri nə üçün etdikləri filmin ən böyük sirridir. georg onlara edilən işgəncələrin səbəbini soruşduğunda, paul; dostunun atasının onu tərk etməyindən, həddindən artıq zənginlikdən düşdüyü boşluqdan olduğunu izah edər. davamlı olaraq hekayəni qarışdıraraq, georga və eyni zamanda izləyicilərə ip ucu da verməz. bilinən tək şey, etdikləri işgəncələrin bu ailəyə xas olmadığıdır. george və anna evlərinə gedərkən, yolda qonşularının evinin qabağından keçərlər. o ərəfədə qonşuları qəribə davranışlar edər, bağçada yenə ana, ata və iki nəfər gənc olar. niyə orda olduqlarını və nə etdiklərini o an orda başa düşməzlər, iki gənci qohumdur deyə fikirləşərlər. soruşmaq ehtiyacı belə hiss etməzlər, elə filmin alt mətinlərindən də biri bu əlaqəsizlikdir. maraqlanmadan keçdikləri qonşularının aqibəti ilə öz aqibətləri oxşar olacaqdır. hətta gənclərin onların qohumuymuş kimi təqdim edib yumurta istəyəcəkləri üçüncü ailənin də.

film çəkilərkən filmdə istifadə edilən geyimlərin hekayənin gedişatına əhəmiyyətli təsiri var. normalda qorxu filmləri qaranlıq mühitlərdə, qorxunu simvollaşdıran tünd rənglərdə çəkilər. amma bu filmdə hadisələr günortadan sonra yaşıllıqların arasında, aydın havada başlayır, iki gəncin geyimləri isə etdikləriylə lağ edərcəsinə ağappaq olar, digər qatillərə işarə edən əlcəkləri belə. bəlkə də hər axşam bir-birini öldürənləri izləyən georgie, pauldan qaçıb bir evə gizlənəndə, bir silah tapıb paulu öldürməyi düşünə bilir. hansı vəziyyətdə olur olsun bir uşaq necə öldürməyə bu qədər meyilli ola bilər? uşağın öldürüldüyü səhnədən əvvəl peterin izlədiyi sunamı görüntüləri, avtomobil yarışındakı qəza anı şiddətin müştəri mərkəzli satışa çıxarılmasına işarə edir. o momentdə paul otaqdan çıxır, kamera onu təqib edir və qırılma nöqtəsi...sonrakı səhnədə georgienin qanı televizorun üzərini örtür. və hələ də avtomobil yarışı davam edir. biz ölümə şahid ola bilmirik. qorxu filmlərinin ən böyük uğurlarından olan ölüm səhnəsini haneke tamaşaçıya göstərmir belə, onun yerinə paulun buterbrod hazırlamasını seyr edirik. ani ölüm səbəbiylə həyəcanlanan gənclər evi tərk edir. avtomobil yarışı səslərinə biraz da səbr edən anna, televizoru söndürür. bu an hər şey bitə bilər, ana və ata xilas ola bilərlər. amma paulun da dediyi kimi "bu heç də cəsur bir davranış deyil! uzun metraj üçün yetərli olmaz". və film davam edir...

yaxşı bəs anna və george üçün verilən həyata nələr daxildir? sayaq; uşaqları, gəmiləri, qolf taxtaları, bağ evləri. bunlar tipik ailə üçün ideal "xoşbəxtlik" anlayışının komponentləridir, ancaq təəssüf ki ya sahib olduqlarını itirilər, ya da sahib olduqları onların yox olmalarına səbəb olur. georgun ayağını paul qolf taxtası ilə qırır, annanın ölümü isə gəmidən düşərək olur. bunun xaricində ailə haqqında dəqiq məlumat verilmir. hər hansı bir filmdə olduğu kimi bu filmdə də izləyici günahsızların tərəfindədi. nə vaxt xilas olacaqlar, necə qaçacaqlar deyə gözləyərkən paul kameraya çevrilib izləyicini də o otağa daxil edir. " nə düşünürsünüz? sizcə şanları var? onların tərəfindəsiniz elə deyilmi?" .

bir də məşhur pult ilə geriyə çevirmə səhnəsi var..paul annaya nəsə izah etdiyi vaxtda, anna birdən tüfəngi götürüb peteri öldürür. paul isə əlindən tüfəngi alaraq, pultu(uzaqdan idarəetmə-azərbaycan dilində) axtarmağa başlayar. geriyə alma düyməsini basdığı anda hadisələr başa alınır. paul annanı cəzalandırmaq üçün isə georgu vurar. peterin öldürüldüyü anda istər-istəməz izləyicdə rahatlama hissi yaşanır. sırf bu səhnə ilə bağlı rejissor müsahibəsəində belə deyib "annanın qatillərdən birini vurması anında, bütün zal alqışlara qərq oldu. sonrasında uzaqdan idarəetmə ilə geriyə döndərilən səhnə…və hər kəs manipulyasiyada olduğunun fərqinə vardı, nəticə etibarilə onlar qatili alqışlamışdılar". digər qorxu filmlərində yaxşılar həmişə bir yol tapıb qalib gələr, ancaq izlədiyimiz 100 dəqiqəlik filmdə buna rast gəlmirik. haneke şok üstünə şok ilə izləyicinin cinayətləri qəbul etməsini istəyər. gənclər uşağı öldürdükdən sonra evdən qaçınca anna ilə georgun nə edəcəyini bilməz bir şəkildə xilas olma yollarını axtardığı anda belə, bütün açıq qapılar bağlanır. dəqiqələrlə evdəki islanmış telefonu qurutmağa çalışırlar, hansı qapıdan çıxacaqlarını düşünürlər. anna evdən qaçıb kömək axtarmağa çıxanda belə tutular. işgəncə hələ bitməyib. haneke hələ sakitləşməyən izləyicini son zərbəylə knockout edər. filmin əvvəlində diqqətli bir detektiv tamaşaçısının gözündən qaçmayacaq bir səhnədə, ata və oğlu gəmini hazırlayarkən gəmiyə düşən bıçağın gələcəkdə qarşımıza çıxacağı gün kimi aydındır. iki gənc annanı bağlayıb gəmiylə yola çıxdıqlarında, anna bıçağı fərq edər, ipləri kəsməyə çalışar amma paul bunu görər, bıçağı əlindən alar və annanı soyuqqanlı şəkildə suya atar.

