tez-tez siyasətçilər haqda nə qədər acımasız, hiyləgər olduqları ilə bağlı rəylər oxuyuruq. bu rəyləri yazan çəhrayı eynək taxmış insanlar bir tərəfdə dursun, biz entryə davam edək.
makiavelliyə görə siyasətin öz qanunları var və cəmiyyətin əxlaq qanunlarından azad tutulmalıdır. məsələ dövlətin çıxarları və suverenliyidirsə istənilən yol (əxlaqlı olsun ya olmasın) məqbuldur. məsələ bir şəxsin hədəflərinə çatmağıdırsa, bu şəxs inanc, əxlaqlı olmaq, dürüstlük və s. kimi şeyləri bir kənara qoysa və məqsədi uğrunda hər şeyi etsə gec-tez hədəfinə çatacaq.
təbii ki bu düşüncə dünyanın böyük çoxluğu tərəfindən nə makiavellinin dövründə nə də indi bəyənilmir çünki insanların inancları, sahib olduqları əxlaq qanunları var. çünki makyavelizm insan təbiəti ilə bağlı realistdir, acı olsa da gerçəkdir və insanlar isə realist olmağı sevmirlər. məqsədə çatmaq üçün birinin ölümü, acı çəkməsi və s. lazımdırsa inanclı və ya əxlaqlı insan bunu edə bilməyəcək. ya da ikiüzlülük etmək lazımdırsa dürüst biri bunu bacarmayacaq. plyus makiavelliyə görə məqsədlərə çatmaq üçün din və əxlaq kimi şeylərin özü də istifadə oluna və insanlar bu kimi şeylərlə manipulasiya edilə bilər.
bir siyasi tezis olmasından əlavə olaraq makyavelizm həm də şəxsiyyət tipidir. makyavelistlər ilə bağlı olaraq nevroloji tədqiqatlar da aparılır. burdan baxa bilərsiz
nə qədər acımasız görünsə də qazanmağın yeganə yolu şəxsi çıxarlarınızı düşünmək və bu yolda hər şeyi etməyi bacarmaqdır. dünya çəhrayı eynək taxmışların düşündüyü qədər gözəl bir yer deyil.