absurd hadisələr

2007-8-ci illər idi, tələbəydim. Həyatımın ən böyük məqsədi gələcəkdə hansısa bir yolla bu xarabadan çıxıb getmək idi. Hər gün xəyallar qururdum ki, nə vaxtsa çıxıb gedəcəyəm və 20-30 il sonra turist kimi gələcəyəm azərbaycana.

o vaxt politexnik ilə üzbəüz binada yaşayırdım. bir gecə vacib bir şey almalı olduğumdan bakı dövlət universiteti tərəfə aptekə getmək üçün yola çıxdım. hüseyn cavid parkında, akademiyanın həyətində gecə lampaları yanırdı, qulağımda həmişəki kimi qulaqlıqlar, əlimdə zontik gedirəm, çox güclü də bir leysan yağış yağır. Nəysə, aptekdən qayıdanda cavid parkına yaxın birdən qulaqlığımdakı mahnı kəsildi və bir səs məndən soruşdu:
- "ətrafına bax, gör nə gözəldir, görürsən?"
Sanki bu çox normalmış kimi ətrafa baxdım, həqiqətən çox gözəl görünürdü işıqlı və yağış altındakı park. ətrafda məndən başqa heç kim yox idi. Mənimlə danışan səs yağış səsi arasında zorla seçilirdi amma əmin idim ki, biri o an danışır mənimlə. səs davam elədi:
-"bax gör necə gözəldir, sən bu şəhərə həmişə haqsızlıq etmisən. Burdan bir gün çıxıb getməyin xəyallarını qurmusan. Axı niyə? Axı həyat burada da gözəldir."
Dinmədim... səsin haqlı olmadığını düşündüm sadəcə. bakı məni indiyə kimi xoşbəxt edə bilməmişdi, getməli idim mən.
Və o son vurucu cümləni deyib yox oldu, cümləsi beynimdə əks-səda verdi:
- "yaxşı-yaxşı bax, bir gün gələcək ki, buralara həsrət qalacaqsan..."
Qulaqlıqda mahnı yenə başladı. Bir neçə dəqiqə yağışın altında donub qaldım.. bu danışdıqlarım maksimum 20-30 saniyə içində baş vermişdi, yaşadıqlarımı anlamağa çalışdım.. beynimin mənə bir oyunumuydu, yoxsa həqiqətən baş vermişdi, hələ də bilmirəm.

Üzərindən bu qədər vaxt keçdikdən sonra deyə bilərəm ki, səsin dedikləri düz çıxdı...
artıq 10 ildir ki bakıya şəxsi səbəblərdən (pasportum var, səbəb başqadır) gələ bilmirəm və olduqca darıxıram. Heç olmasa 2-3 gün gəlib gəzmək, dostlarımla görüşmək, sevdiyim yerlərə getmək üçün nələr etməzdim. O vaxt bu qədər darıxacağım, həsrət qalacağım ağlıma da gəlməzdi.
Nəyi arzu etdiyinizə diqqət edin...

qəribə təsadüflər

Hardasa 8 il əvvəl idi, almaniyada dil kursuna getdiyim vaxtlardı. o vaxtlar da bir platonik sevgilim vardı, kursda mənə dərs deyirdi. dəhşət xoşum gəlirdi, deyəsən onun da məndən, vaxtımızın çoxunu bir yerdə keçirirdik amma heç birimiz cəsarət edə bilmirdik hisslərini deməyə.
Bir gün tanış bir qızla getmişdik köln şəhərinə gəzməyə. Şəhərdə böyük bir körpü var, üstündə milyonlarca bağlı qıfıl, açarlar da çayın dibində. sevgililər qıfıl düzəltdirir, üstünə adlarını yazdırır, gəlib buraya bağlayır və açarı çaya atırlar ki sevgiləri ölümsüz olsun. nəsə, biz bu körpünün üstündə gəzəndə ağlıma bir gic fikir gəldi. Qıza dedim ki belə bir oyun oynayaq, gözümüzü yumub əlimizi körpünün üstündə gəzdirə-gəzdirə yeriyək və bir qıfıl seçək, o qıfılın üstündə yazılmış ad gələcəkdə evlənəcəyimiz insanın adı olacaq.
nəsə birinci mən başladım, gözüyumulu gəzə-gəzə bir qıfıl seçdim və gözümü açanda inana bilmədim, qıfılın üstündə bu platonik sevgilimin adı yazılmışdı. daha sevindiyimdən bilmirdim neyləyim, fikirləşdim ki yoxee bu tanrıdan bir mesajdı filan.. o günü və sonrakıları bayram kimi keçirdim, bu fikrə o qədər inanmışdım.
1-2 ay sonra kursum bitdi və başqa bir şəhərə getməli oldum, təəssüf ki yollarımız ayrıldı.
2015-in axırlarında indiki həyat yoldaşımla tanış oldum, təxmin edin adı nədir. bəli, yenə də qıfılın üstündəki. Həqiqətən də o vaxt bu mənə tanrıdan bir mesaj imiş, amma insanlar fərqliymiş.
Belə bir duzlu məzəli əhvalat.

shtisel

Həyatımda gördüyüm ən möhtəşəm aktyor və aktrisaların oynadığı netflix serialı. serial akiva shtisel adlı qatı dindar təbəqəyə məxsus hasidik yəhudi bir oğlanın və ailəsinin həyatından bəhs edir. sanki həqiqətən də yaşayırlar və gizli kameralar tərəfindən çəkilirlər kimi hiss yaradır məndə. personajlar bizim hamımızın gündəlik həyatında olan insanlara son dərəcə bənzəyir.
digər bir tərəfdən dinin nə qədər təhlükəli bir şey ola biləcəyini göstərir. Minlərlə axmaq-axmaq dini qayda-qanunlar var və buna kor-koranə əməl edən, sorğulamaq ağıllarına belə gəlməyən insanlar var, bu çox təəccüblüdür. türbanı başından azca sürüşdü deyə gecə səhərə kimi ağlayan qadınlar var… ya da televizorun şeytan əməli olduğuna inanan, 90 yaşlı anasına belə televizor izləməyi əngəlləmək istəyənlər. Saymaqla bitməz.. və bunlar hansı din, hansı məzhəb olmasından asılı olmayaraq hər yerdədirlər, bizdə də az deyil belə cahillər.
izləyin izlətdirin, saatlarla haqqında yazılası, müzakirə ediləsi bir şahəsərdir bu.