11. babamın öldüyü gün idi. mən də dünya-aləm qozuna olmayan bir uşaq kimi, dəmir-dümürün arasında oynayırdım. birdən ayağımın baş barmağına elə özü boyda bir mismar batdı, qan götürdü aləmi. mən də həmin ayağım yuxarıda hoppana-hoppana gəlirəm ki, evdəkilər bir çarə qılsın, görürəm arxamca mənə qəmiş olmaqdan əl çəkməyən yaşıdım olan bir qız da mənim kimi hoppanır. necə əsəbləşmişdim orda. mən burda qan ağlıyıram bu qız elə bilir oyun oynuyuruq mq!
(bax: qızlara nifrət yaradıb sonra sakitləşdirən səbəblər)