156. heç yaxın ola bilmədik sənnən ata.heç hiss eləmədim mən atalar qız övladın daha çox sevir deyimini.əvvəllər hiss eləməzdim aramızda olan məsafəni.sən hər yeni ildə şaxta baba kimi gəlirdin,əlində çoxlu sumkalar.gəlməmişdən əvvəl hansı hədiyyəni istədiyimizi deyirdik sənə.uşaq idim onda,mənə çatmırdı heç nə,ağlımda ancaq mənə alacağın hədiyyə idi.amma ata indi milyon dənə qiymətli hədiyyələr versələr mənə ürəyimdəki bu boşluğu doldura bilməz.biz sənnən nə iki dost olduq,nə mehriban ata qız.nə sən bildin ürəyimi,nə mən sənin ürəyini.bir də baxdım ki böyümüşəm.kimsə yanımda atasınnan danışanda yavaş yavaş gözümə görünməyə başladı aramızdakı məsafə.onlar danışanda məndə gopladım bir iki şey danışdım.sənnən deyib gülməyimizdən danışdım necə yaxın olduğumuzdan danışdım.hərdən həyatı borclu çıxarıram ki tüpürüm belə həyata ki məcbursan zibilə qalmış pulu qazanmağa ki yaşıya biləsən.hərdən səni günahlandırıram başqa çarə tapmadığına görə.hərdən özümdə səhv görürəm sənə belə əsəbi olduğuma görə.amma ən çox böyüməyimə heyfslənirəm ay pa