2. qədim çin filosofu lao tzu deyirdi ki, deyiləcək tək bir şey var: heç bir şey. bir şey demək, danışmaq varlığı bölmək deməkdir. danışdığımız hər söz bizi dilin sərhədləri daxilində məhbus edir. bir şeyə ad vermək onu digərlərindən fərqləndirmək deməkdir. ağ lövhə üzərində ağ nöqtə göstərə bilməzsiniz, amma qara lövhə üzərində ağ nöqtə göstərə bilərsiniz. çünki, qara nöqtəni ağ müstəvidən fərqləndirə bilirsiniz. bir şeyə ad vermək də elədir. nəyəsə ad vermək üçün onu digərlərindən fərqləndirirsiniz. varlığı bir də birləşdirməmək şərtiylə bölürsünüz. elə bir tələyə düşürsünüz ki, bir daha o tələdən çıxa bilmirsiniz. almaya alma demək üçün onu digər meyvələrdən fərqləndirmək lazımdır. fərqləndirdiyimiz zaman varlığı bütünlükdə dərk edə bilməzsiniz. yalnız bəzi fraqmentləri görə bilərsiniz. ona görə də susmaq ən yaxşısıdır. konfutsi də son dərsində heç bir şey danışmayaraq əslində bəzi şeylərin danışaraq çatdırıla bilməyəcəyini ifadə etmək istəmişdi. çünki, dil həmişə nəyisə izah edən şey deyil. bəzən də şeyləri gizlədən bir məfhumdur. şeylərin üzərinə pərdə salan və onu görməyimizə imkan vermiyən bir şey kimi. ağ lövhə üzərində ağ nöqtəni görə bilməməyimizin də səbəbi odur. çünki daima fərqləndirərək ad verməyə çalışırıq. halbuki, fərqləndirməyib bütün varlığı dərk eləmək də var. ona görə plotini deyirdi ki, "dil bizi yalnız allahın qapısına qədər apara bilər. ordan o tərəfə susaraq keçə bilərik". ona görə də susmaq lazımıdır. yalnız susmaq.