182. Təxminən 3-4 saat bundan əvvəl qəzəb, sevinc, ağrı, təəssüf, ən önəmlisi də güc hiss edirdim özümdə. Bu dəfə qorxmayacam, bu dəfə tək deyiləm deyirdim. indi qəzəbin yerini ağrı, məyusluq alıb yenə. Amma bitəcək. Mən bacaracağımı düşündüyümdən artığını elədim. Heç vaxt eləmərəm dediklərimi elədim, sözlük. Ən azından vicdan əzabı çəkməyəcəm.
Uşaqlığım, səfeh optimizmim arxada qaldı. Yenə ağlayacam yəqin ki. Amma aldadılmış, alçaldılmış, məğlub biri kimi yox. Gələcəyi üçün çalışan, özünü düşünən, qərarlarını qəbul edən bir gənc kimi. Çətin olacaq. Amma olacaq.