253. Bayaq dostum zəng elədi. Clay bu gün qədr gecəsidi. Sanki guya çox dindar bir adamam kimi mənə niə bunu deməyini soruşdum. Dediki bilirəm probləmlərin çoxdu. Sənin üçün çətindi. Ama bir ümid yenə də dua elə. Ya bi an belə düşündüm. Dostum da telefonun ucunda özü üçün danışır car car. Birdən ayıldım ki clay ordasan ? Eşidirsən? Bu gecə allahdan nə istəsən qəbul olarmış falan. Dedim ki səməd mənim üçün dua elə ölüm. Bir an dayandı. Dediki başın xarab olub? Dəli olmusan? Dedim ki elə. Nolacaq? Dediki ölmək istiyirsənsə niə intihar eləmirsən. Dedim mamagilin üzünə baxammaram elə olsa o dünyada (ki əgər varsa) . Dedi bəs nə? Dedim mənim üçün dua elə ölüm. indi yanıma gəlib motivasiya dərsi deyir. Hansı ki bütün zorluqları birgə aşdığım dostumdur. O danışır çayını içir həvəslə söhbət edir. Mənsə heç dinləmirəm başım aşağı çayıma baxıram. Bilmirəm nə baş verir son 3 ayda yaşadıqlarım məni hər şeyə laqeyd edir. Heçnə əvvəl ki kimi maraqlı və həvəsli deyil. Hərdən olur gözəl şeylər. 11 aylıq bacım oğlunun şəkillərini videolarını filan görürəm. Gözəl anlardı. Amma mən o əvvəlki həvəsli adam deyiləm
(baxma: ölümü gözləyərək yaşamaq )