230. Salam sözlük, aylar sonra təkrar burada hisslərimi, düşüncələrimi yazmaq yaxşı gələr deyə düşünürəm.
Bir müddət idiki, özümü həqiqətən çökmüş,artıq gücsüz kimi hiss edirdim. Sevilin intiharından sonra daha da artmağa başlamışdı bu. Hərkəs kimi mənidə çox dərindən yaraladı amma bugün çox qəribə oldu digər büten günlərimdən. ilk dəfə idiki həqiqətən ruhən yaxşı olmadığımın fizikəndə təsir etdiyinin şahidi oldum səhər. Bir neçə müddət idiki onsuzda təzyiqim çox aşağılara enirdi, çox düşünməyim olurdu, problemlər yaradırdım və hərşey mənə çətin gəlirdi. Bu bugün daxil belədi amma bugün biraz daha fərqlidi.
Birinci o olduki barışana kimi həqiqətən qızdırmamın düşməməsinin şahidi oldum. Bu mənə çox qəribə gəldi. ikincisi ixtisas artırmadan gəlib hələ normal azərbaycan dilində danışa bilməyən 10 il bir mövzunu müdafiə edən müəlliməciyim unutmuşam sualın cavabını deməyimlə dişinin dibindən gələni deyib bütün həvəsimi və həmçinin özümün yetərsiz olduğumun qənaətinə gəlməyimə səbəb oldu. Sonra isə əvvəlki yaxın dostum.
Bilirsən sözlük, psixologiyamın həqiqətən yaxşı olmadığını çox yaxşı bilirəm, özəlliklədə məktəb vaxtlarımla bağlı xatirələrdə, insanlarda daha da bərbat günə düşürəm.
3 ilə yaxındıki yuxularımda köhnə yaxın dostumu hər dəfəsində məni aşağılamasını, mənə gülməsini, məni incitməsini görürdüm. Ona çox küskünəm sözlük, buna görə belə görürdüm. Və görməkdən artıq yorulurdum. Dünən məndən storisini gizlətməsiylə artıq onu silmək qərarına gəldim. Niyə məndən sevgilinlə görüşsüyünü gizlədəsən ki? Mən ki bir dəfə belə olsun pis bir niyyət güdməmişəm. Nəysə, məndə artıq səni və məktəbsən qalan hərkəsu silmək zamanıdır deyib sildim. Səhər durduğumda isə takip istəyi atmışdı və mesaj yazmışdı. Salam necəsən? Niyə silmisən? Harda toyuğuva kış demişik? Və mənimdə cavabım istədim və sildim olmuşdu. Sonrası isə məlum,mübahisə başladı. ikimizdə bir birimizi günahlandırırdıq, bulingə məruz qaldığımı və bununda başlıca edənlərdn biridə sənsən deyirdim o da sən mənə yalan danışdın,balını çox dedin yalan danışmamalıydın deyirdi. Sonra isə köhnə xoş xatirələr yada düşdü, problemlər töküldü ortaya və sonra nə oldu? Mənə bir daha danışmaq şansı ver dedi. Mən artıq tamamən həyatımdan siləcəm dediyim köhnə amma hələdə qıya bilmədiyim amma ən çoxda onun tırəfindən qıyıldığım dostumdan bunu eşitdiyimdə sevindim.. həqiqətən sevindim ,niyə bilmirəm amma.
Mənə dəyişdiyimi dedi məsələn, 3 ildi səssizcə izləyirmiş və soyuq, ruhsuz insan olduğumh dedi. Haqlıydıda, çünki çox ehtiyacım varkən yanımda deyildi bu dostum və sonrada məzələnmələr, aşağılamalar ,statuslardan söz atmalar başlamışdı. Məruz qaldığım şry sinifdən hər zaman buling idi amça bu qədər heç vaxt incitməmişdi, ta ki o qız da onlar kimi edənə kimi.
Bugün isə məni incidən, buling yaşadan qız mən onu silərkən o silməyim deyə təkrar bir yoxlayaq danışaq, görüşək ,dərdləşək əvvəlki kimi yaxın olmasaqda bir birimizə yaxşı gələril dedi. Bilmirəm sözlük,amma özümdə istəyirəm görüşüm. Amma qorxduğum şey bütün pis xatirələrimin təkrar yadıma düşməsidi, yenidən biraz daha psixologiyamın çökməsidi.
Mən insanları tez bağışlamağı seçirəm sözlük,çünki küsməyi bacara bilmirəm. Nifrət etməyi bilirəm hə amma qıyada bilmirəm. Heç birinə həmdə. Həyatımda tanıdığım,məni incitməyə çalııan hərkəsə yaxşı olmağa çalışdım, qarşılığını görmədim amma görəcəyəm birgün ümidi ilə yaxşılığını istədim yenə.
Bilirsən sözlük, mən nə çox özümdən fəda etmişəm? Susmuşam, görübdə görməmiş kimi etmişəm amma bir dəfə belə mübahisə etdiyimdə qarşı tərəfə heçnə deməmişəm.
Hərşey həyatda qarşılıqlı olmalıdı, sevgidə ,dostluqda. Biri çox özünü fəda etməməlidi bunu bilirəm amma hər zaman edirəm, lənətimmiş kimi həmdə. Düşünürəm çox özüdə mən hələ ilk doğulduğum gündən ətrafımdakılara nə etmişəm deyə. Babam misal bugün bildi 3cü kurs olduğumu, mənim məktəbə getdiyimi düşünürmüş. Amma bu çoxdü təsir etmədi, çünki kimsə nəvələriniz kimlərdu sayın desə babama ən son xatırlayıb sayacağı nəvəsiyəm. Sadəcə babamın yox bütün hərkəsin. Düşünürəm yəni niyə deyə, cavab tapabilmirəm.
Bugün evdəki, qohumlarımın yanındakı səssizliyimlə telefondaydım onunla. 40 dəqiqədən çoxdu danışıram, susmusan, danışmaq istəmirsən dedi. istəyirəm o qədər çox ki amma susmaq gəlie içimdən. Hətta heç danışmamaq. Köhnə yaxın dostumla görüşsəm necə olar düşünürəm, susaram yəqim deyirəm. Bilmirəm amma, bəlkədə susmaqdan imtina edərəm. Əgər sadəcə özünü müdafiə etmək üçün çağırmayıbsa təbiiki. Bilirsən sözlük hərdən düşünürəm ki,görəsən mən həqiqətən çox şey gözləyieəm? Və həqiqətən özümü düzgün izahedə bilmirəm? Bəzən özümü o qədər qəribə situasiyada tapıram ki izah etmək istədiyim şey ayrıikən başa düşüldüyüm ayrı olur. Mənimi eşitmir heçkim? Ya mənmi səsimi çatdıra bilmirəm. Bugün çox qəribəyəm sözlük, həm tikan üstündə həmdə bulud üstündə. Yorulmuşam amma sonuda maraqla gözləyirəm, amma o sonun gəlməsinidə istəmirəm.