əslində, yaxşıyam. amma həqiqətən yaxşıyammı, bilmirəm. özümü yaxşı hiss etməyimi içdiyim dərmanlara borcluyam. çünki, dərman içdiyim müddətcə daim havada oluram, overthinking etmirəm, düşünmə qabiliyyətim zəifləyir. dərman içdiyim müddət bütün gün yuxulu oluram, fikrim havada uçuşur, taqətim olmur heç nəyə. çox fikirləşib üzülmürəm deyə yaxşı olduğumu düşünürəm. deyiləm əslində. ayıq başla çox kreativ, daim nəsə axtarışında olan, hər şeyin içinə yetən məntiqli insan oluram. o gün dərman içməmişdim, cin kimi idim bütün gün, vaxtımı çox verimli keçirdim. saat 12-də yatmaq məcburiyyətində deyildim. hə, amma və lakin, düşüncələr yedi gəmirdi beynimi. ayıq başla daha depressiv oluram, çünki hər şeyə hərtərəfli baxıram, dərin düşünürəm. dərman içib başımı yastığa qoyanda 10 dəq keçməmiş yatıram. amma içməsəm yerin içində azı yarım saat eşələnirəm aq. gözlər yorğunluqdan yumulur, amma beyin oyaqdır, dəxlisiz fikirlər düşünür. keçmiş səhvlərim, gələcək qayğım, indinin çarəsizliyi yorur məni.
bilmirəm, dumanlı, ayıq düşünə bilməyən beyinlə özümü yaxşı hiss edim, ya hər şeyi ətraflı, məntiqli, ağıllı düşünən beyinlə depressiyada boğulum? çünki, dərmanı kəssəm yenə intihara meyillənəcəyimi bilirəm. yenə də arabir durduq yerə ağlımdan keçir. hər şey qaydasındadır oysa ki. sadəcə, bezginəm, qurtulmaq istəyirəm. həyatımdakı yaxşı şeylərə rəğmən. amma, yaşayıb yaxınlarıma, dostlarıma dəstək olmaq istəyirəm. dözə bilmirəm onların çöküşünə, heç nə edə bilməmək boğur məni. hamı əllərimdən süzülüb gedir, əlimdən heç nə gəlmir. onlara dəstək olmaq üçün özüm toparlanmalıyam. bəs özüm? bilmirəm. onsuz indi ölən deyiləm, elə haqqım yoxdur.
verdiyim ani qərarlara görə özümən qorxuram. bir an içində tamam gözlənilməz qərarlar verə bilirəm. elə bu gün oyandım, anidən düşündüm və çox önəmli qərar verdim özüm üçün. başlasam geri durmayım gərək, bütün gücümü ortaya qoyum. eybi yox, edərəm. belə önəmli, böyük addım qərarını bir neçə dəqiqə ərzində, yox yerdən verməyim, wtf da.
və fərqinə varmışam, etiraf edim. bacarıqsız olmağı, kimdənsə zəif qalmağı qəbul edə bilmirəm. özümə əsəbiləşirəm. başqasının uğurlarına paxıllıq etmirəm, əsla və əsla. paxıl insan olmamışam heç vaxt. sadəcə, "niyə bacarmırsan, nell?" Deyə özümə əsəbiləşirəm. özümü özümə sübut etmək üçün hər şeyə əl atıb dözərəm. qorxudur bunlar məni.
yorğunam. rahat yata bilmək istəyirəm sadəcə. heç nəyin qayğısını çəkmədən, heç olmasa bircə gecə yata bilsəm kaş. eybi yoxdur amma. öyrəşərəm, öhdəsindən gələrəm. çox şeyin altından qalxmışam, keçər bu da. heç kimdən kömək istəmirəm, kiminsə yazıb "buradayam" deməsini də istəmirəm. çünki hamısı mənasızdır, özüm həll etməliyəm, başqa yolu yoxdur.
hə, daha bir iç tökmə entrisinin sonuna gəldik. ehtiyacım var idi yazmağa.
*leprous* - the price
(youtube: 
)
)