əjdahalar googlla 4. məsuliyyəti baxçadan qayıdanda ona cicibebe almaqla başlayır. sonra məktəbə getməmişdən qabaq onu baxçaya qoymaqla davam edir. sonra da, hər cür dəcəlliyinə dözməkdir evin böyük uşağı olmaq. məktəbdə müəllimləri ilə maraqlanıb evdə oçot verməkdir. balaca bacının gecə üstü açıq qalsa, ürəyinin üşüməsidir. o ağlasa həyatına leysan yağması, dolu düşməsidir. birdən nəsə olar, nəsə səhv hərəkət edər, özünü incidər fikri ilə gözündən qırağa qoymamaqdır. özünü onun qoruyucu mələyi hiss etməkdir. yeri gələndə valideyn kimi danlamalı, yeri gələndə dost kimi söhbətləşib sirrini, dərdini bölüşməkdir. balacadır deyə-deyə hər səhvinə göz yummaq və onu doğru tərəfə yönəltməkdir. "mən sənin boyda olanda..." tipli cümlələrdə onu bezdirməkdir. onun problemini öz dərdin, sevincini xoşbəxtliyin bilməkdir. kefi olmayanda üzünü güldürməkçün hər cür meymunluğu etməkdir. o güləndə gülüşlə cavab verib dəqiqələrlə səbəbsiz yerə qımışmaqdır. hansı yaşa çatırıqsa çataq, xalçanın üstündəki çərçivələrə toxunmadan birlikdə oynamağa çalışmaqdır. böyük uşaq olmağın verdiyi hislərin badına gedib deyilmiş sözlə, edilmiş hərəkətlə bəzən xətrinə dəyib küsdürəndə, özündən küsməkdir və xətrini almaq üçün min cür yola əl atıb, dəridən qabıqdan çıxmaqdır. nazını çəkməkdir, sevə-sevə çəkmək həm də.
bir də, səninlə eyni paltarları bölüşdüyünü, "yaşın çatmır, böyüyəndə oxuyarsan" deyib oxumağa qoymadığın kitabı artıq oxuyub qurtardığını, bəzən bir fikrə ehtiyacın olanda onun yanına qaçdığını, hətta ondan məsləhət aldığını - onun böyüdüyünü görəndə üzülməkdir, darıxmaqdır..
xoş anlarla dolu olduğu qədər bir valideyn olmaq qədər məsuliyyətli və çətindir evin böyük uşağı olmaq.
