15. dünən soyuq və küləkli bakı səhərində küçədə əlindəki torbaları güclə daşıyan bir qadın gördüm. 55-60 yaşlarında sadə , hər halından zəhmətkeş olduğu görünən bu qadına yaxınlaşdım və əlindəki torbaları daşımağa kömək etməyi təklif etdim. əzabkeş üzündə ani bir gülümsəməylə çox sağol balam deyərək torbalardan birini mənə verdi. yavaş yavaş söhbet edə edə gedirdik. söhbət əsnasında öyrəndim ki qızı xarici birinə ərə gedib. zəhmətlə böyütdüyü oğlu isə gəlinin təzyiqləri ilə onu evdən qovub və bu ahıl yaşında tək yaşamağa məcbur edib. bir beşmərtəbəli binanın qarşısına gəldik mənə əli ilə balkonu göstərərək kirayə qaldığım ev buradı çox sağol balam gəl çaydan çörəkdən qonaq edim dedi. açığı soyuq havada çox pəjmürdə olmuşdum amma bu ziyalı qadına əziyyət vermək istəmirdim. xalanın israrından sonra çay içməyə razılıq verdim. evə daxil olduqda ilk öncə evin sadə, kasıb amma çox səliqəli olması diqqətimi çəkdi. süfrə arxasında əyləşib qarşılıqlı çay içirdik. oğlundan çox şikayətləndi, onu evdən qovmağı bir qırağa sevimli nəvəsinin üzünə həsrət qoymuşdular bu ağbirçəyi. gözündən yaş süzülə süzülə divardakı kişi şəklini mənə göstərərək bax bu vəfasız ömür gün yoldaşım məni vaxtsız tərk elədi. o yaşasaydı mənə bu pislikləri edə bilməzdilər deyərək hönkürməyə başladı. açığı çox pis oldum və bir az da qorxdum çünki qadının yazıq sifəti hönkürtü ilə bir anda çox qorxulu vəziyyət almağa başladı. xalanı təsəlli etmək üçün həyatın bumeranq tərəfi olduğunu, bu pisliklərin oğlunun və gəlinin yanında qalmayacağını və nə zaman istəsə qulluğunda olduğumu dedim. qadın bir anda ağlamağı kəsərək üzündə soyuq bir ifade ilə mənə "doğurdan ?" deyə sual verdi. isti bir gülümsəməylə əlbəttə xalacan dedim. bu anda qadın ayağa durdu və əlini sikimə ataraq "nə durmusan onda ay oğraş 15 ildi sik üzü görmürəm amcığım tor basıb " deyə bağırdı. vəziyyəti dərk etməyə çalışırdım amma daşşaqlarımın ağrısı buna imkan vermirdi. qadını var gücümlə itələyib evdən qaçdım və əslində hər yaxşılığın doğurdan da bir bədəli olduğuna inanmağa başladım.