9. iyirminci əsr fəlsəfi cərəyanlarından biridir. "modernizmdən sonra" deməkdir. postmodernizm inkarın inkarı nəticəsində meydana həlmişdir. belə ki, modernizm yeni bir cərəyan olmaqla , akademik, klassik dəyərləri inkar edirdisə, postmodernizm də modernizmi inkar edərək, ədəbiyyatda, incəsənətdə xaos, elementlər müxtəlifliyi yaradır. amerikan postmodernistlərindən olan con bart bu təlimə belə tərif verirdi: "postmodernizm keçmişin mədəniyyətindən şirə çəkən bədii təcrübədir". postmodernizm əsasən fransız və amerikan mühitində təşəkkül tapmış, mişel fuko, derrida, liotar, dölöz, umbero eko və digərləri tərəfindən bu dəyərlər inkişaf etdirilmişdi. postmodernizm əvvəlcə ədəbiyyat, incəsənət, arxiektura sahələrində təşəkkül tapmış, sonradan bütün sahələri əhatə etmişdir. belə ki, ən ciddi məsələlərdən tutmuş anektodlara qədər postmodernist dəyərlərə rast gəlmək mümkündür. sosial həyatda postmodernizm əsasən nu cümlələrlə ifadə olunur: "mən postmodernistəm" və s. postmodernizm xüsusi bir janr deyil, əksinə bütün ədəbi janrları öz ətrafında birləşdirən mürəkkəb bir təlim, cərəyandır. yenidənqurma, intellektuallıq və eklektizm postmodernizmin əsas xüsusiyyətləridir. burdada 3 əsas fenomen özünü göstərir. 1. mədəni-intellektual fenomen odur ki, hər bir biliyin təcrübə vasitəsiylə öyrənən elm fəlsəfəsi inkar edilir 2. ikinci fenomen odur ki, burada universal deyil, lokal biliklərə üstünlük verilir.3 .sonumcu fenomen isə o idi ki, burada kitab televizya tərəfindən sıxışdırılır. postmodernizmin 2 növü göstərilir: 1) konstruktiv 2) dekonstruktiv. konstruktiv postmodernizm əsasən struktralizmə istinad edirdi. dekonstruktiv postmodernistlər isə analitik fəlsəfəyə, xüsusən də l.vitgenşteyn fəlsəfəsinə istinad edərək qeyd edirdilər ki, "dünya özü mətndir. mətn reallığın əsas göstəricisidir" bu ideya daha çox liotar və derridanın yaradıcılığında öz əksini tapır. postmodernizmi modernizmdən fərqləndirən bir sıra xüsusiyyətlər vardı . əgər modernistlər "sənət,sənət üçündür" deyərək. hər bir sahədə professional, əsl mütəxxəssis axtarırdılarsa, postmodernizmdə vəziyyət tam fərqli idi burada seçim azadlığı var. yəni hər kəs istədiyi sahədə istədiyi şəkildə fəaliyyət göstərə bilər. məsələn: çilingər rəssam olmaq istəyir və rəsm çəkməyə başlayır. postmodernist mühitdə o insan üçün heç bir maneə, yoxdur. çünki o insan bu işi istəyir. fərqi yoxdur o bunu bacarır ya yox. əsas odur istəyir və haqqıdır. göründüyü kimi postmodernizmdə şəxsiyyət və onun iradə azadlığı məsələsi ən yüksək pillədə durur. postmodernistlər iddia edirlər ki, heç bir dəyər, norma yaxud prinsip önəmli deyil. bunlar yalnız keçmişdə qaldı. ora boylanmağın bir xeyri yoxdur. gələcək bizimçün daha çox şey vəd edir. bu baxımdan da postmodernizmdə "tarixə qarşı qiyam" ideyası irəli sürülürdü. bu daha çox fuko yaradıcılığında görüntüyə gəlirdi. o deyirdi ki, əslində tarixi proseslər bir-biri ilə çulğunlaşmayan, əlaqələnməyən hadisələr yığınıdır. fuko tarixi 3 dövrə bölürdü. 1.mifoloji dövr 2. elmi mərhələ 3. postmodernizm mərhələsi. ilkin mərhələdə qeyd olunur ki, burada hadisələr bir birini ardıcıl olaraq təkrar edir. sanki çarxı xatırladır. ikinçi mərhələ elmi kəşflərlə bağlıdır. burada hadisə və proseslər arasında bir nizam var. proseslər bir-birini izləyir, ardıcıl olaraq baş verir. bu sanki ipə düzülmüş muncuqları xatırladır. üçüncü, yəni sonuncu mərhələ isə postmodernizm mərhələsi adlanır. burada sanki bir xaos hökm sürür. sanki ip qırılmış, muncuqlarsa yerə tökülmüşdür. artıq müəyyən etmək olmaz ki, hansı proses hansından irəli gəlir. onu qeyd etmək lazımdır ki, postmodernistlər üçün heç bir dini, əxlaqi, milli, estetik, etik dəyər yoxdur. burada hər bir fərd öz dəyərlərini özü tənzimləyir və seçim şansı boldur. müasir dövrümüzdə postmodernist mühitlərə misal olaraq abş, hollandiya, fransa cəmiyyətlərini göstərə bilərik.