qısacası öyrəşdiyimiz qorxu filmlərindəki kimi bitməz film. izləyicinin gözlədiyi "son" ekrana gəlməz. haneke trierin "dogville", ilmar raagın "klass" filmlərinin sonundakı sevinci bizə yaşatmaz. olsun, biz hanekeni buna görə sevirik- "happy end"siz filmlərinə görə. amma hanekeyə bir sözüm var. adam bu qədər soyuqqanlı olmaz.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

oğlanla qızın dostluğu +20 əjdaha

bacardığım qədər kimləsə dost olunmamağa çalışıram, amma mütləq dost olunmaq lazımdırsa, oğlanla qızın dostluğunu üstün tuturam, hətta ən gözəlidir məncə. ilk olaraq oğlanların söhbətləri daha maraqlıdır. ikinci, günlərlə danışmasan, yazmasan qızlar kimi trip atmırlar. üçüncü istədiyin vaxt zəng edib hansısa problemivi bölüşə bilirsən, məsləhət ala bilirsən, ən əsası ərk edə bilirsən. oğlanlar qızlardan daha səmimidirlər dostluqda. oğlan dostunla puluvun son qəpiyinə kimi paylaşa bilirsən. daha etibarlı olurlar oğlanlar dostluqda. təcili bir iş çıxanda onu heç vaxt qız dostuva zəng edib tapşıra bilməzsən, mütləq oğlan dostu lazımdır. küsmürlər, kin saxlamırlar, xətirlərinə dəysən belə tez bağışlamağı bacarırlar. bəlkə də mənim oğlan dostlarım qızlara nisbətən daha yaxşıdı deyə belə düşünürəm amma yenə də mən bunu üstün tuturam. bir də bu dostluğun ən gözəl mərhələsi dostuvun sevgilisiylə səni tanış etməsidir. özüvü bir anlıq qardaşın olmasa da baldız yerində hiss edirsən. nə bilim oğlan dostuvun olması gözəl hisdi.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

hiroshima mon amour +16 əjdaha

fransız yeni dalğa rejissorlarından olan alain resnaisin(alan rene) 1959-cu ildə çəkdiyi, mənim isə renedən izlədiyim ikinci film(birincisi "night and fog" filmi idi).

1945-ci il 5 avqustda yerli saatla 08:15-də yaponiyanın qərbində yerləşən hiroşimaya(xirosima) amerika tərəfindən "little boy" adlı atom bombası atılır. şəhərin 60 faizi partlayış nəticəsində tamamilə məhv olmuş, partlayış, yanğınlar və güclü şüa xəstəliyi nəticəsində 200 mindən çox insan həlak olmuşdu.

indi keçək filmə. film haqqında kiçik spoiler verim.

--spoiler--

fransız aktrisa emanuella riva kiçik şəhər olan neverstdə doğulmuş, orada böyümüş və orda da aşiq olmuşdur. yapon memar eiji okada isə hiroşimalıdır. fransız aktrisa müharibə vaxtı düşməni olan alman əsgərinə aşiq olmuşdur. tam bir yerdə qaçmağa qərar verdikləri gün alman əsgər öldürülür. bunun üstünə qadın dəli olmağa başlayır, valideynləri qadını zirzəmiyə bağlayırlar. qadın burda bir müddət qaldıqdan sonra düzəlməyə başlayır və parisə getməyə qərar verir.parisə getdiyi gün isə hiroşimaya bomba atılmışdır. hiroşimada yapon memarla tanış olur. onunla vaxt keçirməyə başlayır. bir gün memarın evinə gedərlər, sevişərkən qadın memarın əlinə ilişib qalır və yapon sevgilisinin əlini ölmüş olan alman sevgilisinin əlinə bənzədir. qadının beynində alman əsgərdir və yapon sevgilisində onu görür. bu əl takıntısı mənə trierin nymphomaniac, bir də christian molinanın diario de una nimfomana filmlərini xatırlatdı.

--spoiler--

filmin ilk səhnəsindən son səhnəsinə qədər şersəl axıcılıqla davam edən dialoqlar, həm filmin ilk 15 dəqiqəsində müharibənin mərhələlərini insan gözündən necə göründüyünü izləyiciyə göstərmək üçün istifadə etmiş, həm də ii dünya müharibəsində neversdə yaşayan riva'nın unutmadığı alman sevgisinin, eiji okadada əks olunmasını sadəliklə verə bilmişdir.

filmin əvvəlində xarakterlərin üzlərini görmədən aralarında keçən dialoqa daxil oluruq, qadın və kişinin əslində bir növ bir-birini tanımasıdır bu söz oyunları; izləyicinin isə əslində rivadan bir fərqi yoxdur bu dialoqda. hiroşima hadisələrini bilən, əzablarını hiss etməyə çalışan amma bir müddət sonra bu dəhşətli hadisəyə öyrəşən və öyrəşməkdən qorxmağa başlayan...filmin ilk 15 dəqiqəsi sanki sənədli film kimi hiroşima hadisələrindən görüntülərlərlə davam edir, atom bombasının atılmasından sonra insanları izləyirik; əlləri olmayan, gözləri olmayan insanları, ölmüş insanları. sonra bir muzeyə qonaq oluruq, atom bombasının təsirlərini göstərən muzeydir bu, uşaqları gəzdirən qadınlara şahid oluruq, bir növ biz də muzeyin ziyarətçisi kimi ordayıq.

filmdə xüsusilə vurğulanan mövzulardan biri zaman və məkan paradoksudur. kinomatorafiya obrazları qoruyaraq keçmişdə baş verən hadisələri təkrar göstərir. filmin ən önəmli nöqtələrindən biri də hadisələrin paralelliyidir. hiroşimada yaşananlar və neversdə yaşananlar bir növ qarşılaşdırılmışdır. diqqətlə izləyəndə rahatlıqla bir yığın paralelliklər tapa bilərik. məsələn; "post-war france"ında saçları kəsilən qadınlar ilə partlama nəticəsi olaraq nüvənin təsiri ilə saçları tökülən yapon qadınları. muzey səhnəsindəki göstərilən qopmuş insan dəriləri- və neversli qadınların qanayan və soyulan əlləri. nümayiş əsnasında görülən pişik ağ, keçmişə baxılanda görülən pişik isə qaradır. bildiyimiz kimi qara pişik uğursuzluq gətirir. paralelliyin başqa vurğulandığı yer paralel montajdır. filmin son səhnəsində bu texnikadan istifadə edilir. gecə hiroşimadan çəkilən küçələrdən biraz sonra nevers küçələri ekrana gəlir.

