123. Mən gəldim yenə.
Bilmirəm, anlamaq çətindir bu insanları. illərdir ki avropada yaşayıram, amma sosial şəbəkələr vasitəsilə həmişə izləyirəm dost - tanışlarımı. Bir çox qrupa da üzv olmuşam, səyahət qrupları olsun, ixtisasımla bağlı olsun. Qruplarda suallar olanda bilgim daxilində cavab verməyə çalışıram, bu sırada bir çox insanla tanış oluruq, səmimiyyət yaranır ya da mən elə düşünürəm. Həmişə deyirəm yaxınlıqlara gəlsəniz bizə də gəlib qonaq olun, istəyirsiz qalın, ya hardasa görüşək gəzdirərəm buraları, nə lazımdır deyin.. Sonradan görürəm ki, bu insanlar burnumun ucuna kimi gəlib çıxıblar amma mənə deməyiblər. çox pis oluram. ya səmimi qəbul etmirlər, ya manyak filan hesab edirlər.. bilmirəm. halbuki məqsədim yaxşıdır. burda özümü tək hiss etdiyimdən həm mənim üçün xoş olardı, həm onlar pulsuz bələdçi tapmış olar. Düşünürəm ki, mənə belə bir təklif edən olsa çox sevinərək qəbul edərdim.
Getdikcə həssas olmağa başlamışam. Heç dəxli olmasa da, hər şeyi özümə qarşı edilmiş haqsızlıq yaxud hörmətsizlik hesab edirəm son vaxtlar. Düzdü elə əvvəldən məni heç kim sevmirdi məktəb vaxtından, amma onda maraqsız idim axı. Bəs indi niyə belədir. Nə bilim.
Getdikcə dibə vurmağa başlayıram yenə. ayağa qalxmaq da istəmirəm. heç kefim yoxdu sözlük.