10. Uşaqlığımı bir sözlə ifadə etməli olsam bu şübhəsiz velosibed olardı. Hər yerə onunla gedirəm. Universitetə belə.Onlarla tələbənin şəxsi avtomobili, motosikleti var. Amma tək velosibed mənimdir. ilk günlər utanırdım sonra qozuma da olmadı. Xalxın uşağının bmw'sinin qabağında qürurla saxlayıram :d. Hər dəfə rayona gedəndə də özümlə aparıram. Hər gecə də 12-dən sonra velosibed sürməyə çıxıram. Dünən də hava əla idi. Həmişə velosibed sürəndə ən zəhləm gedən şey küləkdir. Bir tərəfə doğru sevsən də geri dönən də çox mane olur. Nəysə küləksiz hava idi. Karantin olduğu üçün nə insan vardı nə də maşın. Günorta çıxmaq riskli idi. Camaatı həyətində kabab çəkəndə tuturlar ala. Yaşadığım yerdə Müəyyən enişli yerlər var ki, həmişə ora ilə gedirəm. Heç olmadığı kimi gecənin səssizliyinə bürünən şəhərdə sadəcə velosibedimin təkərinin asfaltla təmasından çıxan səsi eşidirəm. Çox hüzur verici bir şeydir. Adam qaynayan Heydər parkında indi sadəcə siqaret çəkən polis görünürdü. Ara küçəyə keçdim birdən küçəyə polis maşını girdi bəxtimdən binanın arxasına girməyə şansım oldu. ağır-ağır gedişini izlədim. Xiyarlar yatmır ala. Özümü filmlərdəki kimi hiss edirdim. Yaxşı qurtarmışdım.