4. iki həftə əvvəl babam öləndən sonra gözlüyürdüm ki, evdəkilər kədərli olacaqlar, ən azından o adam yoxdu day. ama evə gəlib bu mənzərə ilə qarşılaşıram:
"kişi qızıl üzüyünü böyük nəvəsinə vəsiyyət edib, o birisini buna, bu birisini də buna".
ətrafımdakı insanların əksəriyyəti müsəlmandır və gördüyüm odur ki, yaxını vəfat eliyəndə hüznlənməkdənsə filan məclisləri, qonağları necə yola verəcəylərini düşünürlər. bəlkə də din daha çox sevilərdi ən azından mənəvi rahatlıq üçün vasitə kimi, ama insanlar biri öləndə yas saxlamaqdansa * mənəvi cəhətdən hiss eləməyi nəzərdə tuturam "gələndə on kilo ət al bozbaş üçün" deyirsə qəribə gəlir mənə. bir də deyə bilərsiz ki, din bunu tələb eləmir, bu azərbaycanlıların həmişə olduğu kimi şişirtməsi, "camaat nə deyər?!" söhbətləridi. ama hərhalda din haqda yox, "yas mərasimi" haqda düşünürəm bu cür.