verter

"absurd" sözüdən olub, heçliyin, boşluğun fəlsəfəsidir. ilk olaraq danimarkalı teoloq soren kyrkegorun yaradıcılığında rastlanan bu fəlsəfi qavram daha çox alber kamyunun yaradıcılığında görüntüyə gəlir. bəzi hallarda yadlaşma, absurdizm, nihilizm kimi fəlsəfi anlayışlar qarışdırılır. lakin nə qədər yaxın olsalar da, ayrı-ayrı anlayışlardır və hər birinin batinində özlərinəməxsus bir fəlsəfi fikir yatır. absurd kamyuya görə, bütün dəyərlərdən, normalardan, ənənə və prinsplərdən imtina etmişdir. absurd özünə bu sualı verir : mən dünyaya niyə gəlmişəm? ümumiyyətlə bu yaradılışın anlamı nədir? filosof bu sualları tanrıya ünvanlayır və yazır ki, tanrı da bu suallar qarşısında acizdir və cavabsızdır. deməli, absurd elə tanrının özündən başlayır, bir sözlə tanrı absurddur.
absurd üçün, bütün anlayışlar, proses və hadisələr eynidir və demək olar ki onların qiymətləndirilməsi anlamsızdır. sədaqət-xəyanət, yaxşı-pis, gözəl-çirkin və s. absurdçün eynidir. kamyu yaradıcılığında absurd "sizif əfsanəsi" adlı əsərdə sizifin fonunda görüntüyə çıxır. burada tanrılar tərəfindən cəzalandırılan şəxs özündən dəfələrlə ağır olan daşı dağın başına qaldırmalıdır. lakin nə qədər cəhd etsə də, bütün cəhdlər boşa çıxır. lakin sizif yenə cəhd edir. o daşı buraxa bilməz, əks təqdirdə öləcəkdir. bu cəhdlər mənasız və boşdur. və absurdu ifadə edir. kamyu göstərir ki, bizim də həyatımız məhz bu cürdür. mənasız addımlar, cəhdlərdir. kamyu sonda absurrdan çıxış nöqtəsini göstərirdi. bu yalnız intihar ola bilər, bütün mənasızlığa və boşluğa yalnız bir məna qatmaq olar o da intihar. kamyu absurdizmindən təsirlənən sartr da yaradıcılığında absurda xüsusi yer vermişdir. filosof deyirdi ki, mütləq azadlığa gedən yol absurddan keçir, bütün normalardan, dəyərlərdən imtina edilməklə bu azadlığa qovuşmaq olar.

son bəyənilənlər:

oxuyucuların bəyəndikləri: