78. pultlu maşın almağa pulum yox idi. o vaxtlar da (baxma: müharibə illəri) aclıq illəri idi deyə çətinlik vardı. işləməyən moqintofon vardı. evdə tək idim və başladım sökməyə. içindəki motoru tapıb çıxardım. lazımlı 1-2 çarx da çıxarıb geri yığdım. oyuncaq maşınımı da dağıdıb tökdüm, motoru plastik oyuncağa yerləşdirdim. üstünə düymə də əlavə etdim, yandırıb söndürmək üçün. pultlu olmasa da öz-özünə gedirdi. geriyə lazım olan təkcə batareka idi. sakitcə oturub atamın gəlməsini gözlədim. atam gəldi və yeni icadımı göstərib batareka pulu aldım. yaxınlıqda olan marketdən batareka alıb sabahı gözlədim. və gözlənilən an gəlib çatdı. düzəltdiyim maşını götürüb düşdüm həyətə. uşaqlar simli təkər sürürdülər, maşını görüb dərhal yaxınlaşdılar mənə. mən də yüksəklərdə olan özgüvən ilə düyməni basdım. maşının təkərləri fırlandı və yerə qoyanda hərəkət etdi. hətta bəzi uşaqlar "gəl oyuncaqlarımızı dəyişək" dedilər, dəyişmədim. ama bu xoşbəxtlik çox uzun çəkmədi. cəmi 10 dəqiqə olardı. batareka tükəndi və maşın dayandı. uşaqlar ətrafımdan uzaqlaşdılar. və uşaq vaxtı yaşadığım ən acı xatirələrimdən biri də bu oldu
(baxma: bir batarekalıq xoşbəxtlik)