108. kaş indi səni bərk-bərk qucaqlayıb bir yerdə yata biləydim. Düzü, içimdə sənə qarşı sevgi hissi yoxdur, bilirəm ki, o təklifi etsəm qısa zaman sonra ayrılacağam səndən, çünki stabillik, eynilik bezdirir məni. Nəticədə, qısa şeylər biz insanların xatirəsində unudulmaz olmurmu? Sən də mənimlə birgə təsvir etməyə çalış. Sadəcə kaş bir neçə gecəlik bir yerdə vaxt keçirdib, səni öpüb-qucalayıb dərdimi danışaydım. Sadəcə saçlarını tumarlayıb, ağır-ağır nəfəs alaraq, qoxunu içimə çəkərək (ahh, o qadınların şampunları, insanı insandan alır) saçını öpmək, qollarımı belinə sarıb, başımı sinənin üstünə, yaxud səninkini mənim sinəmə qoymaq, gecəboyu gələcək haqda danışmaq, həyati söhbətlər edib yavaş-yavaş gözlərinin bağlandığını izləmək, şəhvət hissi oyandıqda isə sənin hər yerindən öpüb bədənini bədənimdə hiss etmək istərdim. Səhər oyananda dodaqlarımı dodaqlarına dəydirib sabahım(ız)ı açmaq istərdim. Çoxmu şey arzulayıram, bilmirəm. Hazırda gələcəyim sikilmiş vəziyyətdədir. Anam, atam dərslərimi oxumadığım üçün mənə üz çevirib. Tərs sifətlərini görməmək üçün hara oldu gedirəm, təki evdən çıxım. Hara getsəm də, onsuz məni başa düşmürlər. Sənin də tam anlayacağını zənn etmirəm, amma yanımda varlığına nə qədər ehtiyacım olduğunu bilə bilməzsən. Neçə gündür balışı qucaqlayıb beynimdə səni düşünərək yalnız olmadığımı, yanımda olduğunu arzulayıram. Bəlkə də, yazdıqlarımdan “yanıq”, yaxud, türklər demiş, “sapık” biri kimi səslənə bilərəm, amma elə deyiləm qəti. Sadəcə çox yalnızam içdən. Başqa umacım yoxdur. O boşluğu doldurmaq üçün də səndən başqası ağlıma gəlmir. Bu günlük bu qədər bəsdir, ürəyimə gəldikcə yazını editləyib əlavələr edəcəyəm.