4. stalin əlbəttə bu xüsusiyyətilə tarixə keçmədi. səbəbini başa düşmək də çətin deyil. əvvəl bununla bağlı mən entry yazmışdım və olmuş şeylərin davamını da qeyd edəcəyəm.

deməli bir dəfə otağına özünün icazəsi olmadan girən hər kəsin öldürülməsini əmr elədi. (təbii ki, məncə, yoxlamaq istəyirdi ki, görəsən əmrim keçirmi?) sonra da zarafat etmək üçün otağa keçərək acı,vay içərisində bağırmağa, guya boğulurmuş kimi səslər çıxarmaya başlayıb. qorxan mühafizəçiləri də otağa həyəcanla girdilər. sonra mı noldu? hamısını öldürtdü.
belə zarafatların bir insana yumorist sifəti qazandırmağına imkan yoxdur həqiqətən.


və bu yazdığıma diqqət yetirin. o vaxtlar kqb-şiklər arasında pıçıltı ilə danışılan bir lətifə var idi;
“krımda olarkən stalinlə ruzvelt kimin öz xalqı arasıda daha böyük sevgiyə, nüfuza malik olduğunu sınamaq istəyirlər. ruzvelt cangüdənlərindən birini çağıraraq deyir ki, "bəs mənim əmrimlə özünü bu binanın damından yerə atarsanmı?"
cangüdən də "yox! mənim uşaqlarım, qoca ata-anam var..." deyir.
stalin öz mühafizə dəstəsindən bir polkovniki barmağını tərpətməklə yanına çağırır və “za stalina!” – deyərək özünü damdan yerə atarsanmı? deyə gülümsəyərək soruşur. o da “yoldaş stalinə xidmət edirəm!”- deyən polkovnik qaçaraq pilləkənları qalxmağa başlayır. binanın damında onu tutaraq stalinin göstərişi ilə aşağı gətirirlər...
"buraxın məni!" deyə zabit bağırır.
"mən göstərişi yerinə yetirməliyəm... axı mənim uşaqlarım, qoca ata-anam var..." deyir.

cangüdənlər? bəli. bəzi tarixi şəxsiyyətləri yaxınları da bəzi anlarda tər içində olublar deməli. cangüdənin cavabında min fakt yatır.