gecə saat 4:47. azərbaycanda artıq səhər 7:47 dir. gecəni yola verməklə məşğulam, birdən zəng gəldi, gecə həm də. 6 aydı 2-3 dəfə çalan telefona gecə zəng gələndə istər istəməz adam çaşır, xeyirdi mi görəsən deyirsən içtən. yaş artdıqca daha da diqqət edirsən o zamansız gələn zənglərə, çünkü evdəkilərində yaşı artır(..) telefonu götürməyə gedənə qədər keçən saniyələr də uzanır paralel olaraq. görürsən 'papam' yazılıb, bir daha tədirgin olursan, bu vaxtı zəng eləməz axı papam? deyirsən. narahat etməz oğlunun 'yuxusunu', həmişə dedediyi "sağlığına diqqət elə"nin misalında oğlunun yuxusunu qaçırtmaq istəməz axı deyirsən. onun düşüncəsində xaricə oxumağa göndərdiyi oğlu gecələr yatır çünkü. açırsan telefonu pis bir xəbər almayacağını "yüksək səslə" ümüd edərək;
titrəyən bir səs və həddindən artıq sual barındıran bir tonla "hə papa nolub??" deyirsən;
papa: bunun xodunu sən almısan? * ölərəm axı
mama: hə, qaynıyırdı.
və papanın "azaltmağa" çalışdığı siqaretin belirtisi olan öskürəklər.
telefon basılı qalıb zəng gəlibmiş, anlayırsan. sevinirsən bəd bir şey yoxdu deyə. oturub qulaq asırsan, bağlamırsan telefonu, qulaq asırsan, ama bir tərəfdən də tez bağlamaq istəyirsən. istəmirsən bilsinlərki qulaq asırsan. hər şeyin yolunda getdiyini görüb rahatlayırsan. bir tərəfdəndə axırıncı dəfə nə vaxt ailəlikcə səhər saat yeddidə durub səhər yeməyi yeyildiyini düşünüb, üstündən 7-8 il keçdiyini anlayıb, o günləri xatırlayıb ifadə edilə bilməyəcək hisslər toplusunun içinə qərq olursan bir anda. səhər 7də durulardı, papanın təkidi ilə idman edilərdi, oğlunun uzun yaşamasını istəyir axı papa, yeməyə oturulardı, allah nə verdiysə artıq, yeyilib sonra hərə öz işinə gedərdi. böyük ehtimalla qış olacağı üçün yaşıl nol onbirin matoru donmuş olacaqdı və o gün hamı piyada gedəcəkdi işə və məktəbə sabirabadın palçığında. ama xoşbəxt. hə xoşbəxt. yoxsa indi ki kimi qoca vaxtında səhər axşam pul qazanmaq üçün yol sayan iki qoca və onların pulunu yeyib ama kiçik bir istəklərini belə yerinə yetirməyən günü günə satan bir gənc yox. sonra ulan deyirsən, ailəm var lan mənim. bir yaşama səbəbim var. onlar məni mən onları başa düşməsək də. eyni qanı daşıdığım bir ailəm var. sikdirib gedəcəm bu ölkədən deyənlərdən olmadığını anlayırsan. sənlik deyil getmək. hərşeyi atıb getmək. ayrıca, hərşey? nəyin var ki sanki? o hərşey ailəndi, onu da atmaq bizlik deyil. ən azından mənim timsalımda olan bütün bizlərin.
və,
(baxma: my father my king)
(youtube: 
)
)oğluna gecən xeyrə qara gözüm, bal dodağım de mama. yatmaq vaxtıdı.
Edit: bu entry, yazar üçün keçərliliyini itirmişdir