44. Qarşısındakı insanı dinləməmək vəya dinlənilmək ehtiyacının təmin olunmamasıdır.

Hamı söhbət edir, hamı kiməsə tutunmağa çalışır və hamının iki gözün obyektivindən baxanda çevrəsi genişdir, yaxşı dostları və onu sevən sevgilisi var. Bəs yaxşı, niyə yüzlərlə insanların içində hamı əslində tək qalıb? Bütün günü sosial şəbəkələrdə paylaşdığımız postlarla vəya şəkillərlə içimizdəki boşluğu "like"larla doldurmağa çalışırıq?

Fikrimcə, hazırda içi mən daxil, hamımızın ən böyük problemi insanlara qarşı etinasızlıq və onları dinləyə bilmə mədəniyyətinə sahib olmamağımızdır. Hamımız danışırıq, hamımız "dinləyirik", lakin heç birimiz qarşımızdakını tam anlamıyla anlaya bilmirik. Hətta buna cəhd belə etmirik. Söhbət edərkən qarşımızdakı danışdığı müddətdə ondan sonra nə danışacağımızı, nə rəy bildirəcəyimizi düşünürük. Həmsöhbətimizin isə danışdıqları havalarda uçuşur.

Bax, biz buyuq. Bütün münasibətlərimiz qarşılıqlı mənfəətə əsaslanır. Qarşımızdakı insandan ən yaxşı halda necə istifadə edə bilərik, onu hesablayır şüuraltımız. Belə görmüşük, elə də yaşayırıq. Zəif, uğursuz, savadsız, bacarıqsız, cəmiyyətə yararsız insanlardan əlimizi çəkərək onların biraz biz də uçurumdan aşağı yuvarlanmağına şərait yaradırıq. Ən son hansı dostumuzu sırf dinləmək üçün görüşə dəvət etmişik? Ümumiyyətlə onların problemləri bizə nə dərəcə maraqlıdır? Sırf özümüzə neqativ yükləməyək deyə hamımız onlardan qaçırıq. Axı qaçdığımız insanlardan biri də elə biz özümüzük.
"Like"larımız belə süni və mənfəətə dayalıdır. Sosial şəbəkələrdəki bu "like" əslində simvolik məna daşıyır. O "like"lar həyatımızdakı hər şeyin, bütün davranışlarımızın metaforasıdır əslində. Paylaşdığımız fotoları bəyənməyən adamın heç vaxt paylaşdığı fotonu bəyənmirik. Hamımız, necə deyərlər, qarşılıqlı "like" dilənən alverçi təfəkkürlü sosial şəbəkə istifadəçiləriyik.