9. valideynlərimin boşanmağa qərar verməsi ilə anamın küsüb atasıgilə getməsi və sonrasında başlanan psixoloji travma. balaca qardaşıma baxıb, evi təmizləyib, yemək bişirirdim, bir də dərsə gedirdim. anam hər dəfə zəng edəndə atamın səhvlərindən danışırdı, atam hər axşam günah məndəymiş kimi anamın acığını qışqıraraq məndən çıxırdı. ikisi də günahı o birinin üstünə atırdı, amma ortada qalıb dərd çəkən mən olurdum. adam kimi gedib boşansaydılar və məni də içinə qatmasaydılar, bəlkə indi daha xoşbəxt yaşaya bilərdim. atam əsəb xəstəsidi, uşaqlıqda sakit biri olmağıma baxmayaraq, onun ucbatından mən də əsəb xəstəsi oldum. ən adi problemə belə əsəbləşirəm, ən kiçik uğursuzluqda özümü öldürmək istəyirəm. valideynlərim hələ də birgə yaşayır, anam hər dəfə mənə mesajla atamın ona nələr çəkdirdiyindən bəhs edir. hər dəfə skype-la danışanda davalarına şahid oluram. uşaqlığım yadıma düşür, hıçqırıqlar boğazıma yığılıb qalır və çalışıram ki, mənim yaşadıqlarımı qardaşım da yaşamasın. heç olmasa, onun psixologiyası normal olsun. və açıq-açıq üzlərinə də deyirəm ki, belə olmağımın səbəbi sizsiniz, mümkün olduğu qədər sizdən uzaqda yaşamaq istəyirəm. bu arada, günah hər ikisində idi, çünki ikisi də eqoist idi tipik azərbaycanlı valideynlər kimi.