1. Ibtidai sinifdə oxuyan zamanlarda, müəllim riyaziyyat dərsində sadə bir tapşırıq verərək, bildirdi ki, sadəcə, ilk gətirənlərə qiymət yazacam. Mən tapşırığı dərhal edib, yerimdən qalxıb, sürətli stoluna doğru irəliləyərək, dəftərimi stolunun üzərinə qoydum. Ancaq bu ərəfədə müəllim, qol saatında yaranan problemlə bağlı, dəftərimi yoxlamağa başlamamışdı, öz problemini həll etməyə çalışırdı. O, bunu düzəltməyə çalışarkən, artıq xeyli uşaq öz dəftərlərini gətirib mənimkinin üzərinə yığmışdı. Bu çantasından qələmi götürüb tapşırıqları yoxlamağa başladıqca, digərləri də məsələni həll etdikcə, dəftərlərini yerdə qalan dəftərlərin üzərinə gətirib qoyurdu. Qısacası, bunu görüb artıq başa düşdüm ki, bir şeylər etməsəm bu mənə ümumiyyətlə qiymət yazmayacaq. Qabağımda oturan qıza (hansı ki, müəllimin önündə oturmuşdu və artıq qiymətləndirilmişdi) sakit tərzdə pıçıldadım ki, mümkündürsə, mənim dəftərimi üst tərəfə qoy, çünki birinci mən gətirmişdim. Çox sağ olsun ki, istəyimi qırmayaraq, bunu etməyə çalışdı, ancaq müəllim bunu gördü, və qızın üstünə qışqıraraq: - "Sən mənə kələk gəlirsən ?!" - dedi və dəftəri yenidən ən alta qoydu. Mən həm bu bağırtısına, həm də dəftərimi ən alta qoymasına artıq dözməyərək, müəllimə dilləndim ki, o qıza bunu etməyi mən söyləmişəm və o dəftər mənə məxsusdur və ən birinci o məsələni mən həll etmişəm. Bir xeyli qıy-qışqırıqdan sonra, mən bu qanmaza başa sala bilmədim ki, ən aşağıda olan dəftərlər ilk gətirənlərə, ən üstdə olanlar isə ən sonuncu gətirənlərə məxsusdur. Sən ilk gətirənləri qiymətləndirmək istəyirsənsə, yoxlamağa üstdən deyil, altdan başlamalısan...