əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
dünənin ən bəyənilənləri
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+38 əjdaha
4. əslində şəhərə çıxanda qarşılacağımı bilirdim. "bu gün hardasa səni görəcəm". ağlımda bu cümlə qorxa-qorxa gəzirdim şəhəri. nədən qorxduğumu da bilmirdim. o gedəndən sonra başqa qızlarla danışmış, görüşmüş, hətta bəzi anlarda doğrudan da xoşbəxt olmuşdum. amma onun bunu bilməsini, xoşbəxt yaşadığımı fikirləşməsini istəmirdim. ümumiyyətlə problemdir bu. köhnə sevgili ilə qarşılaşanda düzgün reaksiya seçə bilməmək. həm qürurlu davranmaq istəyirsən, həm xoşbəxt olduğunu bilsin istəyirsən, həm dərin kədərdə olduğunu. milyonlarla hiss qarşı-qarşıya gəlir və adətən son nəticədə göz-gözə belə baxa bilmirsən. qəribəsi də budur elə. bir zamanlar həyəcandan, sevgidən baxa bilmədiyin o gözlərə indi qorxudan baxa bilmirsən.
uzaqdan gəldiyini gördüm, sonuncu görüşümüzdə "mənə bütün etdiklərin qarşına çıxacaq" demişdi. eşitdiyim ən ağır sözlərdən idi. məni görüb görmədiyini bilmirəm. məncə gördü, gülməyə başladı rəfiqəsi ilə. gözümü qaçırtdım mən də. madam ki güləcəkdin sonradan görəndə, niyə bu qədər sevirdin? vahabzadə yaxşı deyib, sən mənə zülm eylədin, mənə zülm yaraşır, bir salama dəyməyən eşqə ölüm yaraşır.
ölməyib ki amma. hələ də bəzən bu gün qabağıma çıxacaq deyə düşünürəm. gəzmirəm həmin gün şəhəri, hansısa kafedə oturub axşamın düşməsini gözləyirəm.
bütün etdiklərim qarşıma çıxacaq demişdin, onları boş ver, sən çıx deyə yazmaq istəyirəm. yazammıram.
+20 əjdaha
2. bunun bir başqa versiyası da, köhnə sevgili ilə feysbukda bir-birimizin yaradıcılığımızı hələ də izləməyimiz olmasıdı. düzü tam yadımdan çıxıb nə səbəbdən qırıldıq. sonra nə o, nə də mən feysbukda dostluqdan çıxarmadıq. guya indi acığa bir müddət o da, mən də ümumən feysbuk istifadə eləmədik. sonradan da uje soyuduq, üzülüşdük tamam. koroçe o da qohumlarından bir qağaya ərə getdi. baxıram fotolar zad paylaşır indi "zaqatala. maxara keyfi", "love family", dini gif'lər filan. altından da o vaxtdan tanıdığım cındır-mındır podruqaları, gəlinləri "ay kamış, balaca kopya atasıdı" tipli şeylər yazırlar...
sonra da öz son paylaşımlarıma baxıram - dalben behbudgilnən qara tut ağacına dırmaşmışıq yol qırağında - əl-üz qapqara... yəqin fikirləşir nə yaxşı qırıldım ala bu yeben'dən...
nə isə. belə mənasız şeylər. üstdəki qaqamım da dediyi kimi:
dəyərli vaxtınızı belə lüzumsuz şeylərə sərf etdiyim üçün məni də üzrlü hesab edin.
+12 əjdaha
1. 3 illik aradan sonra, ilk dəfə bu gün rastlaşdıq. normalda bu temadan olan mövzuları kiminləsə bölüşməyi xoşlamıram, amma bugün içimdəki bu kədərimi deyim, kinimi deyim yoxsa sadəcə hisslərimi deyim bir yerə yazmalıyam. bu dəfəlik bu cürətimi üzürlü sayasınız. deməli, əslində o məni 3 ildi görmürdü, mən keçən il gördüm onu başqasıyla(nişanlısıydı səhv etmirəmsə). marağlısıda odur ki, sanki hərşeyin içinə mən pox qoymuşam kimi yolumu da dəyişdirdim üstəlik. nəysə, bugün memar əcəmi m/t dan aşağı düşürdüm, babat da yağış yağırdı. çətir əlimdə gedirəm mağazaların qabağıyla, nəsə tanış üz sataşdı gözümə. ağlıma gələn ilk fikir yanıltmadı məni, o idi. çox şablon səslənsə də göz-gözə gəldiyimiz 7-8 saniyədə nələr demədik bəlkə də bir-birimizə. 3 il əvvəl son söhbətimizi eliyəndə verdiyim sözün üsdündə durdum əsas o mənə bəsdi -*
dəyərli vaxdınızı belə lüzumsuz şeylərə sərf etdiyim üçün üzürlü hesab edin.
+11 əjdaha
5. ondan sonra gələn bütün keçmiş sevgililərim ilə hələ də əlaqəmiz var, başqa yerlərdə filan olsaq da vaxt eləyib görüşürük. hamısı da xətrimi çox istəyir. dost qalmağı bacaran insanlardanam.
amma o, mənim həyatda ən sevdiyim, uğrunda hər şeydən vaz keçə biləcəyim insan. illərlə sevgi diləndiyim insan. ayrılandan sonra tez-tez əlaqəmiz oldu telefonla, amma üz-üzə görüşməmişik o zamandan bəri. sonuncu dəfə gənclikdə görmüşdüm, 7 il filan olar... gecə idi, yağış yağırdı, mənim içində olduğum avtobusa mindi, məni görmədi amma mən onu görüb tez düşdüm, oğrular kimi... onunla qarşılaşmağa cəsarətim çatmadı. saatlarla bütün bədənimin əsdiyini xatırlayıram.
çox qəribədi, bir insanla görüşürsən, amma bilmirsən ki, bəlkə də bu adam ilə axırıncı görüşündür, daha ömür boyu onu görə bilməyəcəksən.. bilsəydim görəsən nə edərdim? heç ayrılmazdım.. uzun müddət onunla bərabər gəzdiyimiz küçələrdən keçə bilməmişdim, gözümü yumub keçmişdim.
sonradan telefonla çox danışdığımız mesajlaşdığımız oldu.. amma üz-üzə gəlmədik heç. 2014-də gəlmişdim bakıya, hansısa şadlıq evində toydaydım, onun da qonşu şadlıq evində çəkilişi var idi. yazışdıq, amma gəlib məni görmədi. mən də digər toya getməyə utandım.. ürəyimdə qaldı eləcə. çox hazırlamışdım özümü. bəlkə də o gün o gün deyilmiş nə bilim..
illərdi beynimdə ssenarilər qururam, onunla necə qarşılaşacağıq. əvvəllər düşünürdüm təsadüfən olacaq, onun yanında həyat yoldaşı və oğlu, mənsə tək. baxacağıq bir-birimizə. keçib gedəcəyik filan. klassik şeylər.
sonradan planladım ki, sevgilimlə bakıya gedib nəsə foto-çəkiliş filan eləmək istəsək onu çağırım, gəlib love story çəksin bizə. bu haqda sevgilimə də danışdım amma razı olmadı təbii..
bilmirəm harda necə qarşılaşacağıq. bilmirəm nə edəcəm. amma çox darıxmışam, onu bilirəm. sevmirəm, çoxdandır unutmuşam, amma 1 dəfə görmək, danışmaq istərdim...
+5 əjdaha
3. basima gelmeyini cani konulden istediyim sey. goz goze geldiyimiz an orta barmaq gostermek kecir ureyimden. gorek ne vaxt qismet olacaq.
hamısını göstər