bunlarlaa yanaşı filmdə anlaşılması çətin olan səhnələr də vardır. buna ilk nümunə açılış səhnəsidir- üzərlərinə külə bənzər cisimlər yağan iki bədən bir-birinə möhkəmcə sıxılmış halda. açılış səhnəsi əsas olaraq alman bir yazarın pompei adlı kitabından təsirlənmişdir. filmin çəkildiyi vaxtlarda marguarite duras tərəfindən oxunulan və onu olduqca təsirləndirən kitabdır. məlum olduğu kimi pompei-dəki fəlakətə uğrayanlar "vulkan partlaması" nəticəsində həyatlarını itirmişdilər.

unutmamış bunu da qeyd edim ki, filmin ssenarisi marguerite durasa aiddir. duras filmdə xüsusilə atom bombası atılması mövzusunda əhatəli araşdırmanın sahibi olan pülitzer mükafatlı yazar john herseyin "hiroşima"sından istifadə etmişdir.

film 1959-cu ildə kann film festivalı tərəfindən geri qaytarılmışdır. əsas səbəb isə " amerika qorxusu" idi. buna görə də film yarışma xaricində göstərildi amma buna baxmayaraq film "international critics award"ı qazandı.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

bəxt üzüyü +17 əjdaha

+ şair moşu göyənzənlinin uşalarının anası
- öz adınız yoxdur?
+ adsız dəyirmanda xoruz oleer . söylü mahal qızı göyəzənli.
yazarsanmı a qağa?
- mən rəisəm ağa deyiləm. adınız, familyanız?
+ sənə məktəbdə öyrədiblər qələm tutmağı ya sirkdə? (moşu)
- vətəndaş özünüzü təqdim eliyin
+ xalq
- necə yəni xalq?
+ xalqdana narod.
- vətəndaş bura məsuliyyətsiz axmaq zarafatların yeri deyil. necə yəni xalq? belə də ad olar?
+ ayə xalqının şair oğlunu bir üzükdən ötəri şübhə altına alan milisaner onun milyonlarla oxucusunu şübhə altına aler. yaz adımı: xalq, millət
+ söylü: yaz əə belə dəli kür, yaralı araz, bax beləjə xəzər
+ moşu: ağ qızıl, qara qızıl, taxıl zəmiləri, pambıq çölləri, başıqarlı dağlar
+ söylü: ayə, kəpək, qoşqar, babadağ, göyəzən
- eee bəsdirin bay
+ söylü: nədi əə.
- gedə bilərsüz.
+ moşu: qoşma, təcnis, müxəmməs, şer, qəzəl, poema, igid-igid azəri oğulları, koroğlu, babək, altı dənə də öz oğlum
+ söylü: hələ bax belə biri də olajey.hm
+ moşu: namus, qeyrət

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

musiqi playlistini başqaları ilə paylaşmayan insan +16 əjdaha

o mənəm. düzü yazmıram ay musiqi playlistimi paylaşmıram zırt pırt. sadəcə paylaşmıram. niyə paylaşım axı. mənim canım çıxa-çıxa filmlərə baxıram hər filmə baxandan sonra bir-bir soundtracklərinə qulaq asıb ən yaxşılarını seçib atıram playlistə, sonra onu paylaşanda üstündən 1 saniyə keçməmiş like edənlərlə mən necə musiqi palylistimi paylaşım axı. bu insan bu mahnıya qulaq asmadan like edib mahnının bütün dəyərini itirir. biri bir dəfə belə etdi adını tag edib yazdım ki, xahiş edirəm mahnıya qulaq as sonra like et. mənə qayıdıb deyir ki, bunlar mənim janrım deyil sadəcə sən paylaşırsan deyə bəyənirəm. bəyənmə a kişi lazım deyil gözüvə girsin o like'ın.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

sözaltı günlük +15 əjdaha

böyüyürəm sözlük. çox sürətlə böyüyürəm. əslində beyin olaraq böyümək özümə çox xoşdur amma yaş olaraq böyümək istəmirəm. amma təbii ki, indi beyin, düşüncə olaraq böyüməkdən yazmaq istəyirəm. bu yazmaq eşqimi də tərgitsəm, everything will be ok. nəysə sözüm bunda deyil. insan böyüdükcə daha sakit olur. ətrafı kiçilir daha dəqiq özümüz kiçildirik. çox insan tanımaq eşqi zamanla əriyib gedir. bir vaxtlar radikal halda qarşı çıxdığım şeyləri indi elə gözəl anlayıramki. bütün insanları başa düşürəm elə bil. heç kimi qınaya bilmirəm. zamanla bütün hadisələrə normal reaksiya verirsən. təbii ki, bu həyatın sənə verdiyi təcrübədən irəli gəlir. bir vaxtlar düşünürdüm ki, mən işdən çıxıb mütləq dostlarımla görüşməliyəm ya da iş saatını onlara uyğun qururdum. amma indi ayda bir dəfə özümü mükafatlandırıb, dostlarla əylənirəm. bu həyatda səni heç kim maraqlandırmamağından irəli gəlmir. sadəcə özünə qapanmağı onlardan üstün tutursan. bir də qəribə hislər yaranıb. hər səhər işə gələndə insanları müşahidə etmək vərdişə çevrilib. hərəkətləri qəribə gəlir. özümü yad planetli kimi hiss edirəm. elə bil bir müddət yer planetində yaşamışam, sonra başqa planetə köçmüşəm. 100 əsrdən sonra yenidən qayıtmışam yer planetinə. normal insan davranışlarını unutmuşam. hər insanları müşahidə edəndə o davranışları görüb uşaq kimi sevinirəm. o sevinc hissi də avtomatik dodaqlarımı qaçırır. baxanlar da deyir bu qızın başı xarabdı, öz-özünə gülür. ya da bu başqa bir hissdi. elə bil ölmüşdüm, tanrı məni mükafatlandırıb yenidən yer üzünə göndərir və mən bunun sevincini yaşayıram. nəysə də əl-qərəz bu çox möhtəşəm hissdir. bir də dəhşətli dərəcədə səbrli olmuşam. bir vaxtlar sərt reaksiya verdiyim hadisələri indi normal qəbul edirəm. keçmiş sevgilim deyəndəki, çəkilib hansısa bir balaca şəhərə ya da kəndə sakitcə yaşayaq, razılaşmırdım amma indi gəlib yenə bunu təklif etsə, böyük məmnuniyyətlə qəbul edərəm. sözün qısası dəyişilən nədirsə, yaxşılığa doğru dəyişilir. hələki belə hiss edirəm.

