272. bezdiyimi, tükəndiyimi, hər şey olaraq heç nə olmadığımı, ağla gələn tələskən fikirlərin lüzumsuzluğunu hiss etdiyim günlərdən daha biri. artıq fikirlər belə fikrimdə fikir mahiyyətini itirib yadlaşırlar. imtahan, ananın əziyyətini yerə qoymamaq, çalışmaq, qazanmaq, maksimum bal toplamaq səyləri məni postmodern zamanın köləsi edərək cihazları artıq bədənimin üzvü etdi. imtahan stressi çəkməmək üçün düşüncəmi hər şey ilə məşğul edirəm. bu həryerdə olmaq məni yaşama yadlaşdırır, mahiyyətimi itirirəm. arada gələn marksistvari inqilabın çılğın düşüncələri məni burjuaz və kapitalistin imperalizminə olan nifrətinə, arada gələn tənhalıq hissinin tətikləyici qüvvələri sözlüyə, arada gələn anlama səylərim fəlsəfə və pozitiv elmə sürükləyir. bir yerdə qərar tuta bilməyən dəniz dalğasının çırpıldığı qayadan daha aciz hiss edirəm özümü.

bitkinlik ölməyin ikinci adıdır.