1. 8ci əsrdə ərəb xilafətində sinfi ziddiyyətlərin kəskinləşməsi nəticəsində meydana gəlmiş şiə müsəlman təriqətidir.adı şiə imamı cəfərin oğlu ismayılın adından götürülmüşdür.dini-fəlsəfi təlimdir.ismailizm ortodoksal müsəlman dini-fəlsəfi təlimindən kəskin şəkildə fərqlənir.onlar belə güman edirlər ki allah insanlar üçün anlaşılmazdır,dərkedilməzdir.buna görə də dua ilə allaha deyil,allah tərəfindən yaradılmış dünya zəkasına müraciət etmək lazımdır.onlar ruhun bir bədəndən başqasına köçürülməsinə inanırlar.dünya ruhunun bir hissəsi olan insan ruhu ilahi həqiqəti qavramağa qadirdir lakin bu ruh əvvəlcə müxtəlif vaxtlarda yaşamış bir çox adamların bədənlərində növbə ilə olmalıdır.ilahi həqiqətə nail olan onun vasitəsiylə müdrikləşən ruh cənnətə düşür.ismaililərin təsəvvürlərinə görə məhəmmədin və onun sevimli kürəkəni əlinin ruhu imamlara köçürülür bu imamlar da onların yanına göndərilib ki onların mənəvi həyatına rəhbərlik etsinlər.imamlar və peyğəmbərlər haqqında ruhun təcəssümləşməsi haqqında təlimin bilavasitə vəzifəsi tüfeyli həyat keçirən təriqət rəhbərlərinin real dünyəvi nüfuzunu möhkəmlətmək sıravi dindarları isə tamamilə itaətkar vəziyyətə gətirmək vergi verməyə hədiyyə və nəzir gətirməyə məcbur etmək idi.bu təriqətin canlı allah kimi sitayiş etdikləri imam tərəfindən rəhbərlik edilən güclü şaxəli təşkilat yaratmışdılar.ismaililərin islamın yayıldığı ölkələrdə (xüsusən tacikistan,pamirdə)icmaları mövcuddur