https://www.youtube.com/watch?v=k_RfYZphp8o

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

yazarların 2017-ci ildən gözlədikləri +15 əjdaha

2016-cı il çox pis il oldu mənim üçün, hərçəndi ki, öz ilim idi. amma 2016-nın sonu yaxşı bitir, yəni özümü çox yaxşı hiss edirəm, əsas da depressiyadan qurtulmuşam. bunun səbəbi də bütün hadisələrə əks reaksiya verməyib, səbr etməyimdi. tanrı da məni belə mükafatlandırdı. gələk 2017-dən gözləntilərimə. ilk olaraq yenidən vegeterian qidalanmağa başlıyacam. yoqa ilə məşğul olacam. piano dərslərimi davam etdirəcəm. yenidən ciddi-ciddi film izləməyə başlayacam. yeni musiqilər kəşf edəcəm. ielts score alıb budapeştdə təhsil üçün apply edəcəm. bunları planlayanda 2017-nin möhtəşəmliyini indidən hiss edirəm, ümid edirəm belə də davam edər. -*

gül, ey saf ziddiyyət!
bütün göz qapaqlarının altında
hər kəsin yuxusuzluğunun
sevinci…

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

gözəl hekayələr +14 əjdaha

dəlixana

dəlixana…
əslində biz buna elmi dildə psixoloji dispanser deyirik… həyatımı güclü həkim olmağa sərf etmişəm. amma bilməzdim ki, bir gün öz yaratdığım silah özümə qarşı olacaq. hər şeyi lap başdan başlamaq istəyirəm:
mən yəhudi əsilli polyakam. adım danieldir. psixoloji xəstələr üzərində apardığım araşdırmalar və keçirdiyim kurslar nəticəsində öz elmi doktorantlığımı etmişəm və hal-hazırda dünyanın ən güclü həkimlərindən biriyəm və ya biriydim. tez bir zamanda mənə vyananın psixoloji xəstəxanasından iş təklifi gəldi və mən almaniyadan 2 aylıq hamilə olan yəhudi arvadımla avstriyaya köçdük. bu xəstəxana da dünyanın ən ağır xəstələrini müalicə edirdim. öz şəxsi terapeya üsulum olduğundan gənc yaşda olmağıma baxmayaraq, heç bir həkim mənimlə rəqabət apara bilmirdi. masa arxalarında artıq mənə dövrün sigmund freid-di də deyirdilər.
özlərinə hakim ola bilməyən xəstələrin əlini qolunu bağlayıb tabut qədər dar olan otağa saldırırdım, hər saatdan bir otağa közərən işıq və klassik musiqi verdirirdim. caniləri, manyakları, öz uşağını bələkdə öldürən ananı, qızını zorlayan atanı, də bu yolla müalicə edirdim. onlar bu otaqdan və ya tabutdan çox qorxurdular, bir də ora girməmək üçün heç bir dələduzluq etmirdilər. musiqi isə onların ruhunun dincəlməyinə köməklik edirdi. daha sonra mənim hər suallarıma cavab verirdi. heç kim o qutunun içinə girmək istəməzdi. əllərindən tərpənmək mümkün olmayan xəstələr indi sürətlə sağalırdı. belə desəm onları boş robota çevirib, yenidən programlaşdırırdım.tez bir zamanda da onları sağlam halda azad edirdik. insanlar öldürən şizofrenlər indi dünyanın ən təhlükəsiz insanına çevrilmişdi. təbii ki, bu uğurlarımı uca rəbbimə, hikmətinə sahib olduğum tövrata borclu idim.
hər gün evə gələndə arvadıma çiçək gətirirdim. onu sevirdim. mənə uşaq da verəcəkdi. elə hey deyirdi ki, oğlumuz olacaq. mənsə heç vaxt fərq qoymurdum. sadəcə şad idim ki, müqəddəs və xoşbəxt ailəmiz var.
sonra xəstəxanaya yeni bir xəstə gətirildi. adı isə alore idi. 20ə yaxın yaşı olan gözəl ancaq ipə-sapa yatmayan bir qız idi. digər həkimlər onunla baş edə bilmədiyindən, sonunda mənə gətirldi. onun problemini başa düşə bilmirdim və heç nə danışmırdı. sadəcə mənə məlum olan 1 il içində 20 dəfə intihara cəhd etməsi, bunlarında çoxunda xilas olunması və daha da psixologiyasının pozulmasina səbəb olmuşdu. mənim əmrimlə alorenin əlini qolunu bağlatdırıb dar otağa saldırdım. ilk dəfə idi ki, mənim metodum xəstənin qarşısında aciz qalmışdı. bu terapeyani onun üzərində 1 aydan çox davam elətdirdim. artıq aloredən başqa heç kimə baxmırdım. bu mənim kariyerama güclü zərbə olacaqdı. alorenin ailəsi gilə gedirdim, uşaqlığından bu günə hər şeyi ilə maraqlanırdım. atası, anası və qardaşı çox ali cənab biri idi. alorenin univeristetinidə maraqlandım və müəllimlərinin dediyinə görə çox savadlı bir qız imiş.
çıxılmaz vəziyyətdə qalmışdım. bir az da dar otaq sistemini davam etdirsəydim ürəyi partlaya bilərdi. o artıq 1 aydır ki, gün işığı görmürdü. onu həyətdə gəzdirmələri üçün göstəriş verdirdim. sonra xəbəri gəldi ki, o intihar etməyə cəhd göstərib və özünü dispanserin qarşısındakı gölə atıb. xoşbəxtlikdən onu çıxarıblar.
bir müddət sonra ona həkim kimi yox, dostu kimi yaxınlaşdım. kabinetimə gətirdiı və onu masa arxasında otuzdurdum. ona dedim ki, məndən qorxmasın və məni görməyəcək. bir stol çəkib əlimə dəftərimi alıb arxasında oturdum. aloreyə dedim :
- səni azad etmək istəyirik , səndə problem yoxdur. – o susdu, mənsə davam etdim. alore, əzizim amma sən mənə kömək olmasan mən səni azad edə bilməyəcəm. o üzünü pəncərəyə tərəf tutmuşdu. məndə yalnız onu arxadan görürdüm. bir az ayağımı istəmədən möhkəm vurub ayağa qalxmaq istədim. ancaq o düşündü ki, mən onu döyəcəm. buna görə yerə yıxılıb, başını tutub çənəsini qabağa verə-verə ” mən dəli deyiləm” dedi. o bura gələndən ilk dəfə danışmışdı. onu nəzakətlə ayağa qaldırdım və yerinə otuzdurdum. bədəni titrəyirdi. yenidən arxasına keçib sual verdim:
- intihar etmən üçün səbəb nədir? – ancaq o başqa şey dedi:
- bilirsən, mən digər insanlardan fərqliyəm.
- fərqin nədədir?
- mən içimdəki insanla söhbət edə bilirəm. ancaq istəmirəm belə olum. hərdən məni ələ alır.
- necə bir şeydi bu? – onun ağzından çıxan hər sözü qeydə alırdım.
- keçən dəfə yatanda üzərimdə nəsə hiss edirdim. məni oxşayırdı. bu xoşuma gəlirdi, amma sonra gözümü açdım ki heç nə yoxdu üzərimdə. çox qorxuram… qorxuram…ondan qurtulmaq üçün özümü öldürmək istəyirəm. – o ağlamağa başladı, sonra qəşş edərək gülməklə ağlamağı əvəz etdi.
- mastrubasiya edirsən?
- hə, edirəm… – o indi də titrəməyə başladı.
- ilk dəfə nə vaxtdan başlamısan buna?
- 12 yaşımdan – yenidən ağlamağa başladı.
- bunu necə bildin bəs? mən sənin həkiminəm və mənimlə hər şeyi açıq danış.
