198. ev heyvanımı xilas edə bilməyəndən sonra oturdum özümə baxdım ki, sabah onun yerində mən də ola bilərəm. Nə vaxta qədər hansısa çərçivələri gözləməyə davam edəcəm? Nə vaxta qədər yaşamaq üçün hansısa hadisəni (məktəbi/universiteti bitirim, semestri yola verim, işə düzəlim və sairə), kiminsə təsdiqini, hansısa normaları gözləyəcəm? Yaxşı-yaxşı düşündüm (qısa da olsa) və bu gün getdim azı iki ildir beynimdə fırladığım şeyi etdim- çiynimə döymə vurdurdum. Öz puluma, çünki varımdı. Öz eskizimi, çünki fikrimi çatdırır. Çox güman konservator dədəm ( *qız-oğlan ayırmadan bütün övladlarına hərbi rejim yaşadan atalar*) gördüyü andan etibarən mən yaşamağa yeni ev axtarası olacam, amma olsun. Yenə də öz istədiyimi etdiyimə görə zoram.