230. 20 ildən sonra ilk dəfə idi ki, bir qonaqlıqda heç sıxılmadım, evə gəlib otağıma girmək istəmədim. ilk dəfə idi ki, əsl ailə ortamı gördüm, sözlük, insanların səmimiyyətini, sevgisini, bir-birilərilə xoş davranmalarını, acılamadan, incitmədən, pis olsa da yaxşı tərəfini tapanları gördüm.
illərlə düşünürdüm ki, problem məndədi, mən qohumlarımla yaxşı deyiləm, soyuğam, amma elə deyilmiş, sözlük. Əslində problem məndə deyilmiş ki, qohumlarımda normal ailə ideologiyası yoxmuş məgər.
Heç olmadığı qədər çox əziz oldu bu gün mənim üçün, heç bir qan bağım olmasa da öz qanımdakılardan daha çox yaxın gəldilər mənə, daha çox onlara aidəm kimi hiss etdim.
Nə gözəlmiş, sözlük, insanın özü kimi sakit, mehriban insanları axtaran birilərini görmək.
Kaş dedim, kaş nənəm bu baba ilə evlənsəydi, fərqli həyatımız olardı. Heyif ki, öz babam 1 saat tez qabağa düşməsilə nənəmi qaçırıbmış. Oysa nənəm bu baba ilə evlənsəydi, bəlkə də indi hər şey mənim üçün fərqli olardı, dəyişərdi. Amma bilirsən sözlük hər şey dəyişərkən tək 2 adamın dəyişməməsini istəyərdim, biri atam biri isə sevdiyim.
illərimin tək yaxşı tərəfi siz ikinizsiz, uşaqlıqdan içimdəki mərhəməti az da olsa, qorumağıma kömək olan atam və gələcəyimdə də bu mərhəməti onunla birlikdə böyüdə biləcəyimə inandığım sevdiyim. Yaxşı ki, siz varsız.
Bu gün ilk dəfə idiki, sözlük, bir bayram mənim üçün əsl bayram oldu, həm "kaş ki", həm də "yaxşı ki"li oldu.