- uşaq vaxtı , elə 12 yaşımda…( bir qədər düşünərək) hə…hə… 12 yaşımda ağzı üstə yatdığım yerdə kimsə üzümü qaranlıqda döşəkçəyə basaraq, boynumdan tutaraq anal zorlamışdı. evdə qardaşım, atam və anam var idi. ağzım yastıqda olduğundan səsimi çıxara bilmirdim. kim olduğunu bilmədim. çox, çox… qorxmuşdum. gördüm heç çabalamağıda bacarmıram özümü buraxmışdım. sonra hiss etdim ki, bu mənim xoşuma gəlməyə başlayır. mənim arxamdakı adam işini bitirəndən sonra boynumun arxasından bərk vurdu və mən özümdən getdim. özümə gələndən sonra mastrubasiya etmişəm həmin anı fikirləşib. yox… yox….. aaa….. – ona yenə nəsə oldu və stuldan yerə özünü çırpıb qışqırmağa başladı. keçmişini danışmaq ona çətin gəldi. qapının arxasındakı tibb bacıları içəri keçərək sakitləşdirici iynə vurdular. bir neçə saat sonra özünə gəldi və məni özü otağına çağırtdırdı və mənə dedi :
- sizə danışdıqlarımı heç kim bilmir.
- narahat olma əzizim, heç kim də bilməyəcək. amma sən mənim bir neçə sualımada cavab verməlisən. bu yaşına kimi sevgilin olub?
- yox, olmayıb…
- hm…bəs kimləsə yatmısan?
- heç kimlə yatmamışam.
- artıq dincəl, sabah davam edərik.
mən həmin gün ağlımda analizlər apararaq evə gəldim. arvadım süfrə hazırlamışdı və mən ona alore haqqında danışdım. o məndən soruşdu ki, bəs niyə belə olub. məndə fikirlərimi ona söylədim:
- aloreni uşaq vaxtı kimsə zorlayıb və bu yaşına kimi də atasından və ya qardaşından şübhəli qalıb. bunu heç kimə də açıqlaya bilməzdi. ancaq həyatının ilk və faciəvi seksi onu bu günə kimi düşündürüb. onu zorlayanı həmişə fikirləşib və öz düşüncəsindəki adamı sevib. çünki hələ də onu fikirləşir. onun içindəki insan onun əridir. bilinc altından insan yaradıb və ona elə gəlir ki, yenə gəlir və ona toxunur. buna görə nə başqasını sevib , nə dəki heç kimlə yatmayıb. həyatımda ilk dəfədir ki, belə xəstə ilə qarşılaşmışam. ancaq variantımda var ki,onu intihardan xilas etmək üçün içindəki kişini öldürmək lazımdır.
- daniel, səncə bunu necə etmək olar?
- əzizim, əgər o başqa birini sevsə hər şey düzələr. hələki bunu düşünürəm.
- bu çox qorxulu və sonu faciəli bir şey alınar.
- mən səninlə razıyam.ancaq hələ də fikirləşirəm. mən bilirdim ki, şəhvət, ehtiras hissləri insanın psixologiyasını belə edir. ona sadəcə real kişi lazımdır. ancaq sevgi hisslərinin yaranması asan məsələ deyil. bu işlə ciddi məşğul olmalıyam. ona elədiyim terapeyanın təsiri olmadı.çünki digər xəstələr dar tabutdan qorxur. saatlarca danışmamaq dar yerdə qalmaq onları incidir. ancaq alorenin içində kişisi olduğundan, dar otaqda da olsa o onunla söhbət edir və hətta seks də edir.
- qoy yeməyimizi yeyək… danışmayaq bunlardan.
***
üzərindən aylar keçdi. ekiz qızlarım oldu. arvadım məyus olmuşdu. ancaq mən ona dəstək olurdum. alorenin mülicəsini hələ də aparırdım. bu aylar ərzində o intihar etməyə cəhd göstərdi. ən ağırı isə çəngəllə şah damarını kəsməyi oldu. mənsə ən təhlükəli üsulda olsa bir variant tapdım. özümü ona aşiq edəcəkdim. onu özümlə xəstəxanadan çıxardırdım, şəhərdə gəzirdik, zatən həqiqətən gözəl idi və mən onun gözəlliyi haqqında sözlər deyirdim. o mənə görə qadın olmağını xatırladı. hiss edirdim ki, artıq onda düzəlişlər olur. bir gün vyana sarayının qarşısında o məni öpdü. mən çox həyəcanlandım. hiss edirdim ki, məndə onu sevməyə başlayıram. gün gəldi , o mənə yatmaq təklif etdi. üç gün götür qoy elədim. əgər bir insanı sağaldacamsa niyə də yox?və mən onu şəhər kənarındakı evimə apardım. onunla sevişməyə başladım. istəyirdim ki, onun içindəki kişi mən olum və məhz buna görə də, onu 12 yaşında olduğu kimi anal hiss yaşatdım. 1 aya yaxın bu yolla müalicə etdim. artıq arvadımdan çox onun yanında olurdum. hiss etdim ki, o sağalıb, amma güzgüdə özümə baxanda özümü namussuz və şərəfsiz hiss etdim. ruhumu şeytana satmışdım. iki uşağımın anasını qoyub, başqa biri ilə yatırdım. aloreni kabinetimə çağırdım və olduğumuz yolun düzgün olmadığını dedim. o tam sağlam idi. bundan artıq günaha batmayacağımı da söylədim. o inana bilmirdi, qabağımda diz çöküb hönkür-hönkür ağlayırdı. evli olduğumu və iki qızımın olduğunu söyləyəndə çənəsi titrəməyə başladı. mən soyuqqanlı olmalı idim. o mənim arvadımı təhqir etməyə başladı… mənsə onu otaqdan qovdum. həkimlər mənim böyük uğuruma inana bilmirdi. alore kimi xəstəni necə sağaltdığımı soruşanda mən onlara heç nə deyə bilmirdim. tez-tez tövratı açıb dua oxuyudum günahlarımın bağışlanması üçün. ancaq alore mənə dedi ki, sənin arvadını tapacağam və hər şeyi ona danışacağam. məni şantaj etmişdi. dinimizə görə isə qadına xəyanət bağışlanmır. mənsə alore ilə yenidən birlikdə olmağa başladım. ancaq arvadım məndən şübhələnməyə başlamışdı. arvadımın hikkələri məni yorurdu. aloreni isə çox sevirdim. ailə bizdə müqəddəs olmasaydı boşanıb alore ilə evlənərdim. aloreni çox sevsəmdə arvadımı və uşaqlarımı götürüb, münhenə qayıtmağa qərar verdim. acılarıma duz səpərək bunu etdim. gedişimdən alorenin xəbəri olmadı.ürəyimdə onun sevgisi olmasına baxmayaraq mən həyatımda yeni bir səhifə açmağa qərar vermişdim.uşaqlarıma əsl ata olmalı idim. ancaq:
- mənə bir məktub gəldi. məktubda yazılmışdı:
doktor daniel, siz əziyyət çəkdiniz və qızımın üzü bir az da olsa güldü. onun az həyatında son sözləri də elə sizin adınız oldu. o hamamda həyatına qəsd etdi və son sözləri də sizə olan məhəbbətini etiraf etməyi oldu. rica edirik ki, qızımın dəfn mərasiminə gələsiniz. bu cümə dəfn olacaqdır.
aleksandır.
ah alore… onun içindəki ikinci insanı üzə çıxartdım və o mən oldum. onun içindəki insan öldürəcəkdi, ancaq mən onu öldürdüm. günlərlə otağımdan çıxmadım. indi də mənim içimdə ikinci insan var, bu isə aloredir. onunla hər gün sevişirəm və söhbət edirəm. o ölmədi, mənim içimdə yaşayır.
məni vyanayadakı xəstəxanaya gətirdilər. bu səfər həkim kimi deyil, xəstə kimi…hər gün məni öz yaratdığım tabutun içinə qoyurlar. ancaq mənə təsiri yoxdur. əksinə, alore ilə burda baş-başa qalıram və sevişirəm…
vyana
1995ci il.
daniel
nejat
korsika xatirələri

