6. Klassik "gör indi qaqan nağayrajax" söhbəti. 11-12 yaşımda Şəkidə idik, qonaq gedib qonaq getdiyimiz adamlarla başqa yerə qonaq getmişdik (*ancaq azərbaycanda mümkün olan şeylər*). Getdiyimiz yerdə də kustar üsulla düzəldilmiş boks kisəsi (el arasında "qruşa") var idi. Beton döşəmənin üstündə idi. Mən də "kruqun" kiçiyi olaraq özümü göstərməyə çalışdım və karate filmlərindəki həmin o təpikdən atmağa cəhd etdim. Bir şey yaddan çıxmışdı: mən karateyə getməmişəm aq. Ayağım boşa getdi və deyəsən 2 saniyə havada qaldım (çünki digər ayağım da o birinin ardıyca getmişdi). Və bütün o cəmdəyimlə kürəyi üstə betona çırpıldım. Məsələ odur ki, əgər başımı qaldırmasaydım, kürəyim yox başım dəyəsi idi və yəqin ki, xəşil olacaqdı. Belə amma 2-3 həftə düz gəzə bilməməklə və otura bilməməklə qurtardım.
P.S. boynum hələ də sola tam dönmür.