5. ondan sonra gələn bütün keçmiş sevgililərim ilə hələ də əlaqəmiz var, başqa yerlərdə filan olsaq da vaxt eləyib görüşürük. hamısı da xətrimi çox istəyir. dost qalmağı bacaran insanlardanam.
amma o, mənim həyatda ən sevdiyim, uğrunda hər şeydən vaz keçə biləcəyim insan. illərlə sevgi diləndiyim insan. ayrılandan sonra tez-tez əlaqəmiz oldu telefonla, amma üz-üzə görüşməmişik o zamandan bəri. sonuncu dəfə gənclikdə görmüşdüm, 7 il filan olar... gecə idi, yağış yağırdı, mənim içində olduğum avtobusa mindi, məni görmədi amma mən onu görüb tez düşdüm, oğrular kimi... onunla qarşılaşmağa cəsarətim çatmadı. saatlarla bütün bədənimin əsdiyini xatırlayıram.
çox qəribədi, bir insanla görüşürsən, amma bilmirsən ki, bəlkə də bu adam ilə axırıncı görüşündür, daha ömür boyu onu görə bilməyəcəksən.. bilsəydim görəsən nə edərdim? heç ayrılmazdım.. uzun müddət onunla bərabər gəzdiyimiz küçələrdən keçə bilməmişdim, gözümü yumub keçmişdim.

sonradan telefonla çox danışdığımız mesajlaşdığımız oldu.. amma üz-üzə gəlmədik heç. 2014-də gəlmişdim bakıya, hansısa şadlıq evində toydaydım, onun da qonşu şadlıq evində çəkilişi var idi. yazışdıq, amma gəlib məni görmədi. mən də digər toya getməyə utandım.. ürəyimdə qaldı eləcə. çox hazırlamışdım özümü. bəlkə də o gün o gün deyilmiş nə bilim..

illərdi beynimdə ssenarilər qururam, onunla necə qarşılaşacağıq. əvvəllər düşünürdüm təsadüfən olacaq, onun yanında həyat yoldaşı və oğlu, mənsə tək. baxacağıq bir-birimizə. keçib gedəcəyik filan. klassik şeylər.
sonradan planladım ki, sevgilimlə bakıya gedib nəsə foto-çəkiliş filan eləmək istəsək onu çağırım, gəlib love story çəksin bizə. bu haqda sevgilimə də danışdım amma razı olmadı təbii..
bilmirəm harda necə qarşılaşacağıq. bilmirəm nə edəcəm. amma çox darıxmışam, onu bilirəm. sevmirəm, çoxdandır unutmuşam, amma 1 dəfə görmək, danışmaq istərdim...