283. çəkilin, indi də ağlamaq sırası məndədir sghd

2 ildir bacımla zarafatlaşıram ki, bəs təzə doğmuş gəlinlərə oxşayırsan, bu nə məmələrdi, necə gəzdirirsən özündə? ya deyirdim çəkinin yarısı sənindir, yarısı onların. ya da lap offensiveləşib, "cinsi həyatın mükəmməl gedir, deyəsən" deyib cırnadırdım. səbəbini təzəlikcə öyrəndik: süd vəzilərində kifayət qədər şiş var imiş. biləndə bilmədim gülüm, ya dəsmal götürüb ağlayım. təbii ki, iradəsiz gözümün şorabasını axıtdım, amma bir tərəfdən də "onda daha mənim oversize köynəklərimi geyinməyəcəksən də, hə? onları belə genəltmisən" deyib özümə döndüm. bu şitlikləri də etməsəm yəqin ki 2 bacı yas qurmuşduq halvalı zadlı.

sabah əməliyyata girir, amma özümə güvənmirəm onunla getmək üçün. birdən üzüntümü hiss edib ona da mənfi ötürərəm. zaten həssaslaşıb canım bacım. bayaq kitab götürüb məni özüylə dənizə apardı ki, oxuyub bitirsin, birdən qismət olmaz. kitab oxumağa qoydum? təbii ki xeyr, kitab oxumaq qadağandır. durub dənizə, işıq lampalarına baxıb yaddaşına həkk edib görüntünü mənə təsvir edirdi hələ. haha, artistlik yapma lan deyiləsi momentdir. bildim şitlikdə kimə oxşamışammış. bədxassəli deyil axı, hara ölürsən? ölümün benim elimde be gülüm. heç nə olmayacaq, bilirəm.

məni üzən qisim şeydir, normal ailədə yaşasaydıq bunların heç biri olmayacaqdı. nə mən dəli olub psixi sağlamlıq mərkəzində sülənəcəkdim, nə də o xəstəxana yollarında qalacaqdı. qəşəng bacım. əsəbdən yaranıbmış şişləri. şaşırdık mı? hayır. qalmışıq çırpına-çırpına. 2 dağın arasındayıq, biz böyüdükcə dağlar yaxınlaşır və çıxmaqda çətinlik çəkirik, amma çıxacağıq, mütləq. valideyn desən maddi dəstək olur, mentalın içinə pox edib qoyur ora. bir söz də deyə bilmirik, əlacsız qalmışıq. mənim ondan başqa heç kimim yoxdur, onun da məndən. gülümüzün tikanı əlinə batıb qanadanda mənim həyatıma qaranlıq çökür, tufan qalxır, qaldı ki əməliyyata girəndə. gül bacım.
eləməyə zarafat da qalmadı e daha, mizahım tükəndi, söz oyunum bitdi, əməliyyat qurtarsaydı canımız dincələrdi shdgh. getdikcə də zarafat səviyyəm düşür, meymuna dönmüşəm üzünü güldürüm deyə. 15 saat başına pərvanə olub min hoqqadan çıxıram, axırda bir cıqqan gülümsəyir, qane olmasam da sevinirəm. onca eziyyetimin karşılığı bu mudur ha, söyle??!!! eqoist eşşəəəəkkk, öz zarafatlarının yanında mənimkilər oyuncaq kimi durur deyə bəyənmir. heç olmasa bir az çox gül, stimul ver, mizah səviyyəm uğruna daha çox çalışım. özümü sipər edim sənin gülüşün yolunda. dü-zəl-mə-yə-cəksən, xudbin.

mənim də işim ağırdır e, gəl indi xanımçanın nazını çək ki, balasını kəsib götürüblər məmələrindən. uşaq vaxtı elə bilirdim orda uşaqlar olur çoxlu, bacının da 9 balası var imiş. budu burdan bura 9 uşaq xalası olacaqkən gedib əməliyyata girir. böyütməyəcəkdinsə niyə əkirdinfhusjdfc

gecələr yatmaram maması olub keşiyini çəkərəm, oxumaq istədiyi kitabı sirendən daha qıcıq səsimlə oxuyub kitaba nifrət etdirərəm, sevdiyi mahnını zümzümə edib qulaq pərlərini zədələyərəm, yeməyini bişirib zəhərləndirərəm, isti olsa yağış olub yağaram, üşüsə atapleni muduma keçərəm, onsuz bədənim isti olur deyə üşüyəndə gəlib mənə yapışırdı, yenə yapışar. xidmətlərimiz boldu maşallah. axırda da əlhaqqımı alıb özüm üçün sıfırdan həyat quraram. sonra birlikdə qurduğumuz ilk arzu - vyanaya gedib dağlara çıxmasaq da, gücüm çatandan nəsə edərəm də day türkiyədən-mürkiyədən. neçə ildir dözüb mənə, onun mükafatı kimi, yoxsa nəyimə gərək bacımdır, canımın ən içidir ya nədir. ay dont keyr