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

neorealism +13 əjdaha

italiyada bu cərəyan " cinema" jurnalı ətrafında toplaşan tənqidçilər və kino xadimləri mikelancelo antonioni, luçino viskonti, cianni puççini, sezare zavvatini, cüzeppe de santis və pietro inqrao tərəfindən inkişaf etdirilmişdi. bu şəxslər həmin dövrdəitalyan kinosunda mövcud olan siyasi eyhamları rədd edir və daha çox real həyat hadisələrinin təsvirini üstün tuturdular. bir qədər sonra isə neorealist qısametrajlı sənədli filmlər də çəkilirdi. alessandro blasettinin filmlərində də bu cərəyanı hiss etmək olurdu. xüsusilə onun 1934-cü ildə çəkdiyi " 1860" filmini qeyd etmək olar.

əsas xarakteristikası:
neorealist filmləri fərqləndirən xüsusi əlamətlər var:
- müəyyən sosial mövzu;
- tarixi gerçəkliyin əks edilməsi;
- proqressiv sosial dəyişiklik qarşısında duran siyasi öhdəlik;
- xüsusi studiyalarda deyil, kasıb məhəllələrdə çəkiliş aparılması;
- hollivud aktyor stilinə etiraz, qeyri-professional aktyorların çəkilməsi;
- operator çəkilişinin daha çox sənədli film səciyyəsi daşıması.
ilk əhatəli neorealist film luçino viskontinin 1943-cü ildə çəkdiyi " ossessione" (düşgünlük) filmi hesab edilir. film ceyms m. keynin "poçtalyon həmişə iki dəfə zəng çalır" əsəri əsasında çəkilib.
italyan neorealizmi virtual olaraq 1952-ci ildə bitdi. artıq insanların həyat tərzi yaxşılaşmağa başlamışdı. əhalinin əksəriyyəti isə amerikan filmlərində təsvir edilən optimizm hisslərini qəbul etməyə başlayırdı. neorealist düşüncələrdən insan faciəsinə keçidi isə federiko fellininin filmlərində görmək olar. “ fırıldaqçılar” (il bidone) (1955) (fırıldaqçılar) və “yol” (la strada) (1954) filmlərində bu keçidi müşahidə etmək olar. ayrı-ayrı fərdlərin cəmiyyətdən təcrid olunması, insanlarla əlaqə qurma çətinliyi 60-cı illər italyan filmində əsas mövzuya çevrildi. antonioninin “ qırçızı səhra” (il deserto rosso) (1964) və “ şəkli böyütmə” (blow-up) (1966) filmləri müharibədən sonra italyan məişətində baş verən dəyişiklikləri əks etdirir. neorealist film aktyorları arasında lamberto maqqiorani, klara kalamay, massimo cirotti, aldo fabrizi, anna maqnani, entoni kvin, culyetta masiana və başqaları var idi. hər halda neorealizm yalnız italyan kinosuna təsir etmədi, eləcə də fransa, polşa və hind kinematoqrafiyasında da bu istiqamətli filmlər çəkilmişdir. hind rejissor bimal roy vittorio de sikanın “ velosiped oğrusu” filminə baxdıqdan sonra “ do bigha zameen” (1955) filmini ekranlaşdırmışdı. hər halda italyan neorealizmi dünya kinosunun ayrılmaz tərkib hissəsidir. bu filmlərin təsirini bütün dünya kinosunda hiss etmək mümkündür. dünya müharibəsi bütün fəsadlarına baxmayaraq italyan kinosuna yeni nəfəs gətirmişdi.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

