167. günlüyüm yanımdadır, amma onun əvəzinə sənə yazacam, sözaltı günlük. heç kim sədaqətimizi sorğulamasın!
3 ay əvvəl 7 nəfər olaraq başladığımız gözümüzün ağı-qarası layihədə komanda yoldaşlarım yavaş-yavaş vec verməməyə başlayıblar. təxminən 1 ay əvvəl hələ lazım olan material tələb etdim deyə biri komandadan çıxdı. insanın öz xəyallarına çatmaq üçün başqalarının köməyinə ehtiyac duyması nə pis şeydir. və insanların da çiy süd əmmiş olması, idealist olmamaqları, boş yaşamağı üstün tutmaqları.
bir də ki, mən başa düşmürəm, 4 ildir nə əziyyətlər çəkirəm ki, bilim, öyrənim, işimi yaxşı edim, amma görürsən ki, gələcəyini qozlamayan bir insan artıq səndən yaxşı yerdədi. yəni, düzdür, sözaltı günlük kimi sənə ilk dəfədir yazıram, amma əmin ola bilərsən ki, paxıl insan deyiləm. sadəcə bu kimi şeylər xətrimə dəyir. xətrimə dəyir də deyəndə ki, öyrəşmişəm e, amma yenə də dəyir də, niyə belə olmalıdı ki, misalçün, mən də nəyəsə - yaxşı bir şeylərə layiqəm də.