4. nərgiz, narçis (yun. νάρκισσοςmənası "qürurlu", "özündənrazı") yunan mifologiyasında çay tanrısı kefisin oğlu
rəvayətə görə nərgiz çox yaraşıqlı gənc olduğundan bütün qızlar xüsusən nimfalar onu görcək ona vurularmışlar. tiresiy ona öz əksini görməzsə çox yaşayacağını vəd etmişdir. bu haldan çox lovğalanan nərgiz heç kimi bəyənib sevməzmiş. ancaq sevilməsindən lovğalıqla xoşhallanarmış. ilk dəfə çox gözəl qız olan nimfa exo onaltı yaşlı nərgizi ov edərkən görmüş və ona aşiq olmuşdur. exo danışa bilmədiyindən eşqini ona aça bilməmişdir. exonun ona vurulmasını duyan nərgiz soyuqqanlıqla ondan imtina etmişdir.exo günlərlə ağlamış eşqindən qaçıb gizlənmiş, pərt olmasından utanaraq göz yaşları tökmüşdür.dərddən divarlara hopmuş insanların danışdıqlarını tekrar edermiş.məhəbbət və gözəllik ilahəsi afrodita bu lovğalığa görə nərgizi cəzalandırmağı qərar verir. bir dəfə meşədə dolaşan nərgiz bərk suzayaraq su içmək üçün bir gölməçəyə yaxınlaşaraq orada oz əksini görür. bu zaman erot onun qəlbini öz oxu ilə yaralayır. qarşısında kim olduğunu anlamayan nərgiz öz əksinə aşiq olur. hərdəfə əyilib onun dodaqlarından öpmək istərkən əksi təkra-təkrar yoxa çixarmış. məhəbbət nə olduğunu bilməyən nərgiz artıq öz-özünə, əksinə vurulur və ondan heç vəclə ayrıla bilmir və gölməçə qırağında eşq dərdindən məhv olur. yerində isə çiçəklər bitmiş olur.