only lovers left alive +14 əjdaha

ilk olaraq onu qeyd edim qeyri-real, fantastik filmləri sevmədiyimdən yaxşı ki, vampir sözünü görüb aldanmayıb, filmə baxmışam. film film deyil: ədəbiyyatdır, musiqidir, fəlsəfədir-uzun sözün qısası hiperintellektual filmdir. estetizmin zirvələrində yaşayan, postmodernizmi isə damarlarında yaşadan və bunlardan aldığı güclə şaha çıxan bir film. Jarmusch sanki uzun illərdir qazandıqlarını son filmində qusub. woody allen üçün "Midnight in Paris" nə deməkdirsə, Jarmusch üçün də "only lovers left alive" filmi də o deməkdir. filmdə incə yumor var və Jarmusch bu yumoru Dr. Watson və Ian arasında bölüşdürüb. Bir də filmdə Adam həkim qılıgına girəndə Faust adını götürməyi də bizə bir şeylər deyir. bildiyimiz kimi Goethe’nin Faust adlı əsərində Doktor Faust ruhunu şeytana satmağə üstün tutaraq məsumiyyətini itirir. adamın insanları "zombie" adlandırması ayrı bir zövq verdi mənə.

Filmdə Miçiqan teatrından vurdular Henri Fordan çıxdılar. Henri Forddan vurdular Mary Wollstonecraftdan çıxdılar. Mary Wollstonecraftdan vurdular Charlie Feathersdən çıxdılar. Charlie Feathersdən vurdular Chet Atkinsdən çıxdılar...Vurdular...çıxdılar eləcə. Əsas odu babat şey çıxıb ortaya. şiddətlə tövsiyyə edirəm baxmağı.

(youtube: )

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

the seventh seal +12 əjdaha

ingman bergmanın uşaqlığının təsiri altında keçirdiyi idealların basqısını hiss etdiyi bir zamanda çəkilmiş film. filmin ilk 15 dəqiqəsində jönslə rəssamın dialoqu

jöns: o nədir elə?
rəssam: ölümün rəqsi
jöns: o ölümdür?
rəssam: bəli hamısıyla rəqs edir
jöns: bunları niyə çəkirsən?
rəssam: insanlara bir gün öləcəklərini xatırlatmaq üçün. bu dialoqdakı ölümün rəqsi ilə filmin sonunda jofun "mən onları görürəm. fırtınalı göyün altında.hamı ordadı. zalımların əfəndisi ölüm onları rəqsə dəvət edir" cümlələri çox gözəl uyğunlaşdırılıb. rəssamın dediyi kimi ölüm sonda hamısıyla rəqs edirdi.

və son olaraq ingman bergmanın dediyi kimi orta çağda insanlar vebadan qorxaraq yaşayırdılarsa, indi atom bombası qorxusuyla yaşıyırlar.

p.s bir də nədənsə filmdə antonius block (max von sydow) mənə stalker filmində stalkeri (alexander kaidanovsky) xatırlatdı. simaca bənziyirlər.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

ölüm tribi +12 əjdaha

Bunu mən dünən yaşadım. Əvvəla onu qeyd edim ki, nə siqaret nə də ot çəkən deyiləm. içki də ancaq soft içkilər. Bürcümləmi əlaqəlidi ya öz xarakterim belədir bilmirəm, amma özümü həmişə kontrol edən biriyəm. Plan üzrə hərəkət edən , punktual biriyəm deyə belə qeyri-müəyyən şeylər sevmirəm.
Nəysə keçək əsas məsələyə. Həyat yoldaşım Hollandiyadakı ixtisası üzrə konfransdan adi bildiyimiz şokaladlardan alıb gətirmişdi. Dünən rəfiqəm bizi evlərinə axşam yeməyinə çağırmışdı, yoldaşım da dedi elə bunları da götürək yeməkdən sonra. Yeməkdən sonra hərəmiz bir dişlək götürdük.
saat 22:00 yoldaşıma deyirəm evə getmək istəyirəm. Uşaqlar deyirlər yox biraz da oturun gedərsiniz.
saat 22:26 idi səhv etmirəmsə. Dedim kiç gedək yuxum gəlir. Dedilər 23:00da durarsınız. Bundan sonra başladı. Deməli hiss edirəm ki, uşaqlar danışırlar. Danışdıqları mövzünü unuduram, sonra biraz daha irəliləyir bir sözü bitirib, digərinə keçəndə artıq bundan əvvəlki sözü unutmuş oluram. Zehnimdə ha çalışıram ki, sözlərə çatım amma heç cür alınmır. Görürəm uje başım gedir. O da ona görə gedir ki, elə bilirəm atın üstündə sözün arxası ilə qaçıram ki, onu tuta bilim ki,yadımdan çıxmasın. beyin olaraq da bu başla əlaqəlidi deyə əlimi stolun dirsəyinə, başımı da əlimə söykəmişəm ki, başım getməsin, çünki sözün arxası ilə qaçıram. Uşaqlara deyirəm mən sizin cümlələrə çata bilmirəm bu niyə belə olur. Hiss edirəm ki, gülürlər ki. ilk dəfədi aha tutub. amma bilmirlər ki, özümdə deyiləm artıq. Birdən panik atakım tutdu. Vse başladı bədənimə həm istilik çökdü, həm də titrəyirəm. Ürəyim elə döyünür elə döyünür ki, elə bilirəm indi bu dəqiqə yerindən çıxacaq. Artıq bir yerdə elə bildim ölmüşəm artıq. Amma ölmək də istəmirəm. Çünki mənim ölüm qorxum da var.Hərdən yoldaşıma zarafatla deyirəm ki, sonsuz yaşamaq istəyirəm mən. indi bu anda da necə öldüyümü hiss edirəm. Amma bilmirəm ki, ölmüşəm ya öləcəm. Saniyələri sayıram ki, indi bu dəqiqə ürəyim partdıyacaq. Əlimə qoluma su vurdular, otağa gətirdilər. Deyirəm indi real həyatdayam mən ya ölmüşəm. Mən ölmək istəmirəm. qurban olum bitsin bu. Sol yarım keyiməyə başladı, ürəyimin elə bil içindən ağır daş asmışdılar. Başımın sol yarısı, sol qolum keyimişdi artıq. Hiss etmirdim. Bədənimə necə istilik çökübsə, içəridən yanıram. elə bilirəm əlimi harasa vursam ora alışıb yanacaq. Necə dəhşətli hislər yaşadım ancaq özüm bildim. Uşaqlar da sakitləşdirməyə çalışır. Mənim reallıqla əlaqəmin oldugunu deyirlər tez-tez. Zaman anlayışım silinmişdi sanki. Bir yerdə yoldaşımdan soruşdum ki, mən evə gedək dediyimdən nə qədər keçib? elə bilirəm 1 il filan keçib. Dəli olmuşdu. Bilmirəm belə olanda həqiqətən ölüm riski var ya yox, amma elə bilirəm sadəcə xoşbəxtlikdən həyata qayıtdım. Gecə 5-ə kimi yata bilməmişəm. Elə bilirəm gözlərimi yumsam, ürəyim -dayanacaq. Bu məndə 16-17 saat çəkdi. Tam olaraq özümə qayıtmağım yəni. yəqin ki, heç vaxt unutmaram bunu. ölümü indi başa düşürəm mən. həqiqətən saniyəlik bir şey imiş. o deyirləre ölmədən ölümü dadmaq, tam olaraq onu yaşadım mən.
Etməyin uşaqlar, eləməyin. Mən adi şokoladdan bu günə düşmüşəm. Sonra yoldaşım deyir ki, bunun içində haşhaş var imiş və üstəgəl sənin bədənivin də belə şeylərə imuniteti yoxdur deyə səndə belə reaksiya verib.
Dəhşət idi sadəcə, heç kim yaşamasın.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

trilogiya filmlər +11 əjdaha

alexandro qonzales inarritunin " ölüm" trilogiyası
(bax: amores perros)

(baxma: 21 gram)
(bax: babel)

qas van sentin "ölüm" trilogiyası
(baxma: geryy)
(bax: elephant)

(baxma: last days)

lars von trierin "amerika fürsətlər ölkəsi" trilogiyası
(bax: dogville)

(bax: manderlay)

(baxma: sonuncu çəkilməyib hələ)

lars von trierin "the europe" trilogiyası
(baxma: the element of crime)
(baxma: epidemic)
(bax: europa)

lars von trierin "qızıl ürək" trilogiyası
(bax: breaking the waves)

(bax: the idiots)

(bax: dancer in the dark)

theo angelopoulosin "borders" trilogiyası
(baxma: the suspended step of the stor)
(baxma: ulysses' gaze)
(bax: eternity and a day)

roman polanskinin "otaq" trilogiyası
(bax: nifrət)

(baxma: rozmarinin uşağı)
(baxma: icarəçi)

sergio leonenin "dollar" trilogiyası
(baxma: bir ovuc dollar)
(baxma: bir neçə dollar çox)
(baxma: pis,yaxşı,hirsli)

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

işləmək azadlıq gətirir +14 əjdaha

yuxarıdakı dostumuzun dediyi kimi valideynlər tərəfindən azadlıq gətirir, amma digər tərəfdən asılı qalırsan, əzilirsən, sıxılırsan, istismar edilirsən. bu heç də valideynlər tərəfindən azadlıq qazanırsan amma öz azadlığını itirirsən. günüvün 9 saatını işdə keçirirsən, işdən çıxıb evə gəlib, yemək yeyib vaxtın olsa heç olmaya bir saatlıq filmə baxıb yatırsan. hələ bunun sumqayıtda yaşayıb, bakıda işləyənləri var. işləmək mənlik deyil qardaş, ərinirəm işləməyə. vaxtımın 9 saatına heyfim gəlir. nə olsun ki, pul qazanıram. dünən evdən normalda 9-da çıxmalıyam amma 10nun yarısı çıxdım. həmişə taksiylə getdiyim yolu dünən sumqayıtdan bakıya ən ləng gedən avtobusla getdim. xətayi metrosunda 7 dəqiqə qatarın gəlməsini gözlədim, qatar gəldi amma minmədim, daha 7 dəqiqə gözlədim. metrodan çıxıb çox asta addımlarla işə getdim amma yenə də vaxtında çatdım işə. qəribə görünəcək amma işdən öz istəyimlə çıxmaq yox, qovulmaq istəyirəm amma olmur qovmurlar məni. ən dəhşətlisi bu yaz havalarında adam qətiyyən işləmək istəmir. evdən çıxanda güclə özümü saxlayıram ki, geri qayıtmayım. hətta bir dəfə 20 yanvara kimi gəlib 20 yanvardan təzdən geri qayıtmışdımş (bilirəm deyəcəksiz ki, ondansa gedib bakını gəzərdin amma belə yaz havasında sumqayıtı gəzərlər). indi də 9a 5 dəqiqə qalır amma mən hələ hazırlaşmamışam, burda entry yazıram. ümid edirəm bu gün işdən qovulub, azadlığıma qovuşaram. axı azadlıq üçün mübarizə aparmalısan, bizim də mübarizəmiz belədir. axşama şad xəbər ümidiylə sizlərdən ayrılıram, sayın seyircilər.

Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84

Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92

Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101

Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102

edward witten +15 əjdaha

getməyinə əsəbləşdiyim yazar. biraz açıq danışacam. bu oğlanların naz edib getmələrini heç qəbul edə bilmirəm. kimə naz edirlər, nəyə naz edirlər anlamıram. naz etmək heç də mütləqdir ki, özünüzü kiməsə sübut edəsiz? özünüzü kiməsə isbatetmə çabaları hardandır belə? anlayıram hardasa təsir edir amma bu qədər də yox da. gedirsən heç olmaya entryları silmə də. gəlin ata evinə qayıdanda bütün cehizini geri qaytaran kimi sizə nolub belə biri cik edən kimi entrylarıvızı silib gedirsiz. yazın da özünüz üçün. ona qalsa mən çoxdan cəhənnəm olub getməliydim o boyda qarşı çıxmalarından sonra. ya mən çox sırtıq insanam ya da siz çox takırsız türklər demiş. xahiş edirəm bundan sonra kimsə getsə, entryları silmədən getsin( ümumiyyətlə getməsin).

və son olaraq sartrın ürəkbulanmasında yaxşı deyilib; "qələmin ucuna gələn hər sözü seçmədən yazmaq lazımdır. yazırsan ki, bəzi şeylərə aydınlıq gətirəsən. gurultulu cümlələr qurmağa ehtiyac yoxdur" . sözaltı bu qədər şərait yaradıb yazmaq üçün, ürəyiniz istədiyi kimi yazın amma getməyin.

Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336


blok -   başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343